از تحریم تا دعوت به مذاکره 

ایرنا نوشت: رویکرد آمریکا در قبال ایران متشکل از عناصر ناهمگونی از تحریم و دعوت به مذاکره است که دولت آن کشور را همچنان در دور باطلی از سیاست های بی ثمر گرفتار کرده است.

دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا در وضعیتی که وقت خود را صرف وضع تحریم علیه ایران کرده، مدعی است که میل به مذاکره دارد. در واقع، دولت ترامپ با پا گذاشتن در مسیر تحریم باعث شده است تا ژست و ادعای آن مبنی بر تمایل به گفت وگو، باورپذیر نباشد. رئیس جمهوری آمریکا در کنفرانس خبری شب گذشته خود بر این دوگانگی در رویکرد دولت خود پافشاری کرد.

وی در کاخ سفید به خبرنگاران گفت در صورتی که ایران با وی تماس بگیرد، «ما آماده صحبت با آنها هستیم.» او در بخش دیگری از اظهاراتش «جان کری» وزیر خارجه دولت باراک اوباما رئیس جمهوری سابق آمریکا را متهم کرد که وی به «آنها (ایران) می گوید که تماس نگیرند.» درخواست ترامپ برای مذاکره و حمله به جان کری امر تازه ای نیست و مسبوق به سابقه است.

خروج از برجام، بازگرداندن تحریم های قبلی و ضمیمه کردن فهرست دیگری به آن از جمله تحریم سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، لغو معافیت های نفتی و هسته ای، اتهام زنی و اعزام ناوگروه «آبراهام لینکلن» به خلیج فارس برای متشنج کردن جو منطقه سرفصل های اقداماتی است که آمریکا انجام داده است.

علاوه بر این رسانه های آمریکا با انتشار اخباری مبنی بر تشکیل جلسات محرمانه در واشنگتن و دفتر سیا در «لانگلی» ایالت ویرجینیا به دولت آمریکا کمک می کنند تا ضمن ایجاد هاله ای از ابهام و حتی نگرانی در مورد گام های بعدی ترامپ وضعیت پیچیده و رازآلودی ایجاد کنند.

از یک سو، وال استریت ژورنال نوشت مقام های ارشد تیم امنیتی دولت آمریکا برای بحث در خصوص آنچه که تهدیدهای امنیتی ایران و کره شمالی می نامند، تشکیل جلسه می دهند و از سوی دیگر، شبکه «ان.بی.سی نیوز» به نقل از 6 مقام آمریکایی گزارش داد که جان بولتون مشاور امنیت ملی آمریکا هفته گذشته در اقدامی غیرمعمول در مقر «آژانس مرکزی اطلاعات» آمریکا (سیا) جلسه ای با مشاوران ارشد اطلاعاتی، دیپلماتیک و نظامی درباره ایران تشکیل داد.

حتی ترامپ در کنفرانس خبری خود در اشاره به علت اعزام ناوگروه آبراهام لینکلن به خاورمیانه تلاش کرد تا به بیان این مساله بسنده کند که آمریکا «اطلاعات بسیار تهدیدآمیزی» دریافت کرده است. وی در پاسخ به این پرسش که آیا خطر تقابل نظامی با نیروهای آمریکایی در منطقه وجود دارد، گفت: «به نظر من، همیشه می توان این را گفت. نمی خواهم بگویم نه. اما امیدوارم که این اتفاق رخ ندهد.»

ترامپ در قبال ایران و حتی ونزوئلا در حال تکرار همان الگویی است که به زعم خود باعث شد کره شمالی به مذاکره با آمریکا روی آورد. پیونگ یانگ و ترامپ ماه ها درگیر تنش لفظی و تهدید نظامی بودند اما با قطع یکباره این روال، دو طرف به مذاکره نشستند؛ مذاکره ای که به علت خلف وعده ها، فشارها و تهدیدهای آمریکا به نتیجه نرسیده است.

دولت آمریکا از حدود دو سال پیش سعی کرده در قبال ونزوئلا نیز به این ترفند متوسل شود. از همین رو، مسئولان آمریکا که در رسانه ها نامی از آنها برده نمی شد، مدعی شده بودند که واشنگتن در حال بررسی گزینه نظامی در ونزوئلا برای برکنار کردن نیکولاس مادورو رئیس جمهوری آن کشور است. با این حال، تحریم و تهدید به اقدام نظامی نه تنها به برکناری مادورو منتهی نشد بلکه نظامیان را به حفظ یکپارچگی و حمایت از او واداشت.

سیاست دولت آمریکا در قبال ایران از سه کانال متفاوت جاری می شد که نمی توان انسجامی واقعی در آنها یافت. جان بولتون مشاور امنیت ملی آمریکا که بنا بر گزارش واشنگتن پست، پروژه ضدونزوئلایی اش موجب نارضایتی ترامپ شده، اعزام آبراهام لینکلن به خاورمیانه را سیگنالی به ایران خوانده است. از سوی دیگر، مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا گفته که کشورش به دنبال جنگ نیست. این در حالی است که ترامپ درباره علت اعزام آبراهام لینکلن با شفافیت عمل نکرده و همزمان پیشنهاد مذاکره اش را تکرار کرده است.

دعوت آمریکا از ایران برای نشستن سر میز مذاکره، صرف نظر از اینکه در چه فضایی مطرح شده، دارای تناقضی درونی است. آمریکا ایران را به مذاکره ای دعوت می کند که خود آن را ترک کرده است. حدود دو هفته پیش محمدجواد ظریف وزیر خارجه ایران در مصاحبه با شبکه سی.بی.اس گفت: میز مذاکره ای هست که هنوز هم وجود دارد. ما آن میز مذاکره را ترک نکردیم. ایالات متحده طرفی بود که میز مذاکره را ترک کرد. بقیه اعضای برجام هنوز آنجا هستند.

«مجید تخت روانچی» نماینده دائم ایران هم شب گذشته در مصاحبه با شبکه ان.بی.سی در واکنش به سخنان ترامپ درباره تمایل به گفت وگو با ایران اظهار داشت که رئیس جمهوری آمریکا ابتدا باید پاسخ دهد چرا میز گفت وگو را ترک کرد. تخت روانچی افزود: چه تضمینی وجود دارد که او (ترامپ) در گفت وگوهای آتی میان ایران و آمریکا دوباره بدقولی نکند؟

اگر تهدید و تحریم می توانست به مذاکره ای ثمربخش منجر شود، گفت وگوهای 6 جانبه پیشین کره شمالی یا دیدارهای کیم جونگ اون رهبر کره شمالی و ترامپ که در چنین جوی برگزار شد نتیجه ملموسی می داشت. یا اینکه ونزوئلا دچار بحران سیاسی فعلی نمی شد.

لذا لازم است که آمریکا برای نشان دادن تمایل واقعی خود به مذاکره با ایران دست از تهدید و تحریم برداشته، رویکرد احترام به تعهدات بین المللی و طرف های مذاکره را در پیش گرفته و به برجام بازگردد؛ موضوعی که هم در میان طرف های توافق هسته ای و جامعه بین المللی و هم در میان دولتمردان آمریکایی طرفداران زیادی دارد.

انتهای پیام