سابقه اجرایی وزیر پیشنهادی؛ دغدغه یا بهانه!؟
با معرفی گزینه ی پیشنهادی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری از سوی رییس جمهور به مجلس، تعدادی از نمایندگان مخالف دولت در مجلس به کمک رسانه‌های حامی‌شان، با عناوین ریز و درشت، ساز مخالفت با دکتر نیلی احمدآبادی را کوک کرده‌اند.
به گزارش انصاف نیوز، از آنجا که نیلی احمدآبادی شخصیتی علمی و دانشگاهی است و سوابق سیاسی چندانی ندارد، نمایندگان مخالف، این بار (بر خلاف عمده دفعات پیشین که سوابق سیاسی گزینه‌های پیشنهادی را مورد حمله قرار می‌دادند) انتقادشان را متوجه مسایل دیگری کرده‌اند. یکی از اصلی‌ترین این انتقادات، نداشتن سابقه ی اجرایی و مدیریتی است.
آنان می‌گویند که نیلی تا کنون سوابق چندانی در مناصب مدیریتی عالی کشور نداشته و لذا صلاحیت اجرایی وی مورد سوال است و به همین دلیل نمایندگان به او رای اعتماد نخواهند داد. این در حالی است که بررسی سابقه ی اجرایی برخی از وزرایی که دولت اصولگرای محمود احمدی نژاد به مجلس اصولگرا معرفی کرده بود و از آن مجلس (که بسیاری از نمایندگان آن در مجلس کنونی هم حضور دارند و اتفاقا از مخالفان فعلی دولت روحانی نیز هستند) رای اعتماد گرفته بودند، صدق نیت و ادعای نمایندگان مخالف را با تردید مواجه می‌کند.
برای مثال وزیر پیشنهادی دولت نخست احمدی نژاد برای وزارت علوم یعنی محمدمهدی زاهدی (رییس فعلی کمیسیون آموزش مجلس و از استیضاح کنندگان اصلی فرجی دانا) در زمان معرفی به مجلس، سوابقی به مراتب کمتر و پایین‌تر از نیلی احمدآبادی داشت ولی نمایندگان مجلس اصولگرای وقت با رای اعتماد خود سکّان وزارت علوم را برای چهارسال به او سپردند.
بالاترین منصب اجرایی زاهدی تا آن زمان، معاونت پژوهشی دانشگاه شهید باهنر کرمان بود. این مساله در مورد برخی دیگر از وزرای دولت های اول و دوم احمدی نژاد نیز صدق می‌کند. از جمله وزارت‌خانه ی نزدیک به وزارت علوم، یعنی بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.
بالاترین منصب اجرایی وزیر بهداشت و درمان دولت اول احمدی‌نژاد یعنی کامران باقری لنکرانی تا زمان تصدی وزارت، ریاست بیمارستان نمازی شیراز و معاونت پشتیبانی دانشگاه علوم پزشکی شیراز بود؛ باقری لنکرانی بعدها تنها با داشتن سابقه ی وزارت بهداشت دولت احمدی نژاد، در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 از سوی جبهه ی پایداری به عنوان نامزد «اصلح» ریاست جمهوری معرفی شد.
وزیر بهداشت دولت دوم احمدی نژاد از نظر داشتن سابقه ی اجرایی حتی از باقری لنکرانی نیز پایین‌تر بود. بالاترین منصب مرضیه وحید دستجردی تا زمان آغاز وزارت، مدیر گروه زنان و مامایی دانشگاه تهران بوده است. وی همچنین عضو شورای عالی آموزش پزشکی کشور بوده که منصب اجرایی محسوب نمی‌شود.
حتی کامران دانشجو وزیر علوم دولت دوم دولت احمدی نژاد نیز با اینکه در سوابق اجرایی خود، استانداری تهران و ریاست ستاد انتخابات کشور را داشت (که همگی آنها در دولت نخست احمدی نژاد بود)، اما بالاترین پست وی در حوزه ی مرتبط با وزارت علوم، قائم‌مقامی یکی از معاونت‌های این وزارت‌خانه بوده است.
جدول زیر سوابق برخی از وزرای فوق الذکر را مقایسه می‌کند:
حال باید دید نمایندگان مخالف دولت، چقدر می‌توانند همچنان نداشتن سوابق اجرایی موثر را بهانه ی مخالفت خود با وزیر پیشنهادی رییس جمهور برای وزارت علوم، تحقیقات و فناوری قرار دهند؟
انتهای پیام
