بیانیه تادا به مناسبت روز دانشجو

هیات موسس اتحادیه تشکل‌های اسلامی دانشجویان ایران (تادا) به مناسبت روز دانشجو بیانیه‌ای منتشر کرد.

متن ارسالی این بیانیه برای انصاف نیوز در پی می‌آید:

«دانشجو موذن جامعه است، اگر خواب بماند نماز امت قضا می‌شود.»

از زمانی که شهید بهشتی این سخن را مطرح کرد، سال‌ها می‌گذرد. سال‌هایی پر از شور و مبارزه، پر از رنج و مشقتِ آرمان خواهی و مطالبه گری.

امروز بعد از گذشت سال‌های بسیار، وضعیت جریان دانشجویی در ایران وضعیتی بسیار حساسی است. روندی که مرگ و زندگی این جریان را رقم خواهد زد. این وضعیت که بی تاثیر از وضعیت کلی کشور نیست، به درون دانشگاه نیز خزیده و هر روز سایه دهشتناک خود را بر این نهاد مقدس بیشتر می‌گستراند. فقر، رکود و تورمی که اقتصاد کشور را دربرگرفته‌اند در دانشگاه نیز رخنه کرده است و موج بی‌نواسازی دانشجویان روز به روز بیشتر فزونی می‌گیرد. دولت در امر اقتصادی شکست خورده است؛ وضعیت وخیم کارگران هفت‌تپه، گروه ملی فولاد اهواز، کارخانه‌هایی مثل هپکو و … خود نشان‌دهنده‌ی این امر است.

دولتی که بر آزادی بیان تاکید می‌کرد در این خصوص چه عملکردی از خود نشان داده است؟ تعداد دانشجویان زندانی، بازداشتی و تحت فشار نشانی از وضعیت بغرنج و امنیتی شده دانشگاه‌ها دارد. امروز نه کارگر، نه دانشجو، نه معلم و نه حتی خبرنگار و وکیل در هیچ حاشیه‌ی امنی برای انتقاد کردن قرار ندارند. دولتی که وزارت اطلاعاتش لحظه‌ای دانشجو را رها نمی‌کند، دولتی که در پرونده‌سازی با دو دولت پیشین به رقابت پرداخته است!

پولی سازی دانشگاه و کالایی شدن مناسبات تحصیلی با شعار خصوصی‌سازی، رفته رفته سایه خود را بر همه ساحت‌های دانشگاه سنگین کرده و مطالبه عدالت آموزشی را بیش از هر زمانی از معنا تهی کرده است و قصد دارد دانشگاه را به گونه‌ای تمام و کمال به یک بنگاه برای کسب سود تبدیل کند. بنگاهی که برای دانشجویی از طبقات کم درآمد جامعه، تبدیل به یک رویا خواهد شد. دانشگاهی که همچون جامعه‌ی امروز ما شکاف طبقاتی‌اش بیداد خواهد کرد. و دولتی که با تمام قوا به روند پولی‌سازی آموزش، بهداشت و تمامی خدماتی که قانون صراحتا آنان را رایگان اعلام کرده است ادامه می‌دهد.

چنین دانشگاهی همان خواهد بود که اصحاب قدرت می‌خواهند، دانشگاهِ سکوت، جایی که رخوت از در و دیوارش خواهد بارید و تنها تبدیل به بنگاه مدرک دهی خواهد شد، کمااین‌که امروز نیز فضای دانشگاه چندان تفاوتی با وضعیت یاد شده ندارد.

دولت اعتدال حقا به بهترین نحو در ناامیدسازی مردم و دانشگاه‌ها موفق بوده است. چنان که حتی تشکل‌های حامی دولت در انتخابات گذشته، پس از عده و وعیدهای بسیار همچنان منتظر موافقت مسوولین امر با تشکیل اتحادیه‌های دانشجویی هستند، وعده‌هایی که پوشالی بودنشان روز به روز بیشتر نمایان می‌شود و این چنین بستر دانشگاه را برای یکه تازی جریانات تمامیت خواه و تشکل‌های جعلی فرهم نموده است.

برای برون رفت از این وضعیت، اگر اراده‌ای برای شکستن بن بست ها باقی مانده باشد، خواسته‌ی ما اصلاح ساختاری روندها و مناسبات فعلی حاکم بر وضعیت موجود در جهت رفع هرگونه تبعیض و نابرابری است که این خود میسر نمی‌شود مگر با بازگشت قانون اساسی و آرمان‌های اصیل انقلاب 57 که این محقق شدنی نیست مگر با توقف بی قید و شرط روند شتابناک خصوصی‌سازی آموزش، خدمات اجتماعی و بهداشت، ایجاد فضای باز سیاسی و اجتماعی، آزادی زندانیان سیاسی و رفع حصر آقایان موسوی، کروبی و خانم رهنورد، به رسمیت شناختن مطالبات همه اقشار جامعه علی الخصوص گروه‌های حاشیه نشین و مطرود جامعه من جمله کارگران و معلمان، به رسمت شناختن حقوق و مطالبات سیاسی اجتماعی و صنفی دانشجویان، تسریع در صدور مجوزهای رسمی برای فعالیت‌های قانونی اتحادیه‌های دانشجویی و … تا شاید از این طریق مفری باشد برای اعتماد از دست رفته دانشگاه و دانشگاهیان، بهبود وضعیت کشور و امید به آینده‌ای آبادتر و آزادتر برای فردای سرزمینمان.

انتهای پیام