سفر مدیر اینستکس به لندن
ایرنا نوشت: «پر فیشر» مدیر سازوکار حمایت از مبادلات تجاری ایران و اروپا، موسوم به «اینستکس» برای شرکت در نشستی با حضور فعالان اقتصادی، شرکتهای تجاری، صاحبان سرمایه و مقامهای دولت انگلیس به لندن سفر خواهد کرد.
یک منبع آگاه که خواست نامش فاش نشود روز سهشنبه گفت این نشست اواخر فروردینماه برگزار خواهد شد و فیشر درباره نحوه عملکرد اینستکس توضیحاتی را ارائه خواهد داد.
وی هدف از برگزاری این نشست را که به همت وزارت تجارت بینالملل این کشور و اتاق بازرگانی ایران و انگلیس برنامه ریزی شده، پاسخ دادن به نگرانی شرکتهای انگلیسی برای انجام مبادلات مالی با ایران توصیف کرد.
اینستکس یا سازوکار حمایت از مبادلات تجاری ایران و اروپا یک ابزار ویژه مالی است که در 31 ژانویه 2019 (11 بهمن 1397) توسط آلمان، فرانسه و انگلیس، برای تسهیل تجارت غیر دلاری با ایران ایجاد شد. مقراینستکس در پاریس، فرانسه و ریاست آن بر عهده پر فیشر آلمانی، از مدیران پیشین کومرتسبانک، است. هدف اصلی از ایجاد این کانال مالی ویژه، دادن امکانات به شرکتهای کوچک و متوسط اروپایی است تا بتوانند مجاری متعارف مالی خود با ایران را حفظ کنند.
فیشر ماه گذشته برای دیدار با مقامهای ایرانی و بهمنظور رایزنی درباره عملیاتی کردن هرچه سریعتراینستکس به تهران سفر کرد.
در نشستی که با حضور کارشناسان ایران و نمایندگان سه کشور فرانسه، آلمان و انگلیس، اتحادیه اروپا و فیشر در تهران برگزار شد آخرین وضعیت اینستکس و نهاد متناظر آن در ایران، نحوه تعامل و همکاری این دو نهاد، نحوه استفاده فعالان اقتصادی و تجاری از این مکانیسم، مروری بر گامهای بعدی باهدف گسترش حوزه فعالیت اینستکس به سایر حوزههای تجاری و دیگر موضوعات مرتبط به این فرآیند با حضور نمایندگان وزارت امور خارجه و سایر وزارتخانهها و دستگاههای ذیربط از کشورمان با نمایندگان بخشهای سیاسی و اقتصادی طرف اروپایی و نیز مدیر اینستکس موردبحث و بررسی قرار خواهد گرفت.
پسازآن بود که «سازوکار تأمین مالی و تجارت ایران و اروپا» بهعنوان نهاد متناظر ایرانی برای اینستکس با مشارکت مجموعهای از بانکهای دولتی و خصوصی ایرانی و برخی شرکتها در ایران به ثبت رسید.
‘نورمن لامونت’ رئیس اتاق بازرگانی ایران و انگلیس و فرستاده ویژه دولت لندن در امور تجارت با ایران، پیشتر در گفتوگو با ایرنا، مخالفت جدی آمریکا با راهاندازی سازوکار ویژه مالی را علت اصلی تأخیر در رونمایی از آن معرفی کرده و گفته بود: شاید بهظاهر اینیک ابتکار پیشپاافتاده باشد … اما بهتدریج برای پرداخت بدهیهای نفتی ایران توسعه خواهد یافت.
انتهای پیام
به نام خدا
موضوع: اعتراض به اینستکس
سلام علیکم
تنها راه موفقیت ما، مقاومت در برابر دشمنان زورگو، تکیه بر توانمندی و ظرفیت های داخلی و ارتباط با کشورهای غیر مستکبر است. آمریکا و این سه کشور اروپایی انگلیس، فرانسه و آلمان حتی اگر در مقابل چشم ما، جنگ زرگری هم راه بیاندازند باز دو روی یک سکه اند. مگر یادمان رفته که امام راحل (ره) فرمود: «آمریکا از انگلیس بدتر، انگلیس از آمریکا بدتر.»
خلف صالح او امام خامنه ای فرمود: «آن ها اگر (برجام را) پاره کردند ما (آن را) آتش می زنیم.» پس چرا دولت با وجود خروج آمریکا از برجام پس از گذشت نزدیک به ده ماه هنوز منتظر وعده سر خرمن اروپایی ها است؟ آن هم وعده ای که از SPV به اینستکس تنزل یافت. اروپایی ها همان طور که خود اعتراف کرده اند، هیچگاه تحریم های آمریکا را دور نمی زنند، بلکه فقط در چارچوب آنچه ارباب آمریکایی به آن ها اجازه داده است، فقط به ایران وعده کمک های انسان دوستانه یعنی غذا، دارو و تجهیزات پزشکی را در برابر فروش نفت می دهند و همزمان ما را تحت فشار می گذارند که در برابر همین وعده های ننگ آور توخالی بدون تضمین، به برجام های 2، 3، 4 و 5 ( خود تحریمی مالی FATF، موشکی، منطقه ای و حقوق بشر) بپیوندیم.
باز به این جملات امام خامنه ای توجه فرمایید: «حالا گفته میشود که برجام را میخواهیم با این سه کشور اروپایی ادامه بدهیم؛ من به این سه کشور هم اعتماد ندارم. من میگویم به اینها هم اعتماد نکنید؛ [اگر] میخواهید قرارداد بگذارید، … تضمین به دست بیاورید، تضمین واقعی، تضمین عملی، والا فردا اینها هم همان کاری را خواهند کرد که آمریکا کرد، [اما] به یک شیوهی دیگر.»
بار دیگر در جلسه با حضور هیأت دولت فرمودند: «در روزنامه خواندم که ترامپ گفته که من می خواستم به ترزا مِی سفارش کنم راجع به سختگیری نسبت به ایران، [اما] او به من سفارش کرد دربارهی سختگیری راجع به ایران! اینها این [جور] هستند دیگر. آنوقت تلفن می زند به آقای دکتر روحانی و اظهار ارادت و اخلاص هم به ایشان می کند. اینها را بایستی اینجوری و با این چشم نگاه کرد؛ بدند اینها، اینها خیلی بدند. بنده یک سینه حرف دارم در زمینهی اروپاییها – نه بهخاطر سیاستهای امروزشان - بهخاطر ذات خبیثی که حکومتهای اروپایی در طول این چند قرن از خودشان نشان دادهاند؛ خیلی حرف گفتنی اینجا زیاد است، نمیخواهیم حالا وارد آن مسائل بشویم.»