محل بودجه‌ی ساخت و ساز جدید مجلس کجاست؟
زهرا منصوری، خبرنگار انصاف نیوز: از ۲۶ آبان ۱۳۸۳، جلسات مجلس هفتم شورای اسلامی در مجتمع بهارستان برگزار می‌شود. بحث درباره‌ی تغییر مکان جلسات مجلس به دلیل کمبود فضا از سال ۱۳۶۳ آغاز شد. در سال ۱۳۷۲ و با تصمیم هیات رییسه‌ی مجلس چهارم، میدان بهارستان برای ساخت مجلس جدید انتخاب شد.
به گزارش انصاف نیوز، در ابتدا قرار بود که تا سال ۱۳۷۹ این پروژه تکمیل شود، ولی ایرادهایی از جمله مشکل در سیستم صوتی مانع از افتتاح مجلس تازه تا سال 83 شد و نزدیک به ۳۰ میلیارد تومان برای مجموعه‌ی ۱۴۰ هزار متر مربعی بهارستان هزینه شد.
همان زمان چند نفر از نمایندگان مجلس می‌گفتند که «اگر مجلس به بهارستان برود، هزینه‌های عمرانی و جاری فراوانی دارد؛ مثلا بحث‌های حفاظتی پیش می‌آید. مجلسی که در خیابان امام خمینی است از حلقه‌ی حفاظتی نمی‌تواند جدا شود زیرا شورای نگهبان، قوه قضاییه و ریاست جمهوری نیز در همان حوالی هستند. انتقال مجلس به آنجا هزینه‌های ممتد سالیانه خواهد داشت.»
اما اگر دلیل این کوچ، کمبود فضا بود به چه دلیل همان ساختمان سابق که امکان ساخت و ساز جدید داشت را گسترش ندادند؟
در آنجا ساختمان‌های 2.5 طبقه‌ای بسیاری در حیطه‌ی مجلس قرار داشت اما پراکندگی زیادی داشتند؛ می‌شد با هزینه‌ای کمتر همان ساختمان مورد نظر برای کمیسیون‌ها و دفاتر نمایندگان را ساخت.
اما گویا عده‌ای آن زمان قبول نکردند و با وزارت مسکن صحبتی در اینباره انجام شد و ساختمان را ارزش‌گذاری کردند و بورس اعلام‌کرد که آن را با مبلغ ۳۳ میلیارد تومان خریداری می‌کند. هزینه‌ی ساخت و ساز ساختمان مور نیاز مجلس در محل سابق مجلس (سنا) بیش از ۱۱ میلیارد تومان نبود؛ در نهایت 8 – 9 میلیارد تومان هم هزینه‌ی صوت، صندلی و نما می‌شد، اما چون عده‌ای می‌گفتند فضا کافی نیست، پس این طرح رد شد.
برای ساخت و ساز مجلس فعلی در بهارستان هزینه‌های زبادی انجام شد، هزینه‌های حفاظتی هم که ضرورت داشت و هنوز هم ادامه دارد. در زمان مجلس هشتم خانه‌های اطراف مجلس خریداری شد و حتی خیابانی که ضلع غربی مجلس بود را از شهرداری خریدند و کتابخانه، مرکز اسناد و موزه در ضلع جنوبی ساخته شد. چهار تا ساختمان هم برای منازل و دفاتر نمایندگان ساخته شد که هنوز تکمیل نشده است. دفاتر نمایندگان را از زمان مجلس هشتم شروع به ساخت کردند و موضوع توسعه‌ی ساختمان هم از مجلس هشتم شروع شد.
این در حالی است که گفته می شد مجلس به دلیل کمبود ساختمان به بهارستان آمده است و اکنون این سوال پیش آمده که ضرورت ساخت ساختمان‌های جدید چیست؟ یعنی این همه هزینه برای جابجایی مجلس فقط جوابگوی یک دوره مجلس بوده و درست از مجلس هشتم یعنی پس از سپری شدن یک دوره بهره برداری باز هم کمبود مکان وجود داشته است. سوال این است که برنامه‌ریزی غلط بوده یا استعداد توسعه بالاست یعنی آفتابه و لگن هفت دست و…
بنا بر شنیده‌های خبرنگار انصاف نیوز، قرار است هر کمیسیون در یک طبقه از ساختمان‌های جدید مسقر شود؛ پس هر طبقه احتمالا کارمندان و نظافت‌چی‌ها و منشی‌های مختص خود را لازم دارد که هزینه‌های مضاعفی را بر دوش دولت خواهد گذاشت.
مجلس شورای اسلامی رکن اصلی نهاد قانون‌گذاری در ایران است که نمایندگان آن از طریق رای مردم انتخاب می‌شوند. در فرمان مشروطیت از مجلس ایران هم به عنوان مجلس مقدس، شورای ملی و هم مجلس شورای اسلامی نام برده شده است. در قانون اساسی مشروطه و قانون اساسی جمهوری اسلامی پیش از بازنگری نام این نهاد مجلس شورای ملی بود.
در ۳۱ تیر ۱۳۵۹ نمایندگان مجلس این نهاد را «مجلس شورای اسلامی» نامگذاری کردند. اکنون در دوره‌ی دهم مجلس شورای اسلامی تعداد نمایندگان مجلس۲۹۰ نفر است و ریاست این دوره از مجلس به عهده‌ی علی اردشیر لاریجانی از فراکسیون ولایت است.
مجالس دیگر کشورها
اما کشورهای خارجی در این موارد چگونه رفتار می‌کنند؟ کمیسیون‌های مجلس انگلستان هرکدام در یک اتاق ۲۰ متری مسوولیت خود را انجام می‌دهند بی اینکه نیازی به ساختمان و طبقه و خدم و حشمی داشته باشند. اما در حال حاضر هر کمیسون در مجلس شورای اسلامی – در بهارستان – دو اتاق دارد که حدود سی نفره است و نمایندگان، علاوه بر آن دفتر و محل ملاقات هم دارند.
دو ساختمان هم برای منزل نمایندگان قرار است ساخته شود که احتمالا این طرح هم شکست خورده است. چون تا قبل از مجلس ششم به نمایندگان خانه‌های سازمانی می‌دادند اما از دوره‌ی پنجم تا ششم خیلی از نمایندگان خانه‌ها را خالی نمی‌کردند چون منصب‌های جدیدی می‌گرفتند و در خانه‌ها ماندنی می‌شدند. اما بعد از پیش آمدن آن مشکل، به جای خانه‌ی سازمانی به نمایندگان هزینه‌ی رهن یک واحد را می‌دهند. اما آیا قرار است که دوباره واحدهایی جدید مشابه سابق برای نمایندگان ساخته شود؟
یک فعال رسانه‌ای حوزه‌ی پارلمانی در این باره به انصاف نیوز گفت: «آیا در این وضعیت اقتصادی بهتر نبود مسوولین با این هزینه‌ها که تمامی هم ندارد کارخانه می‌ساختند و کمی اشتغال ایجاد میکردند؟ بودجه‌ی این ساخت و سازها چگونه تامین می‌شود و آیا نمایندگان منتخب مردم در فضای کوچکتر کارهای کشور را نمی‌توانستند انجام دهند؟ آیا کارآمدی آنها با گسترش فضای کارشان بیشتر خواهد شد؟ تمامی این سوالات، سوالاتی هستند که مجلسیون پیش از هزینه‌تراشی بیشتر و تحمیل آن به مردم باید پاسخگوی آنها باشند.»
انتهای پیام
دیگر کشورها که نمایندگانش دستچین نمیشوند ، نمایندگان مجلس ایران عصاره هستند ، قبل از انقلاب شکوهمند دستچین شده های نظام نامقدس نه هزینه دفتر دریافت میکردند و نه اتومبیل و حقوق گزاف ، جای مهر هم بر جبین نداشتند !