بهای آزادی | به یاد شیخ نمر

سید مصطفی بهشتی در یادداشتی برای انصاف نیوز نوشت: ١٥ اکتبر ٢٠١٤ دادگاهی جنایی در عربستان شیخ باقر نمر النمر را به جرم اقدام علیه امنیت ملی و محاربه محکوم به اعدام کرد.

آنان که دغدغه ی آزادی داشتند و این حق اولیه را برای خود و دیگران متصور بودند از غرب گرفته تا شرق صدایشان بلند شد تا آن سوی مرزهای خویش دنبال احقاق حقی به نام حفظ منزلت انسانیت باشند.

فریاد شیخ نمر در دیار متحجران در دین و در مرکز ثقل وهابیت ندایی آشنا را به گوش می رساند، اندیشه ی تظلم خواهی می خواست این بار شعله های آتش قوم ستیزی حکومت مستبد آل سعود را فرونشاند تا شرفی را که در معرض خطر می دید حفظ کند، نه فقط برای خود بلکه برای جامعه ای که حفظ افکار و اعمال خود را در گرو حفاظت از منافع آن جامعه می دید.

صبح شنبه ٢ ژانویه، رژیم حاکم سعودی در حالی که همگان را سرگرم جشن های سال نو میلادی می دید فرصت را غنیمت شمرد تا همان موقعی که قرار است اعدام ٤١ نفر به اتهام داعشی بودن مخابره شود شیخ نمر را در اتهامی ساختگی و ناشی از توهم، اعدام کند و در صدر افرادی قرار دهد که علیه حکومت فتنه کرده و سبب انشقاق و تفرقه بین اقوام شده است.

اساسا ظلم، مؤلفه ی برجسته ی تمامی حکومت های دیکتاتور است و در این راستاست که حکومت اجدادی آل سعود روزی آتش ظلم و ستم خود را شایسته ی ملتی بی دفاع همانند یمن می داند که اول جرمشان مذهب آنهاست و در ثانی نظامی را برای کشورشان می پسندند که رنگ و بوی دیکتاتوری نداشته باشد. افکار و اندیشه های ناشی از قدرت آل سعود روزی دیگر اینگونه به منصه ظهور می رسد که راه را بر افکار دیگران ببندد و آزادی در اندیشه و بیان را بر مجموعه ی تحت حکومت خویش محدود سازد.

اعدام شیخ نمر در نگاه اول خلاصه در جسم اوست و در نگاهی وسیع تر اعدامی خاموش است که افکار و اندیشه ی او را قربانی کرده و جرمی که ناشی از توهمات حاکمان سعودی است و متوجه او ساخته اند دگر اندیشی است، چون آنچه را بر او و همفکرانش تحمیل کردند برتابیده و به تبعیت از سلوکی که حسین (ع) در ظهر عاشورا برگزید و ذلت طولانی مدت را بر عزت کوتاه مدت ترجیح داد محکوم به نابودی شد.

غرق شدن در پول های هنگفت نفتی، نشستن بر صندلی قدرت موروثی و حمایت های غربی در همین یک سال پادشاهی، سلمان بن عبد العزیز را بیش از دوران شاهزادگی از عقل و خرد دور کرده است، در حالی جنایت این روزهای حکومت سعودی در صدر اخبار قرار گرفته است که هنوز انگشت های اشاره ای که در فاجعه ی منا و حمله ی نظامی به یمن به سوی حکومت سعودی رفته جمع نشده است.

حکم اعدام شیخ باقر نمر النمر در دوران حکومت عبد الله بن عبدالعزیز صادر شد پادشاه وقت سعودی اجرای حکم را متوقف کرد و او را حبس کرد تا ترقی اندیشه ی آزادیخواهی را در جامعه محدود کند. ظلم و ستم نوبت را به سلمان بن عبدالعزیز داد تا این حکم در دوران پادشاهی وی اجرا شود و این گونه اندیشه کند که دیگر خطری برای او و حکومتش نیست.

یقین همان اندازه که فریاد شیخ نمر برای حکومت استبدادی سعودی خطرناک بود، خون شیخ نمر پایه های کرسی قدرت پادشاهی را به لرزه خواهد انداخت.

خون شیخ نمرها بهایی است که برای آزادیخواهی هزینه می شود و شهادتی که در کنار همه ی تاثرها و تسلیت ها جای تبریک دارد برای قلب هایی که در جهت آرمان های آزادی می تپد.

انتهای پیام