ایرج دانایی فرد درگذشت

ازیکن سال‌های دور تیم ملی فوتبال ایران، صبح امروز درگذشت.

به گزارش ایسنا، ایرج دانایی‌ فرد بازیکن سال‌های دور تیم ملی فوتبال ایران و باشگاه تاج و زننده نخستین گل تاریخ فوتبال ایران در جام جهانی (۱۹۷۸ آرژانتین) صبح امروز (چهارشنبه) در شیراز درگذشت.

دانایی‌فرد به علت بیماری کبدی در بیمارستان بستری شده بود.

‌احمد حسین زاده، رییس بیمارستان نمازی شیراز  چهارشنبه 21 آذر در جمع خبرنگاران گفت: آقای دانایی فر کمتر از یکهفته قبل و با شرایطی بسیار وخیم به بیمارستان نمازی شیراز منتقل شد.

او ادامه داد: مرحوم دانایی فرد در حالی به بیمارستان نمازی رسید که دچار ایست قلبی هم شده بود اما در این بیمارستان با اقدامات احیایی که انجام شد، بار دیگر به زندگی بازگشت.

حسین زاده خاطرنشان کرد: آقای دانایی فرد به سیروز مزمن کبدی دچار بود و بیماری او پیشرفت زیادی کرده بود.

رئیس بیمارستان نمازی‌ با عرض تاسف از این واقعه و اعلام تسلیت به بازماندگان و دوستداران ورزش فوتبال و این بازیکن اسبق تیم ملی، گفت: متاسفانه، علی رغم تمام اقدامات پیشرفته درمانی که برای احیاء و بهبود آقای دانایی فرد انجام شد، به دلیل پیشرفت بیماری‌ ایشان ساعتی قبل فوت کرد.

حشمت مهاجرانی که مربی دانایی‌فرد در دوران حضور او در تیم‌ملی فوتبال ایران بود، در گفت‌وگو با ایسنا پس از شنیدن خبر فوت ایرج دانایی‌فرد گفت: دیشب با حسن روشن صحبت کردم و او به من گفت که ایرج در کماست. امروز صبح می‌خواستم با روشن تماس بگیرم که اگر ایرج از کما خارج شده با او صحبت کنم اما متاسفانه الان خبر فوتش را می‌شنوم و بسیار ناراحت شدم. این ضایعه را به تمام خانواده فوتبال ایران تسلیت می‌گویم.

مهاجرانی درباره این پیشکسوت فقید اظهار کرد: ایرج دانایی‌فرد انسان شریف و بزرگی بود که در خانواده‌ای فوتبالی رشد کرد. دو نسل از فوتبال ایران به او و پدرش، ایرج دانایی‌فرد مدیون هستند. علی دانایی‌فرد فوتبالیست‌های بزرگی پرورش داد و ایرج هم در مکتب تاج و استقلال رشد کرد و از بزرگ‌ترین تکنسین‌های فوتبال ایران بود. او توانست اولین گل ایران در جام‌جهانی را به ثمر برساند. ایرج خصوصیات اخلاقی بسیار خوبی داشت و هیچ‌کس از او ناراحت نشد.

او درباره حضور کم‌رنگ دانایی‌فرد پس از اتمام دوران فوتبالش با وجود این که می‌توانست استفاده‌ زیادی از اسم و رسمش بکند، توضیح داد: من یادم نمی‌آید که دانایی‌فرد نسبت به چیزهایی که فوتبالیست‌های آن دوره و حال حاضر دنبال آن هستند، توجه کرده باشد. مثلا اگر پاداشی می‌دادند می‌گرفت و اگر نمی‌دادند اعتراض نمی‌کرد.

سرمربی ایرج دانایی‌فرد در تیم‌ملی ادامه داد: در زمانی که پس از جام‌جهانی چند بازیکن ایران به خارج از کشور رفتند و مثلا اسکندریان به کاسموس پیوست، او یکی از گزینه‌های پیوستن به این باشگاه آمریکایی بود که اتفاق نیفتاد. او هم‌دوره حسن روشن، مراغه‌چیان و چند بازیکن دیگر بود که همه آن‌ها جزو بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران هستند. دوره حضور او در تیم‌ملی به مدت سه سال از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۸ بود. فکر نمی‌کنم پس از سال ۷۸ دیگر در تیم‌ملی بازی کرده باشد. او به اوکلاهاما رفت تا آن‌جا زندگی کند. او پس از جام‌جهانی ۷۸ که به اوج قدرت و محبوبیت رسیده بود از فوتبال خداحافظی کرد و دوران فوتبالش کوتاه اما پرافتخار بود.

حشمت مهاجرانی در پایان گفت‌وگویش با ایسنا در پاسخ به این سوال که بهترین خاطره‌اش از ایرج دانایی‌فرد چیست، گفت: او کادویی نه به من بلکه به تمام ایران تقدیم کرد و آن گلی بود که به اسکاتلند زد. این گل، نخستین گل ایران در ادوار جام‌جهانی بود و هیچ‌کس اولین‌ها را فراموش نمی‌کند. حتی ۵۰ سال دیگر هم از گل دانایی‌فرد یاد می‌کنند.

انتهای پیام