راه رفع نارضایتی مردم چیست؟

حمید نجف در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «راه رفع نارضایتی مردم چیست؟» نوشت:

صحبت اخیر رئیس‌جمهور مبنی بر نارضایتی مردم از عملکرد دولت، گامی صادقانه و قابل احترام است. در کشوری که بسیاری از مسئولان ترجیح می‌دهند نارضایتی‌ها را انکار کنند، چنین سخنی نشانه‌ای از صداقت و درک درست از واقعیت جامعه است. اما این اعتراف زمانی معنا پیدا می‌کند که به عمل منتهی شود. مردم از شنیدن تکرار مشکلات خسته‌اند؛ آن‌ها انتظار دارند بعد از تشخیص بیماری، نسخه درمان هم ارائه شود.

واقعیت این است که نارضایتی عمومی تنها ناشی از شرایط اقتصادی نیست. ریشه آن را باید در نوع چینش مدیریتی و تصمیم‌گیری‌های سیاسی نیز جست‌وجو کرد. آیا بخش عمده نارضایتی مردم از آن نیست که دولت با شعار وفاق، بیشتر مدیران میانی دولت سابق را حفظ کرد؟ همان مدیرانی که عامل ناکامی‌های گذشته بودند و امروز هم مانع پویایی دولت جدید شده‌اند؟ از سوی دیگر، آیا انتصاب چهره‌هایی خارج از بدنه حامیان انتخاباتی و در مقابل، بی‌توجهی به نیروهای وفادار ستادها، موجب بی‌انگیزگی و بی‌اعتمادی در بدنه اجتماعی دولت نشده است؟

این تصمیمات، بیش از آن‌که نشانه وفاق باشد، به چشم بسیاری از مردم نوعی مصالحه بی‌ثمر با ساختارهای فرسوده و محافظه‌کارانه تعبیر شده است. نارضایتی دیگر، به نحوه توزیع مناصب و انتصابات بازمی‌گردد. هنگامی که در بسیاری از رده‌ها انتصاب‌ها با رنگ و بوی قوم‌گرایانه یا بر اساس روابط دوستانه انجام می‌شود و شایسته‌سالاری قربانی مصلحت‌های سیاسی می‌گردد، طبیعی است که مردم احساس بی‌عدالتی کنند.

در عرصه اقتصادی نیز، تکرار مداوم سخنان رئیس‌جمهور درباره ضرورت افزایش قیمت‌ها و پذیرش گرانی‌ها، بدون ارائه برنامه‌ای برای کنترل هزینه‌ها و اصلاح نظام توزیع، نوعی بی‌اعتمادی در جامعه ایجاد کرده است. مردم از دولتی که وعده «عقلانیت و عدالت» داده بود، انتظار داشتند گرانی را مدیریت کند نه توجیه.

اما شاید مهم‌ترین عامل نارضایتی، مماشات بیش از حد با وزرا و معاونان ناکارآمد باشد. جامعه انتظار دارد رئیس‌جمهور پیش از ورود مجلس به مرحله استیضاح، خود دست به اصلاح کابینه بزند. هرچقدر این تأخیر ادامه یابد، اعتماد عمومی دشوارتر بازسازی خواهد شد. در کنار همه این موارد، پرسشی جدی شاید از دل بی توجهی یا بی عملی دولت نسبت به بعضی وعده های بی سرانجام باشد، لازم است رییس جمهور با صداقت در خصوص ناتوانی در عدم تحقق این وعده ها و دلایل آن با مردم سخن بگوید.

در نهایت، آنچه امروز از دولت انتظار می‌رود، نه بیانیه و تبیین، بلکه تصمیم است. اگر رئیس‌جمهور شجاعت همان صراحتی را که در بیان نارضایتی‌ها داشت، در کنترل گرانی، تغییر مدیران ناکارآمد و اصلاح ساختارها نیز نشان دهد، شاید هنوز بتوان امید را به جامعه بازگرداند.

انتهای پیام