چه کسی از بالا بردن عکس موسوی و کروبی در نیویورک نفع برد؟

در یکی از مهمترین جلسات سفر اخیر حسن روحانی به نیویورک، دو ایرانی عکس هایی از جمله از موسوی و کروبی و همچنین غنچه قوامی به دست گرفتند و یکی از آنها به انگلیسی در حضور رسانه های خارجی، رییس جمهور ایران را به چالش کشید. اما آیا این کار به نفع ایران بود؟

به گزارش انصاف نیوز، این حرکت این معترضان بازتاب وسیعی در رسانه های غربی یافت و مورد استقبال بخش هایی از حامیان موسوی و کروبی قرار گرفت؛ همچنان که علی عبدی، همان کسی که در حضور روحانی جمله ای به اعتراض بیان کرد، در مصاحبه ای به صراحت نیت خود را جلب توجه رسانه های خارجی حاضر اعلام کرده است.

این معترض ایرانی مقیم آمریکا در میانه ی برنامه ی حضور رییس جمهور در اندیشکده ی آمریکای نوین، در حالی که عکسی از موسوی، رهنورد و کروبی به دست داشت، به زبان انگلیسی خطاب به روحانی گفت: «شما سال گذشته در مراسم شام با ایرانیان ساکن آمریکا، همه را به ایران دعوت کردید. غنچه به همین دلیل به ایران بازگشت اما به خاطر تماشاى یک مسابقه ی والیبال بازداشت شد. او فقط ٢٥ سال دارد».

طرح مسایل داخلی از سوی برخی افراد منتسب به حمایت از موسوی و کروبی در حالی پس از چند سال همچنان تکرار می شود که اگر درباره‌ی گفتار و رفتار میرحسین موسوی پس از انتخابات 88 دو قضاوت از سوی حامیان و مخالفان او وجود دارد، اما درباره‌ی «فاصله از بیگانگان»، این جملات از تاکیدهای او بوده است:

«ماجرای ما، هر چقدر تلخ، یک اختلاف خانوادگی است که اگر خامی کنیم و بیگانگان را در آن دخالت دهیم به زودی پشیمان خواهیم شد.» [۱۰ تیر ۱۳۸۸]. «ملت ما به خوبی نسبت به اهمیت این فاصله‌گذاری با بیگانگان آگاه است و بر اساس تجربیات دویست‌ساله خود نسبت به نیات اجانب با سوءظن برخورد می‌کند.» [۱۰ مرداد ۱۳۸۸]

به نظر می رسد همچنان که جریان همسوی روزنامه ی کیهان با طرح مسایل انحرافی، خواسته و یا ناخواسته بر تلاش های دیپلماتیک دولت جمهوری اسلامی ایران برای حل مسایل بین المللی و خروج از تحریم تاثیر منفی می گذارند، رقبای رادیکال آنها نیز با «خامی»، «بیگانگان» را در یک «اختلاف خانوادگی» دخالت می دهند و بیگانه نیز به خوبی از موقعیت سوءاستفاده می کند.

علی عبدی در گفتگویی با شبکه ی مخالف ایران «منوتو» درباره ی انگیزه ی آن حرکت، با اشاره به این که بحث های روحانی در این جلسه درباره ی داعش و موضوع تحریم ها بوده، می گوید:

«خواستیم یادآوری کنیم که اصل کار آن کسانی هستند که دارند رنج می کشند ولی متاسفانه اکثرا هم درباره ی آنها صحبت نمی شود! به آنجا رفته بودیم که توجه رسانه هایی که آمده بودند را جلب کنیم و خوشبختانه جلب شد. امروز دیدم که گاردین، واشنگتن پست، نیویورک تایمز، آسوشیتد پرس، همه این اتفاق را نوشته اند، خب این خیلی ما را خوشحال کرد. کاری که از دستمان بر می آید، افکار عمومی و رسانه ها، یکی از ابزارهایی هستند که می توانند به دولت ها فشار بیاورند و ما از این ابزارها استفاده می کنیم».

شاید دقیقا به همین دلیل رسانه های غربی به پوشش گسترده ی حواشی اینچنینی می پردازند تا بر دولت فشار مضاعفی آورده شود؛ فشاری که مردم ایران چشم امیدشان به کاستن از آن بود اما بی تدبیری های تندروها دست دولت را می بندد یا از تاثیرگذاری این تلاش ها می کاهد.

انتهای پیام