ارتباط “صلح خاورمیانه” با روابط آمریکا و ایران
“اینترنشنال پالسی دایجست” با انتشار مقاله‌ای با توصیه به دولت آمریکا برای بهبود روابط با ایران می‌نویسد: ایران سرزمینی با فرهنگ غنی و هزاران سال تاریخ یکی از قدیمی‌ترین تمدن‌های جهان در مقایسه با روم، چین و هند است. سرزمینی که کوروش بزرگ در آن زاده شد و یهودیان را آزاد ساخت و بزرگان فرهنگی چون عمر خیام و مولانا را به جهان معرفی کرد.
به گزارش اعتدال؛ در ادامه این گزارش آمده است: اکنون چهل سال از پیروزی انقلاب 1979 ایران می‌گذرد و تنش بین آمریکا و ایران رو به افزایش است. اکنون زمان درستی برای بهبود و ترمیم روابط واشنگتن با تهران است. صلح در خاورمیانه هرگز به اندازه امروز رویایی دور از دسترس نبوده است. تروریسم، تنش‌های بین‌ایالتی و قدرت متمرکز شده در منطقه همگی چالش‌هایی برای امنیت منطقه‌ای و بین‌المللی هستند. این چالش‌ها نیازمند راه‌حل‌های منطقه‌ای و جهانی هستند. به همین دلیل است که ایالات متحده باید شاخه زیتونی را برای ایران ارسال کند.
کلید صلح در خاورمیانه برقراری و بهبود روابط میان آمریکا با ایران است. شاید این موضوع تمام مشکلات خاورمیانه را حل نکند اما به بهبود وضعیت کمک می‌کند. شاید هم نباید انتظار بازگشت کامل رابطه ایران و آمریکا به دوره پیش از انقلاب در آن کشور را داشت. با این حال، ایران یک بازیگر بزرگ منطقه‌ای است و نمی‌توان این موضوع را نادیده گرفت. در سوریه، در عراق در یمن، در لبنان در تمام این کشورها ایران نفوذ دارد و همچنین نقش مهم ژئوپولیتیکی در خلیج فارس ایفا می‌کند. اگر می‌خواهید بحران‌های خاورمیانه حل شوند، روند صلح اسرائیل و فلسطین با پیشرفت همراه باشد به جنگ‌های داخلی در سوریه و یمن پایان داده شود، ایران باید پای میز مذاکرات حضور داشته باشد. جورج دابلیو بوش رییس‌جمهوری سابق آمریکا ایران را بخشی از محور شرارت دانست مسئله‌ای که تا به امروز ادامه دارد. اگرچه پس از توافق هسته‌ای با ایران در سال 2015 میلادی امید زیادی به بهبود روابط میان دو کشور وجود داشت اما خروج آمریکا از برجام با فرمان ترامپ و سخنان او هرگونه امیدی به بهبود روابط را ناامید ساخت. نام بردن او از ایران به عنوان حامی تروریسم بین‌المللی و تحریم مجدد ایران امکان بهبود روابط میان دولت و ملت امریکا و ایران را کاهش می‌دهد. علاوه بر این، خروج از برجام سبب اختلاف میان اروپایی‌ها با امریکا شده و تهران را به روسیه و چین نزدیک‌تر کرده است. آیا این واقعا چیزی است که ما می‌خواهیم”؟
این سایت در ادامه می‌نویسد: “واقعیت آن است که صلح اسرائیل و فلسطین دور از انتظار است. طرح ترامپ با مضون توافق قرن با مشکلات فراوانی مواجه است. لغو کمک‌های مالی امریکا به فسلطینی‌ها و برسمیت شناختن اورشلیم (بیت المقدس) به عنوان پایتخت اسرائیل از سوی امریکا وضعیت را بدتر کرده است. ایران یکی از حامیان اصلی فلسطینیان است، در نتیجه حضور تهران در مذاکرات برای حل و فصل مناقشات باعث اعتمادسازی متقابل خواهد شد. هشت سال جنگ در سوریه باعث کشته شدن صدها هزار نفر شد؛ یک جنگ نیابتی که در آن قدرت‌های جهانی از جمله امریکا و روسیه، قدرت‌های منطقه‌ای از جمله عربستان سعوی و ایران در برابر یکدیگر قرار گرفته‌اند.
مذاکرات صلح با تضعیف داعش در حال انجام است. با این حال، امریکا اگر ثبات را در سوریه و منطقه می‌خواهد باید با تمام بازیگران منطقه‌ای از جمله ایران همکاری کند. تنها از طریق دیپلماسی می‌توان طرفین مورد منازعه را در منطقه متقاعد به کنار گذاشتن اسلحه کرد. بحران انسانی در یمن وخیم‌تر از سوریه است. سیزده میلیون نفر در معرض خطر گرسنگی و مرگ قرار دارند. نزدیک به 1.5 میلیون نفر در معرض خطر بیماری وبا هستند. همه این‌ها در فقیرترین کشور در خاورمیانه روی می‌دهند. یمن نیز مانند سوریه تبدیل به زمین بازی نیروهای جهانی و بازیگران منطقه‌ای شده است. مذاکرات صلح میان دولت یمن و شورشیان انصارالله مورد حمایت از سوی ایران در دسامبر گذشته آغاز شده است. برای تضمین موفقیت این گفت‌وگوها همکاری آمریکا و ایران ضروری است”.
این سایت در بخش پایانی مقاله خود می‌نویسد: “برخی پرسش‌ها بر این اساس است که امریکا و ایران چگونه می‌توانند بر تفاوت‌ها غلبه کنند. درست است که دو کشور در اکثر مسائل با یکدیگر اختلاف نظر دارند اما همکاری و گفت‌وگو ضروری است. تغییر امکان‌پذیر است. آیا کسی تصور می‌کرد که ایالات متحده با چین سرخ گفت‌وگو کند؟ در سال 1949 میلادی ما امریکایی‌ها از “سقوط ” چین به دامان کمونیست‌ها سخن گفتیم و چینی‌ها را تحقیر کردیم اما سه دهه بعد در سال 1979 میلادی با آن کشور روابط دیپلماتیک برقرار کردیم. آیا این اتفاق نمی‌تواند با ایران نیز روی دهد؟ اکنون که مشکلات در منطقه به نقطه اوج خود رسیده‌اند وقت آن است که سخنان تحریک‌آمیز کنار گذاشته شده و شاخه زیتون را جایگزین کنیم. تجدید روابط دیپلماتیک و مشارکت در مذاکرات صلح راه حل است. شاید کوروش بزرگ، عمر خیام یا مولانا امروزی ظهور کند و جهان را غنی‌تر سازد. این زمان مناسبی برای احیای روابط با تهران است”.
انتهای پیام
