فناوری های پوشیدنی؛ ظرفیتی غیرقابل انکار

کامیار عزیزی در یادداشتی برای انصاف نیوز نوشت: فرض کنید یک بیمار قطع نخاعی بتواند کلیه ی فعالیت های روزانه اش را تنها از طریق امواج مغزی کنترل کند؛ خواب آلودگی شما پشت فرمان اتومبیل تان به اطلاع همسر، همراهتان در اتومبیل و یکی از نزدیکانتان برسد؛ تصور کنید احتیاج به ابزاری دارید که تاکنون نیافته اید و حین عبور از خیابانی تازه عینکتان به شما اطلاع دهد که فروشگاهی در این نزدیکی ابزار مورد نظرتان را دارد. اگر این ویژگی ها را دوست دارید پس به فناوری های پوشیدنی احترام بگذارید!

مدتی است که پروژه ها در زمینه ی این فناوری از مرحله ی تحقیق و توسعه ی کمپانی های صاحب فناوری عبور کرده و ما ثمره ی آنها را در نمایشگاه ها، فروشگاه ها و حتی در دست اطرافیان می بینیم. اما آیا هدف این فناوری تنها عملیاتی پیش پا افتاده مانند نمایش پیام ها روی ساعت و یا امکاناتی از این قبیل است؟

شرکت اینتل در سه ماهه ی اول سال جاری با معرفی رایانه ای کوچک به اندازه یک کارت حافظه SD رویه تحمیل خط مشی و مسیر آینده فناوری به کمپانی های دیگر را مانند گذشته ادامه داد و ظرفیت های غیر قابل وصف این فناوری نو را به آنان گوشزد کرد . اگر چه تا قبل از این تاریخ چند شرکت محصولاتی ابتدایی در این زمینه معرفی کرده بودند، اما از زمان این معرفی، غول های فناوری با جدیت بیشتری دست به کار شدند و از طریق تجاری سازی مدل های کسب و کاری که مدت ها در مرحله تحقیق و توسعه خود متوقف شده بودند فضا را مناسب دیده و از طریق همکاری با این شرکت یا به موازات آن محصولاتی در این زمینه روانه بازارها کردند. شاید از اولین شرکت های وارد شده به این بازار بتوان سونی را نام برد که با ارائه ساعت های هوشمند و دستبند SmartBand ورودش را به این حیطه اعلام کرد. در کنار آن ها شرکت های دیگر نظیر سامسونگ، الجی، رازر،Pepple  و Garmin عمدتاً با ارائه ساعت و دستبند و نیز شرکت هایی خلاق تر مثل Reebok و گوگل و Epson با ارائه عینک های هوشمند ابراز وجود کردند. اخیراً نیز شاهد حضور کمپانی مطرح اپل در این بازار با معرفی اولین ساعت هوشمند خود به نام Apple Watch  بودیم که نشان می دهد پتانسیل بازار از دید اپل نیز بسیار فراگیر است.

بدیهی است با افزایش قدرت پردازشی در اندازه های کوچک و افزایش هرچه بیشتر سرعت و ضریب اطمینان سامانه های ارتباطی و اطلاع رسانی، شاهد عملی شدن ایده های بیشتری در این بخش از فناوری خواهیم بود.

امکانات کنونی این گجت ها بسیار ابتدایی تر از آینده ای است که برایش ترسیم می شود. امکاناتی نظیر کنترل علائم حیاتی بیماران خاص، آنالیز فعل و انفعالاتِ ورزشکاران حین مسابقات و تمرین، اطلاع لحظه به لحظه والدین از کودک و اِعمال فعالیت هایی از راه دور، تحلیل هیجانات و سیگنال های مغر کارکنان حین حضور در محل کار یا در حین انجام فعالیتی خاص، دسترسی به اطلاعات مکانی، بازاریابی و فروش، پیگیری موارد خاص و اطلاع به کاربر، پخش موسیقی مناسب به طور اتوماتیک و با آنالیز شرایط محیطی و فردی شخص، لباس هایی با قابلیت تغییر رنگ با توجه به پارامترهای محیطی، مناسبتی و فردی، و بسیاری از ایده هایی که به زودی عملی خواهند شد، تصویری شگفت انگیز از آینده این فناوری ترسیم می کند.

برگ برنده این فناوری در نزدیک کردن هرچه بیشتر ابزارهای الکترونیکی به ویژگی های طبیعی انسانی است به طوری که یک کودک تعلیم ندیده نیز احتمال دارد به راحتی و به سرعت بتواند با این دسته از فناوری ها ارتباط برقرار کند.

پیشنهاد می کنم روند رشد این فناوری را زیر نظر داشته باشید چون ممکن است به زودی حتی نیاز نداشته باشید تا وسیله ای دست و پا گیر به نام تلفن هوشمند را با خود به همراه داشته باشید!

انتهای پیام