از استاندارد دوگانه غربی تا استاندارد دوگانه دلواپسان

به گزارش انصاف نیوز، حامد حسینی نسب در خبرآنلاین نوشت: یکی از مهم ترین انتقاداتی که همواره از سوی جریان های اصیل انقلابی در ایران و جهان به سیاست ها و تبلیغات ایالات متحده آمریکا وارد می شود، بهره گرفتن دستگاه تبلیغاتی این کشور از استاندارد های دو گانه است.

این شیوه به خصوص در برخورد ایالات متحده با موازین حقوق بین الملل و حقوق بشر در سطح بین المللی آشکار می شود. مثال های آن نیز فراوان است.  از برخورد دوگانه ایالات متحده با مسئله استفاده از انر‍ژی هسته ای در ایران و رژ‍یم صهیونیستی تا معیار های دو گانه و چند گانه نهاد های حقوق بشری وابسته به این کشور در بررسی وضعیت کشورهای عربی حوزه خلیج فارس در مقایسه با سوریه.

اما دیدن این معیار های دوگانه و این شیوه غیر اخلاقی در ایران حکایت غم انگیزی است. اگر واکنش های روزنامه ها و رسانه های تندرو نسبت به گزارش وزارت علوم در مورد وضعیت بورسیه ها در دولت محمود احمدی نژاد را به نیکی بنگرید متوجه می شوید. تلاشی عجیب و بعضا مضحک برای تقلیل بزرگترین فساد علمی کشور به یک مشکل ساده آن هم تنها برای 36 نفر!

از قلب حقیقت بگذریم . این که دلواپسان چگونه با چشم بستن بر آمار رسمی اعلام شده، لغو بورسیه غیر قانونی 840 نفر و اعلام اولتیماتوم برای 1240 نفر را به عدد 36 می رسانند مقال دیگری می طلبد. دلواپسان چنان بر سیاست «ان شا اله گربه بوده است» پافشاری می کنند و این اعداد و ارقام را تنها تعدادی تخلف ساده و قابل چشم پوشی می دانند، که انسان باور نمی کند اینها همان بزرگوارانی هستند که هفته هاست افزایش یک هفتم ظرفیت دوره های تحصیلات تکمیلی در دانشگاه آزاد را یک ظلم بزرگ به علم کشور و باعث کاهش کیفیت آموزش در آن می دانند!

این در حالی است که این افزایش ظرفیت بر اساس معیار های قانونی و علمی و با تایید مکرر وزارت علوم انجام شده و دقیقا منطبق بر سیاست های کلی نظام است. دلواپسانی که هفته هاست تمام سایت ها و نشریات رنگارنگشان مشحون از نقد وضعیت علمی دانشگاه آزاد، بزرگترین دانشگاه حضوری جهان است، و افزایش ثبت نام کمتر از 4000 نفر در دوره های دکتری دانشگاه آزاد را یک ضربه بزرگ به علم کشور می دانند، هر گز از خود نمی پرسند که پذیرش غیر قانونی دانشجویان مقطع دکترا و جذب غیر قانونی و خلاف مقررات ایشان به عنوان «عضو هیات علمی» با هزینه های چند صد میلیونی برای هر یک و با نقض حد اقل سطوح علمی، چه بر سر استاندارد ها و کیفیت آموزشی مد نظرشان می آورد؟

بیایید خیلی ساده حساب کنیم، و نسبت استاد به دانشجو در دانشگاه های وابسته به وزارت علوم را هم یک به 35 در نظر بگیریم.  و فرض بگیریم تنها 840 بورسیه لغو شده دارای مشکلات حقوقی و قانونی بوده اند. با یک ضرب ساده به این نتیجه می رسیم که به لطف دولت قبل و وزارت علوم دولت احمدی ن‍ژاد در خوشبینانه ترین حالت قرار بوده سالانه قریب به 30000 دانشجو از محضر استادانی بهره بگیرند که خود فاقد یک یا چند شرط از شروط علمی  تدریس در دانشگاه بوده اند!

یک بار دیگر اعداد و مفاهیم را کنار هم بگذارید تا مصداق بارز یک استاندارد دوگانه را ببینید. کسانی که برای جذب دانشجویان مقطع دکتری آن هم با رعایت تمام موازین علمی و قانونی گریبان چاک کرده اند نگران جذب قریب به هزار نفر استاد! فاقد استاندارد های لازم، که حد اقل سی هزار مخاطب  در دانشگاه ها خواهند داشت، نبوده و نیستند!

برخورد دوگانه با دولت های یازدهم و دو دولت قبلی آن مثال های زیادی دارد. به عنوان مثال حتی یک رسانه از رسانه های موصوف به این موضوع نپرداخته است که افزایش «تعداد» دانشگاه های غیر انتفاعی و علمی کاربردی چه بر سر اعتبار مدارک دانشگاهی در کشور آورده است. دانشگاه هایی که به گفته یکی از مسئولین آن نسبت استاد به دانشجو در آن یک به 65 است! این در حالی است که دانشگاه آزاد و ظرفیت آن همواره زیر ذره بین خبرسازان همان رسانه ها بوده است. در روز های گذشته شاهد بودیم وقتی یکی از مسئولان دانشگاه های غیر انتفاعی که در دوران دولت احمدی ن‍ژاد رشد چند صد درصدی داشته اند به دانشگاه آزاد تاخت چون مورد عنایت خاص همین رسانه ها واقع شد و سخنانش علیه سرپرست وقت وزارت علوم در صدر اخبار قرار گرفت.

در پشت هر معیار دوگانه ایالات متحده آمریکا منافعی مادی پنهان شده است. از حمایت از غاصبان به طمع لابی های ثروتمندشان در آمریکا گرفته تا نگاه طمعکارانه به چاه های نفت خلیج فارس. به گونه ای که می توان گفت یکی از کد های رمزگشایی سیاست های ایالات متحده آمریکا همین استاندارد های دو گانه است.

 حالا با نهایت تاسف باید گفت این استاندارد های دوگانه باعث رمز گشایی اهداف پشت پرده سیاست بازان در هجمه ها علیه دانشگاه آزاد نیز شده است. مخاطبان حالا دیگر به خوبی می فهمند چرا هر بار که پیگیری بورسیه های غیر قانونی یک گام به جلو می رفت، نعره های وا علما و وا کیفیتا! بلند تر می شد. کسانی که خود در پست های اجرایی و نظارتی چنین فاجعه ای را عمدا و یا ان شا الله سهوا ندیده بودند و مسئولیتی سنگین در این مورد دارند،  از قضا تند ترین حمله ها را به دانشگاه دارند. کسانی که متاسفانه نام برخی اقوام و نزدیکانشان در لیست های غیر رسمی اسامی بورسیه های غیر قانونی به چشم می خورد. کسانی که بعضا در دانشگاه های غیر انتفاعی دارای سهام و سود مستقیم اقتصادی هستند.

انتهای پیام