متن کامل پیش نویس قطع نامه پایان اشغال فلسطین

کشورهای عربی و فلسطین در روز چهارشنبه 17 دسامبر پیش نویس قطعنامه ای را جهت پایان بخشیدن به اشغال فلسطین به شورای امنیت ارائه نمودند که در خود یک جدول زمانی جهت عقب نشینی از اراضی اشغالی 1967 را جای داده است.

به گزارش انصاف نیوز به نقل از مرکز اطلاع رسانی فلسطین، این پیش نویس که منتظر برگزاری جلسه شورای امنیت و بررسی آن می باشد، از سوی فرانسه تعدیل شده است و متن آن به شرح ذیل می باشد:

ـ این پیش نویس علاوه بر اصول مورد توافق در کنفرانس صلح مادرید، از شورای امنیت می خواهد تا بر قطع نامه های پیشین خود با شماره های 242، 338، 1397، 1515، 1544، 1850، 1860 که به ترتیب در سال های 1967، 1973، 2002، 2003، 2004، 2008 و 2009 تصویب شده اند، تاکید نماید.

ـ این پیش نویس بر دیدگاه خود در خصوص ایجاد منطقه ای که در آن دو کشور دموکراتیک (اسرائیل و فلسطین) در کنار هم، با صلح و صفا و در چارچوب مرزهایی ایمن و به رسمیت شناخته شده زندگی کنند، تاکید می نماید و بار دیگر بر حق ملت فلسطین در تعیین سرنوشت خویش تصریح می نماید.

ـ این پیش نویس همچنین به قطع نامه شماره 181 ( II ) مصوب به تاریخ 29 نوامبر 1947 اشاره می نماید.

ـ این پیش نویس بار دیگر بر اصل عدم جواز استیلای اراضی دیگران با استفاده از زور تاکید می نماید و ضمن اشاره به قطع نامه های 446 (مصوب به سال 1979)، 452 (مصوب به سال 1979) و 465 (مصوب به سال 1980)، تصریح می کند که سیاست ها و اقدامات اسرائیل در ایجاد شهرک های صهیونیست نشین در اراضی اشغالی 1967 ـ از جمله قدس شرقی ـ غیر قانونی است و مانعی جدی در مسیر تحقق صلح فراگیر، عادلانه و دائمی در خاورمیانه به شمار می رود.

ـ این پیش نویس بر ضرورت حل مشکل پناهندگان فلسطینی ـ بر اساس قوانین بین المللی و قطع نامه های مربوطه از جمله قطع نامه شماره 194 ( III ) ـ تاکید می نماید که البته در طرح صلح اعراب نیز به آن اشاره شده است.

ـ این پیش نویس تاکید می کند که نوار غزه جزئی جدایی ناپذیر از اراضی اشغالی 1967 است و خواستار یافتن یک راه حل پایدار برای وضعیت نوار غزه می شود و بخشی از این راه حل را در گشودن مستمر و منظم گذرگاه های مرزی برای انتقال طبیعی کالاها و افراد ـ آن هم با توجه به حقوق بشر بین المللی ـ می داند.

ـ این پیش نویس ضمن استقبال از پیشرفت های مهمی که در تلاش های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول برای ایجاد کشور فلسطینی شناسایی شده صورت گرفته است، مجددا از تمامی کشورها و سازمان های بین المللی می خواهد تا در برنامه های مربوط به ایجاد نهادهای ملی فلسطینی ـ به منظور آمادگی برای استقلال این کشور ـ مشارکت نمایند.

ـ این پیش نویس بار دیگر تاکید می نماید که دست یابی به یک سازش عادلانه، دائمی و مسالمت آمیز برای مناقشه فلسطینیان و اسرائیلی ها تنها با توسل به ابزارهای مسالمت آمیز امکان پذیر است و باید اساس آن تعهد دائم، شناسایی متقابل، کنار گذاشتن هر گونه خشونت و اقدامات تحریک آمیز و تروریستی باشد و بنای آن بر راهکار تشکیل دو کشور قرار گیرد.

ـ این پیش نویس تاکید می دارد که تنها راه حل قابل اجرا در مورد مناقشه فلسطینی اسرائیلی، توافق نامه ای است که به اشغالگری آغاز شده در سال 1967 پایان بخشد و تمامی مسائل نهائی را حل و فصل نماید و مطالبات مشروع دو طرف را محقق سازد.

ـ این پیش نویس تمامی اقدامات خشونت بار و تحرکات خصمانه علیه غیر نظامیان و تمامی اقدامات تروریستی را محکوم می کند و تعهداتی را که تمامی کشورها ـ به موجب قطع نامه 1373 (مصوب به سال 2001) ـ دارند، به آنها گوشزد می کند.

ـ این پیش نویس به تعهد در خصوص تضمین سلامتی و رفاه شهروندان و نیز حمایت از آنان در هنگام بروز منازعات مسلحانه اشاره می داد.

ـ این پیش نویس بار دیگر بر حق تمامی کشورها در بهره مندی از یک زندگی امن ـ در داخل مرزهای ایمن و به رسمیت شناخته شده بین المللی ـ تاکید می نماید.

ـ این پیش نویس از تلاش های صورت گرفته از سوی ایالات متحده برای تسهیل در روند اجرای مذاکراتی که پیش از این میان دو طرف و با هدف دست یابی به یک سازش مسالمت آمیز انجام گرفته است، تقدیر می کند.

ـ این پیش نویس نسبت به مسئولیت ها در قبال کمک جهت دست یابی به یک راه حل طولانی مدت و پایدار برای مناقشه موجود آگاهی دارد.

شورای امنیت این مسائل را تصویب می کند:

1 ـ بر ضرورت تحقق یک راه حل مسالمت آمیز، عادلانه، فراگیر و دائمی ـ آن هم در مدت زمان 12 ماه بعد از تصویب قطع نامه ـ تاکید می نماید، راه حلی که به اشغالگری اسرائیلی ها که از سال 1967 تا کنون ادامه دارد، پایان بخشد و راهکار تشکیل دو کشور مستقل، دموکراتیک و شکوفا را محقق سازد. یکی از آنها کشور اسرائیل و دیگری کشور فلسطینی است که از تمامیت ارضی، ارتباط جغرافیایی و قابلیت حیات بهره مند باشند و هر دو، در کنار همدیگر و در داخل مرزهای به رسمیت شناخته شده از سوی دو طرف و جامعه بین الملل، با صلح و امنیت زندگی کنند.

2 ـ تصویب می کند که حل موضوع از طریق مذاکره و بر اساس معیارهای ذیل باشد:

ـ مرزهایی که مبتنی بر خطوط 4 ژوئن 1967 باشد    

ـ ترتیبات امنیتی از طریق وجود طرف سوم

ـ تضمین و احترام به تمامیت ارضی کشور فلسطین از جمله عقب نشینی کامل و تدریجی نیروهای امنیت اسرائیل: در این چارچوب، اشغالگری که از سال 1967 آغاز شده است ـ در طول یک دوره انتقالی مورد توافق و در یک چارچوب معقول زمانی ـ به پایان خواهد رسید که البته نباید از پایان سال 2017 فراتر رود. ضمنا باید این ترتیبات امنیتی، تضمین بخش امنیت اسرائیل و فلسطین باشد که این هدف از طریق جلوگیری از ظهور تروریسم و مقابله فعالانه با تهدیدات امنیتی از جمله تهدیدات نوظهور و حیاتی در منطقه محقق می گردد.  

ـ راه حل عادلانه و مورد توافق برای مسئله پناهندگان فلسطینی که اساس آن، طرح صلح اعراب، قوانین بین المللی و قطع نامه های سازمان ملل در این رابطه از جمله قطع نامه شماره 194 ( III )باشد.

ـ قدس پایتخت مشترک دو کشور است و این موضوع می تواند پاسخگوی خواست مشروع طرفین و باعث حمایت از آزادی دینی باشد.

سازشی انجام گیرد که در آن، در مورد مسائل حل ناشده ـ از جمله موضوع منابع آبی ـ میان دو طرف توافق گردد.

3 ـ شورای امنیت می پذیرد که در توافق نامه مربوط به وضعیت نهایی، باید به اشغالگری و تمامی مطالبات پایان داده شود و منجر به اعتراف متقابل و فوری گردد.

4 ـ شورای امنیت یک طرح و جدول زمانی را برای اجرای ترتیبات امنیتی تعریف می کند و این موضوع (اجرای ترتیبات) باید در هنگام مذاکرات و در ضمن چارچوبی انجام شود که در این قطع نامه مشخص می گردد.

5 ـ شورای امنیت از پذیرش فلسطین به عنوان کشوری با عضویت کامل در سازمان ملل استقبال می نماید ؛ البته این امر در یک چارچوب زمانی مشخص شده در قطع نامه انجام می گیرد.

6 ـ شورای امنیت از دو طرف می خواهد که برای ایجاد اعتماد و نیز تلاش جهت تحقق صلح با جدیت وارد عمل شوند و این هدف را از طریق مذاکره ای که با حسن نیت و نیز اجتناب از هر گونه اقدام تحریک آمیز یا صدور بیانیه ها همراه باشد، محقق نمایند. ضمنا شورا از همه کشورها و سازمان های بین المللی دعوت می کند که برای حمایت از طرف های مختلف جهت اتخاذ تدابیر لازم برای ایجاد اعتماد وارد عمل شوند و در ایجاد فضایی که منجر به مذاکرات شود، مشارکت داشته باشند.

7 ـ شورای امنیت از تمامی طرف ها می خواهد که به تعهدات خود در حقوق بشر بین المللی پایبند باشند به ویژه آنچه در کنوانسیون ژنو در خصوص حمایت غیر نظامیان در زمان جنگ آمده و در 12 آگوست 1949 به تصویب رسیده است.

8 ـ شورای امنیت به تشویق تلاش هایی می پردازد که همزمان با هم برای تحقق صلح فراگیر در منطقه انجام می گیرد ؛ زیرا این موضوع در را به روی امکانات کامل جهت برقراری روابط حسن همجواری در خاورمیانه می گشاید. شورا در این راستا بر اهمیت اجرای کامل طرح صلح اعراب تاکید می نماید.

9 ـ شورای امنیت خواستار ایجاد یک چارچوب مذاکراتی می گردد و تضمین می نماید که در کنار دو طرف که صاحب منفعت اصلی در این موضوع هستند، حضور قوی داشته باشد و به دو طرف در دست یابی به یک توافق نامه ـ آن هم در چارچوب زمانی تعیین شده ـ کمک کند و به آنان در اجرای تمامی ابعاد وضعیت نهایی مساعدت نماید. این کمک ها و مساعدت ها از طریق تامین حمایت سیاسی و نیز پشتیبانی ملموس از تدابیر مربوط به دوره بعد از مناقشه و ایجاد صلح انجام می پذیرد. شورای امنیت همچنین از برگزاری کنفرانسی بین المللی که بتواند باعث شروع مذاکرات گردد، استقبال می نماید.  

10 ـ شورای امنیت دو طرف را دعوت می کند تا از اتخاذ هر گونه تدابیر غیر قانونی و یک جانبه از جمله شهرک سازی اجتناب ورزند ؛ زیرا این اقدامات می تواند قابلیت تشکیل دو کشور ـ آن هم بر اساس معیارهای تعیین شده در این قطع نامه ـ را از بین ببرد.

11 ـ شورای امنیت بذل تلاش های فوری برای بهبود وضعیت ناپایدار در نوار غزه را خواستار می شود که از جمله این تلاش ها می توان به تامین کمک های انسانی لازم برای غیر نظامیان فلسطینی از طریق آژانس امدادرسانی و ایجاد فرصت های شغلی برای آوارگان فلسطینی (آنروا) و نیز دیگر آژانس های وابسته به سازمان ملل متحد اشاره کرد. این هدف باید از طریق بذل تلاش های جدی در جهت حل مسائل اساسی این بحران از جمله تقویت آتش بس موجود میان دو طرف انجام گیرد.

12 ـ شورای امنیت از دبیر کل سازمان ملل می خواهد که هر سه ماه یک بار، گزارشی را از اجرای این قطع نامه ارائه نماید.  

انتهای پیام