فراخوان دومین سمپوزیوم کشوری آثار دانشجویی علوم اجتماعی

انجمن‌های علمی دانشجویی علوم اجتماعی اعلام کرد:

اتحادیه‌ی انجمن‌های علمی دانشجویی علوم اجتماعی سراسر کشور در نظر دارد دومین سمپوزیوم کشوری آثار دانشجویی علوم اجتماعی را برگزار کند که مخاطب آن نه صرفاً اعضای هیئت علمی یا دانشجویان فارغ‌التحصیل و تحصیلات تکمیلی، که هر علوم اجتماعی‌خوانده و نیز هر علاقه‌مند به علوم اجتماعی (بدون لزوم داشتن تحصیلات در زمینه‌ی مرتبط) است. فُرم نوشتار مطلوب سمپوزیوم گشوده‌تر از فرم مرسوم متن‌های علمی-پژوهشی است و اعضای شورای راهبردی آن، نه لیست بلندبالایی از اساتید «نام‌آور» که دانشجویان دغدغه‌مند و درگیر علوم اجتماعی هستند.

این سمپوزیوم کشوری در نوع خود دومین بار است که در هیئتی کاملاً دانشجویی برگزار می‌شود. این‌بار اما چیزی متفاوت در این شکل از دانشجویی برگزارشدن وجود دارد. عادت داریم که وقتی می‌شنویم کاری دانشجویی است، آن هم اگر در حوزه‌های «علمی» باشد، توقعات و انتظارات‌مان را پایین بیاوریم. به این ترتیب که بپذیریم کار از چنان کیفیتی که انتظار می‌رود، برخوردار نیست. گویی که با «دانشجویی خواندن» یک همایش علمی، از اعتبار «علمی» آن کاسته می‌شود. اما آنچه ما می‌خواهیم نه کاستنِ اعتبار همایش علمی که افزودن اعتبار به همایش‌های نخ‌نماشده و رنگ‌ورورفته‌ای است که نه در محتوا مبتکرند و نه در ارائه‌ی فرم حرفی برای گفتن دارند. ما می‌خواهیم تا نامِ همایش علمی، خلاقیت‌های نظریِ بیرون‌مانده از چارچوب‌های مرسوم علمی را به حاشیه نراند، بلکه درست برعکس روی آن‌ها نور بتاباند تا شکافی در آن چارچوب‌ها بیاندازند. در عین حال حواسمان هست که تمرکز بر خلاقیت‌های نظری، راه را برای شرکت اصحاب علوم اجتماعی تنگ و محدود نسازد و هدف مهم‌تر ما که همانا، آشنایی و گردهمایی دانشجویان به معنای اعم کلمه است تحت شعاع آن قرار نگیرد. به همین جهت فرم نوشتار، جستارهای کوتاه خلاقانه‌ی ایده‌وار-نظری (Essay)، مرورهایِ انتقادی بر نظریه/نظریات یک حوزه (Review) و متن‌های علمی-ترویجی، علمی-پژوهشی را دربرمی‌گیرد. به تعبیری برای سمپوزیوم ساختاری که نویسنده خود به متن‌اش می‌بخشد، بیش از گیرافتادن در فرم‌های مرسوم ارسال متن برای همایش‌های مرسوم، اهمیت دارد.

سمپوزیوم کشوری آثار دانشجویی علوم اجتماعی بناست تا خود را تکرار کند. در مسیر این تکرار قرار بر این است که سمپوزیوم شامل یک محور ویژه باشد. بدین ترتیب که افزون بر گشوده‌بودن به‌روی تمامی ایده‌ها و موضوعات مرتبط با علوم اجتماعی، در هر بار تکرار خود موضوعی را از حیث انضمامی-علمی برجسته ساخته و تمرکز خود را معطوف به آن سازد. از همین رو بواسطه‌ی گفت‌وگوهای مکرر با دانشجویان دغدغه‌مند علوم اجتماعی بنا شد تا در ادامه‌ی سال گذشته «مسئله‌ی دانشگاه و زندگی دانشجویی» امسال نیز محور ویژه‌ی سمپوزیوم کشوری آثار دانشجویی علوم اجتماعی گردد. این اما به معنای آن نیست که تمام سمپوزیوم به این موضوع خلاصه خواهد شد، بلکه با قراردادن محور آزاد و چینش پنل‌های نظریِ مختلف با توجه به دریافتِ متن‌هایی با موضوعات بعضاً مشابه، خود را از سطح موضوع ویژه‌اش فراتر خواهد برد.

امسال، برای دومین بار اتحادیه‌ی انجمن‌های علمی دانشجویی علوم اجتماعی به این مهم همت گمارده تا اهالیِ علوم‌اجتماعی -چه دانشجویانی که اکنون دانشجو هستند، چه آنانی که فارغ‌التحصیل شده‌اند و چه دانشجویان رشته‌هایِ دیگری که درگیر مطالعات اجتماعی‌اند- را گرد هم آورد. بدیهی است چه برای رخ‌دادن این گردهمایی و چه تکرار آن، سرمایه‌ای جز نیروهای انسانی درگیر علوم اجتماعی در اختیار نداریم. امیدواریم دیده‌نشده‌ها نیز به صحنه بیایند و در حاشیه قرارگرفتگان مشارکت کنند تا هدف مهم آشناییِ اصحاب دانشجوی علوم اجتماعی با یکدیگر در این فرصت فراهم آید. باشد که صدای علوم اجتماعیِ مستقل بیش از پیش به گوش برسد.

انتهای پیام