فرسودگی شغلی معلولان و نگرانی از تکراز نمایش پژو
حسن فاتحی در یادداشتی به بهانه ی 12 آذرماه، روز جهانی افراد دارای معلولیت در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز نوشت:
فرسودگی شغلی به حالتی از خستگی همراه با احساس ناکامی اطلاق می شود که بر اثر تلاش بیش از حد (خارج از توان ظرفیتی) به وقوع می پیوندد و به آسیب های جدی نشات گرفته از احساس فشار مستمر منجر می شود.
بر اساس تحقیقات صورت پذیرفته، مشخص شده است که درصد کارکنان دارای فرسودگی شغلی در مشاغلی که با انسان های دردمند سر و کار دارند بیشتر است .(ص142 کتاب راهنما و مشاوره شغلی دکتر عبداله شفیع آبادی)
از طرفی دیگر فرسودگی شغلی در صورت عدم توجه مسوولین و عدم پیشگیری و درمان به سندرم فرسودگی شغلی تبدیل خواهد گه در بر گیرنده ی مجموعه ی علایمی از اختلالات عاطفی، نگرشی، رفتاری اجتماعی و علایم روان تنی و جسمی خواهد بود که با کلکسیون کاملی از ناهنجاری های جسمی، روانی و اجتماعی روبرو خواهیم شد.
اگر بخواهیم لطمات و آسیب های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی نشات گرفته از فرسودگی شغلی افراد دارای معلولیت را مدنظر داشته باشیم، قطعا” اجرای قوانین موجود حداقلی که در مورد شرایط استخدام، مدت زمان سابقه ی کاری و بازنشستگی پیش از موعد و … در مورد این قشر تصویب شده، به مراتب هزینه های کمتری به جامعه از حیث بهداشتی، درمانی و بازتوانی در پی خواهد داشت.
حال سوال این است که با علم به عوارض و آسیب های جدی فرسودگی شغلی در افراد دارای معلولیت، چرا همچنان انگیزه ای در دولت مردان در جهت پیشگیری و درمان فرسودگی شغلی در این قشر واقعا” مظلوم وجود ندارد؟
به موجب قانون مصوب سال 67 در مورد شرایط و چگونگی بازنشستگی افراد دارای معلولیت، سابقه ی 20 سال با شرط سنی 50 سال قید شده است، عجیب این است که علی رغم گذشت بیش از 26 سال از تصویب این قانون و قول و وعده هایی که در مورد اجرا و حتی حذف شرط سنی در معلولیت های شدید و خیلی شدید، بارها و بارها از سوی دولت مردان گذشته تا به حال داده شده است، تا به حال این قانون اجرایی نشده و هر سال تنها در ایام هفته ی معلولین و روز جهانی معلولین، دو باره هیاهوی خبر خبر، خبر مهم!، داده می شود و بعد از گذشت روز جهانی معلولین، عملا” سکوت و سکون دلخراشی متولیان را فرا می گیرد که انگار هدف خدمت نبوده است و تنها مراد آنها تبلیغ و فریب جماعتی بوده که بزرگترین اقلیت جامعه را از حیث آماری تشکیل می دهند.
سوال این است که چرا بزرگترین اقلیت جامعه از حیث آماری (7-9 میلیون افراد دارای معلولیت)، که اتفاقا” نیاز مبرم به مدیریت فراجناحی به خاطر آسیب پذیر بودن دارند، به واسطه ی مدیریت تفکرات سلیقه ای در تنها سازمان متولی آنها یعنی سازمان بهزیستی، به حال خود رها شده و به واسطه ی این ندانم کاری ها، عملا” سالیانه میلیاردها تومان، صرف هزینه ی دارو، درمان و نگهداری و هزینه هایی از این قبیل می شود؟
آیا امکان این واقعا” وجود ندارد که تنها سازمان متولی افراد دارای معلولیت به خاطر شرایط و حساسیت های جامعه ی هدف خود، مدیرانش بر اساس اصل شایسته سالاری و تخصص گرایی مشخص شود؟
من دارای معلولیت از فرسودگی شغلی بعد از 21 سال خدمت و آن هم با 90 درصد در اندام تحتانی که خود سازمان بهزیستی گواهی درصدش را صادر کرده، به کجا و به چه کسی باید شکوه کنم که دارد کم کم عزت نفس من هزینه ی ندانم کاری ها و مسوولیت ناپذیری های شما می شود؟
بگذارید و تحمل داشته باشید، اندکی سیاسی سخن بگوییم، دولت مدعی عدالت و مهرورزی در 8 سال مدیریت خود به خاطر نیاز به رای بزرگترین اقلیت جامعه از حیث آماری، مدام مانور خدمت و تبلیغات به راه انداخت تا جایی که در اقدامی کاملا” نمایشی پژوی مستعمل رییس جمهور وقت به بهانه ی هزینه در امور خیریه ی افراد دارای معلولیت به فروش گذاشته شد و سر آخر آن خریدار معروف!، با قیمت نمایشی دیگری پروژه ی تحقیر واستهزاء افراد دارای معلولیت را به حد اعلا رساند و…
حالا دولت اعتدال با شعار تدبیر و امید با رای مردم و همین افراد محروم روی کار آمده است و انتظاری که افراد داری معلولیت از رئیس جمهور روحانی دارند، این است که به سان گذشتگان مدعی خدمت که عملا” خدمتی قابل ذکری به ارمغان نگذاشتند، حداقل عطف به وعده ی تدبیر و ایجاد امید، قوانین خاک خورده با سابقه ی تصویب 26 ساله در مورد روند پیشگیری از فرسودگی شغلی در این جامعه را اجرایی فرماید.
با کمال تاسف ناچارم به عنوان عضوی از خانواده ی بزرگ افراد دارای معلولیت، تاکید کنم که با گذشت 18 ماه از عمر دولت تدبیر و امید، عملا” تحول مدیریتی قابل توجهی در حوزه ی مدیریت افراد دارای معلولیت به وقوع نپیوسته است و همچنان مدیران و مدیران کل “با تفکر برچسب بزن و معلول را فراری بده” در تنها سازمان متولی این افراد سکنی کرده است و این نگرانی همچنان وجود دارد که پروژه ی نمایشی فروش پژوی مستمعل، دوباره تکرار شود.
انتهای پیام
