انتقادهای منصور فرهنگ به رضا پهلوی

منصور فرهنگ، اپوزسیون ایرانی مقیم آمریکا، که در ابتدای انقلاب در سال 57 برای مدتی نماینده‌ی ایران در سازمان ملل متحد بود، در یادداشتی در سایت گویا، انتقادهایی را به رضا پهلوی مطرح کرده است.

به گزارش انصاف نیوز، بخش‌هایی تلخیص شده از متن یادداشت او در پی می‌آید:

«اولین سوال درباره سخنان آقای رضا پهلوی این است که چرا برای دفاع از دمکراسی و محکوم کردن استبداد […] محل اینستیتوت واشنگتن را انتخاب کرد که هدف مستمران دفاع از عناصر دست راستی در اسرائیل است، عناصری که تحت رهبری بنیامین ناتانیاهو برای مردم فلسطین حقوق ملّی قائل نیستند و از گسترش غیر قانونی شهرک سازی در مناطق اشغالی کرانه غربی رودخانه اردن دفاع می‌کنند. این سازمان از حمایت اقلّیت یهودیان آمریکا برخوردار است ولی به دلیل منافع مادّی وسیعی که در اختیار دارد نفوذ سیاسی آن به حدّی است که غالب نمایندگان کنگره به مواضع آن تمکین می‌کنند.

بخش مهّمی از پایه اجتماعی اینستتوت واشنگتن تندروهای دست راستی مسیحی و خصوصأ تشکیلات نژادپرست «مسیحیان صیهونیست » هستند که شرط بازگشت مسیح موعود را تسلّط کامل اسرائیل بر سرزمین یهود که در تورات ثبت شده، یعنی از رودخانه نیل تا رودخانه فرات، می‌دانند. دیگر اینکه اینستیتوت واشنگتن از سازمان‌های حقوق بشر مثل عفو بین المللی، دیده بان حقوق بشر و خصوصأ B’Teslem  (مرکز اطلاعات حقوق بشر در اسراأیل) ناراضی است و مثل ناتانیاهو تحقیقات آنان را ناروا می‌داند. […] در حال حاضر اینستیتوت واشنگتن با استبداد نظامی مصر و بربریّت عربستان سعودی اشکالی ندارد […]

سالها است که ناتانیاهو می‌کوشد تا دولت آمریکا را متقاعد به حمله نظامی به ایران کند. در حال حاضر که ترامپ مسوولیت سیاست خارجی آمریکا در خاور میانه را به دامادش Jared Kushner (که روابط تنگاتنگ خانوادگی با دست راستیهای مذهبی و ملّی اسرائیل دارد) واگذار کرده، ناتانیاهو با جسارت بیشتری نیاز به گزینه نظامی علیه ایران را تبلیغ می‌کند.

آقای پهلوی می‌گویند که تعییر رژیم در ایران رسالت مردم کشور است و نه دخالت نظامی از بیرون. اگر چنین است بهتر بود که آقای پهلوی یک دانشگاه یا سازمانی مبلّغ صلح و دمکراسی را برای ارائه نظرّیاتش انتخاب می‌کرد.

انسان وقتی منبر مسجد را برای تبلیغ سیاسی انتخاب کرد، دیگر نمی‌تواند ادّعا کند که تمایل مسلمانی ندارد.

دیگر اینکه آقای رضا پهلوی از دولت دانلد ترامپ می‌خواهد که به حامیان دمکراسی در ایران کمک کند. ترامپ رهبری است که محکوم کردن قتل و تکه پاره کردن جسد یک روزنامه نگار منتقد بربرّیت آل سعود را با منافع مادی شخصی و صادر کنندگان اسلحه در تضاد می‌بیند. ترامپ تنها رئیس جمهور آمریکا است که در تقابل با منتقدین خود و بی اعتبار کردن وزارت دادگستری، پلیس فدرال و نهادهای امنیّتی کشور دروغگوئی و انکار واقعیّت را برنامه روزانه خود کرده است تا جایی که روزنامه‌های واشنگتن پست و نیویورک تایمز تعداد دروغ‌های وقیهانه‌ی او را در طی دو سال گذشته از چهار هزار بالاتر می‌داند. […]

آقای پهلوی رسانه‌های دولتی خارج از کشور را تحت نفوذ جمهوری اسلامی می‌داند. این ادّعا در تضاد با واقعیت است. […] انتقاد از بی بی سی میتواند قابل احترام باشد ولی متّهم کردن آن به همکاری با جمهوری اسلامی در اوهام دائی جان ناپلئونیسم و یاوه گوئیهای ترامپیسم ریشه دارد.

در تاریخ بشر پادشاهی دست آورد شمشیر بوده و هرگز ارتباطی با رأی مردم نداشته است. در کشورهایی چون بریتانیا و سوئد برای حفظ سنّت سلطنت مطلقه تبدیل به سلطنت مشروطه شد و اداره کشور به قوای سه گانه واگذار گردید. انقلاب مشروطّیت ایران چنین امیدی به آزادیخواهان داد ولی شاهان پهلوی این امید را در دربار خود دفن کردند و بازگشت به استبداد سنّتی را جشن گرفتند. شاهان پهلوی از عباراتی چون «اوجب واجبات» و «عقد اخوّت» استفاده نمی‌کردند ولی […] اطاعت بی چون و چرا از فرمان همایونی را شرط انتصاب افراد به مقامات دولتی می‌دانستند. […] آغاز و رشد دمکراسی امری بومی است و اتّکا به دخالت خارجی رؤیائی است که در عمل زمینه ساز کابوس است. […] انقلاب ۱۳۵۷ یک موفقّیت ضد مستبد بود […].»

انتهای پیام