آیا با گفتن رهبری امری قبیح یا نیکو می‌شود؟
شهاب الدین حائری شیرازی در یادداشتی تلگرامی نوشت:
عبدالله گنجی، مدیر مسوول روزنامه‌ی «جوان»، در کانال تلگرامی خود نوشت: «از جمله دلایلی که موجب تعرض به مسوولین در مراسمات ملی می شود – و مورد نقد رهبری است – این است که برخی حزب‌اللهی‌ها درک حکومتی ندارند. فکر می‌کنند عضو یک گروه چریکی هستند که می‌توان از قاعده بزن دررو استفاده کرد. حفظ شان و وزانت حکومت به عهده حزب الله است. البته بعضاً نفوذی‌ها هم هستند که هزینه آنان را نیز از جیب حزب‌اللهی‌ها پرداخته‌اند».
🔰 از سال 89 تا امسال راهپیمایی‌ها شده بود جای هجو و شعار دادن علیه کسانی که در نظر گروهای فشار ولایت مداری کافی ندارند.
حال امسال که رهبری به قبح این کار اشاره کردند یک به یک آقایان شروع می‌کنند به روشن کردن ضرورت خودداری از دوره کردن آقایون و شعارهای خاص دادن.
علاوه بر اصلاح طلبان و هاشمی رفسنجانی و علی لاریجانی اخیراً احمدی نژاد هم در راهپیمایی‌ها نواخته شد.
سوالی که مطرح می‌شود اینستکه آیا تا قبل از اشاره‌ی رهبری این عمل قبح نداشت؟!
آیا با گفتن ایشان امری قبیح یا نیکو می‌شود؟
گفتمان کلامی اشعری در مقابل مکتب اعتزال و تشیع حدود هزار سال پیش قائل به این بود که فتوای مجتهدین، موجب قبح و حسن می‌شود و امور بذاته حسن و قبحی ندارند.
آیا طیفی از آخوندهای بیسواد بر خلاف اجماع شیعه حالا که حکومت بدست فقها افتاده بدنبال اشعری گری غیر معقول و رسوا هستند؟!
انتهای پیام
این بحث در علم کلام، البته درباره امر و نهی و فعل « خداوند » مطرح شده که آیا امر خدا باعث بد شدن کاری می شود و نهی او بر عکس، یا خدا خود به آنچه واقعا خوب است امر و از بد نهی می کند و بدون امر و نهی الهی هم بد ، بد و خوب ، خوب بوده است. صرفنظر از مباحث موجود و نظر شیعه بر حالت دوم ، قرآن هم نظر دوم را تایید می کند و در مقابل ادعای امر خداوند به برخی بدیها از سوی مشرکان، می گوید : بگو قطعا خداوند به بدی امر نمی کند (نه اینکه اگر به چیزی ولو بد امر کرد، آن چیز خوب می شود)
البته فقط در مورد خداوند نیست این یک نوع نگاه است که در جاهای مختلف خود را نشان میدهد حتی کسی همین نگاه را در باره امر و نهی معصومین داشته باشد و بعد از معصومین هم در امور دیگر هم هست