آیا در استان فارس احمدی نژاد رییس جمهور است؟!

یک فعال دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز نوشت: اعتدال واژه مقدس و مقبولی است که قبل از به کار گیری در عالم سیاست، در تعالیم دینی و اجتماعی قدمتی به قدر تاریخ هستی دارد، چنانکه در قران کریم آیه ی کذالک جعلناکم امه وسطا آمده است تا مردم را از افراط و تفریط نجات دهد. امام علی در نامه ی معروف خود به مالک اشتر می فرماید اوسطها فی الحق یعنی حتی در اجرای حق هم به حد وسط توصیه شده است.

جناب دکتر روحانی در سال 92 با شعار اعتدال و با کسب آرای مردم توانست پیروز انتخاباتی شود که همه ی تحلیل گران متفق القولند که اگر مجری خوبی برای شعارهایش باشد می تواند کشور را از لبه ی پرتگاه نجات دهد. انتخابات و آرایی که به نظر می رسید بیشتر از اینکه آری به دولت اعتدال روحانی بوده باشد، یک «نه» رسا و بزرگی برای پایان افراط و رویه ی هشت ساله ی دولت احمدی نژاد بود.

حال با گذشت بیش از یک سال، انتظار عمومی از دولت این است که در همه ی جنبه ها بتواند به شعارها و وعده های خویش جامه ی عمل بپوشاند.

در این میان دانشگاه و جامعه ی دانشجویی به عنوان دیده بان و قلب تپنده ی جامعه ی مدنی جایگاهی مهم داشته و بالتبع انتظاراتی معقول از دولت دارد که امیدوار است گوش شنوایی در این دولت برای حرف ها و خواسته هایش وجود داشته باشد. با گشتی در بطن جامعه می توان به این نکته پی برد که متاسفانه تلقی شکست و ناکام ماندن گفتمان اعتدال در افکار عمومی رو به افزایش است. دانشگاه، گویا بعد از گذشتن حال و هوای انتخاباتی، باز هر روز بیشتر و بیشتر به دوره ی احمدی نژادی خویش باز می گردد.

در استان فارس و به خصوص دانشگاه علوم پزشکی شیراز قصه اما متفاوت است. با گذشت یک سال همچنان خبری از نسیم اعتدال خوش بر و بوی دولت نیست؛ قصه همان قصه ی معروف یک بام و دو هواست. بام اعتدال یک حرف بود و می بایست فقط یک هوای بهاری می داشت. ولی گویا  دانشگاه علوم پزشکی شیراز هوایش همچنان زمستانی مانده است.

با وجود اعتراضات وسیع دانشجویان – جمع آوری بیش از هزار امضا در تابستان 92، نامه به وزیر بهداشت، ملاقات دانشجویان منتقد با مسوولین استانی و کشوی، تدوین گزارش عملکرد با بیش از 180 صفحه مستند از تخلفات ایمانیه در دوران ریاست – اما ایمانیه همچنان در مسند ریاست یا به عبارت بهتر؛ حکومت اش در دانشگاه علوم پزشکی شیراز ماند و آب از آب تکان نخورد.

چنین به نظر می رسی که در زورآزمایی دولت اعتدال و وزیر بهداشتش با نهادهای قدرت خارج دانشگاه و دولت، مچ دولت خوابید و ایمانیه ماندگار شد. در ابتدا مسوولین در محافل می گفتند که ایمانیه تضمین داده است که رویه ی خویش را اصلاح کند. گویا قرار شده بود ایمانیه دندان پوسیده ی برخورد و تهدید را بکند و دور بیندازد.

با به کار افتادن موتور اجرایی، دولت خیلی زود فهمید که مسیری ناهموار و سخت در پیش دارد. برخی نهادهای قدرت که باید در کنار دولت و پشت آن قرار بگیرند، چنان در دولت قبل، قوی و فربه شده بودند که در تقابل با دولت منتخب ملت و شعارهایش قرار گرفتند. دیری نگذشت که مدیرانی که با فشار، به دولت تحمیل شده بودند راه کهنه ی هشت سال پیش خود را مجزا و بعضا متضاد از سیاست ها و شعارهای دولت در پیش گرفتند.

ریاست دانشگاه علوم پزشکی شیراز هم نه تنها از این قضیه مستثنی نبود بلکه پیشتاز این مدیران بود. دانشگاه و جنبش دانشجویی- که به لطف هشت سال برخورد و رویه ی دولت احمدی نژاد ضربه ی سنگینی خورده بود و با روی کار امدن دولت تدبیر، امید می رفت که جان تازه ای بگیرد –  مطالبات خویش را فریاد زد، اما خیلی زود فهمید که گویا در دانشگاه علوم پزشکی شیراز همچنان احمدی نژاد رییس جمهور است

 هنوز جوهر حکم ایمانیه خشک نشده بود، که دانشجویان فهمیدند که ایمانیه نه تنها قصد ندارد برجامانده های خود در دوران احمدی نژاد را بازسازی کند بلکه به رویه ی خویش مبنی بر غیر دانشجویی کردن تشکل انجمن اسلامی، برخورد با دانشجویان به بهانه های مختلف، خود رای بودن و مدیریت فردی اصرار دارد. چنان که وقتی تغییر غیرقانونی اساسنامه ی انجمن اسلامی دانشگاه – که در دوره ی احمدی نژاد، توسط خود ایمانیه با برخورد گسترده با دانشجویان، جایگزین انجمن اسلامی واقعی دانشجویان شده و اکثر دانشجویان آن را غیر دانشجویی می دانند – مورد اعتراض دانشجویان قرار گرفت دانشگاه از انجمن حمایت کرد و اساسنامه ای- که بدون اطلاع دانشجویان توسط یک شخص وابسته تصویب شده بود و در آن رسما پای غیردانشجویان به انجمن و در بسیاری شووناتش باز شده بود- را تصویب کرد.

ایمانیه ماند و باز دوربین های مداربسته اطراف خوابگاه شهید دستغیب – که مسلط بر اتاق دانشجویان بود- روشن شد تا دانشجویان -که بارها به این دوربین ها اعتراض کرده بودند و برای جمع آوری آن امضا جمع کردند- بفهمند که چیزی در دولت جدید تغییر نکرده است. ایمانیه ماند و احضارهای دانشجویان، احکام سنگین کمیته ی انضباطی ادامه پیدا کرد. ایمانیه ماند و صدها نفر از دانشجویان با اتهام های اثبات نشده ای مثل گزارش از مصرف سیگار احضار و از آنان تعهد کتبی گرفته شد. ایمانیه ماند و بازرسی های اتاق های دانشجویان که حریم خصوصی آنهاست، با سرعت بیشتری از قبل ادامه پیدا می کند.

حال دانشجویان با صدها سوال بی پاسخ  مانده اند غرق در سکوت و ناامیدی ای که دانشگاه را فرا گرفته است. این در شرایطی است که رییس جمهور در دو بار حضور خود در دانشگاه از ضرورت داشتن دانشگاه های آزاد و منتقد سخن گفت و اعلام کرد “این دولت فشارهای محفلی را بر دانشگاه نخواهد پذیرفت” و امنیتی بودن دانشگاه را موجب توسعه ی نفاق دانست.

حال سوال این است که بام اعتدال روحانی در دانشگاه هم دو هوا دارد که این چنین با دانشجویان در دانشگاه علوم پزشکی برخورد می شود؟ یا اینکه ریاست دانشگاه علوم پزشکی شیراز به پشتوانه ی قدرت های خارج از دانشگاه و دولت، کار خود را بی توجه و بلکه در تضاد با سیاست های دولت ادامه می دهد و خود را نیز از پاسخگویی به دولت در قبال عملکردش بی نیاز می بیند؟

انتهای پیام