یک فعال صنفی معلمان: صداوسیما از مدارس شادتر است

نسترن فرخه، خبرنگار انصاف نیوز: چند روزی از انتشار کلیپ‌های پرماجرای برخی مدارس می‌گذرد، فیلمی از شادی و رقص دانش‌آموزان کم سن و سال که به باور برخی در شرایطی که مشکلات اقتصادی جزو دغدغه‌های اصلی کشور محسوب می‌شود و اغلب کارشناسان آمار شادی و امید جامعه را رو به کاهش می‌دانند، شاید این کلیپ نشانی از امید و نشاط در این کودکان باشد.

سید حسن موسوی چلک رییس انجمن مددکاری کشور در گفت‌و گو با انصاف نیوز این شادی کودکان در فیلم منتشر شده را نشان دهنده‌ی نیاز جامعه به شاد بودن دانست و تاکید کرد افراد جامعه باید فضای شاد در چارچوب قوانین و مقررات را تجربه کنند، اما مهدی بهلولی کارشناس آموزشی و فعال صنفی معلمان در گفت‌و گو با انصاف نیوز بر این باور است که جامعه‌ی ما تغییر کرده و با جامعه‌ی چهل سال پیش خیلی متفاوت است، بنابراین اگر در سیاست‌های آموزش و پرورش تغییری پیش آمده از سر اجبار بوده چون جامعه آن را می‌طلبد.

متن کامل گفت‌وگو با سید حسن موسوی چلک و مهدی بهلولی را در ادامه بخوانید:

موسوی چلک: مدارس ما، مدارسی شادی گریزند

موسوی چلک شادی را حق هر انسانی دانست و گفت: «یکی از حقوقی که همه‌ی ما داریم حق شادی است طبیعتا همه‌ی مردم می‌بایست از این حق برخوردار باشند و نمی‌شود نسبت به آن بی‌توجه بود و اگر فضا برای نشاط و شادمانی در جامعه فراهم نباشد مردم از راه‌های دیگری به این نیاز پاسخ می‌دهند که گاهی خلاف عرف جامعه‌ هم هست.

یکی از انتظاراتی که از دولت مردان می‌رود فراهم کردن بسترهای لازم برای فضای شاد و بانشاط است. طبیعتا مردم در همه‌ی سنین باید بتوانند فضای شاد را در چارچوب قوانین و مقررات تجربه کنند، این اتفاق تاثیر خوبی بر کلیت جامعه دارد، مثلا خشونت کم می‌شود، گرایش به سمت مواد مخدر و آسیب‌های مجازی و غیره کمتر می‌شود، ولی اگر فضاهای شاد در جامعه نباشد راه‌های دیگر از طرف افراد جایگزین می‌شود.

در شرایط کنونی خانواده‌ها فضای اجتماعی گذشته را ندارند و ارتباطات ضعیف‌تر شده، مردم  درون خودشان هستند، طبیعتا اینجا خلق شادی‌های گروهی می‌تواند یک راهکار خوب برای خروج از این شرایط و ترویج شادی باشد.»

موسوی چلک در مورد نیاز دانش‌آموزان به شادی گفت: «آنچه که در آن مدرسه اتفاق افتاد نشان می‌دهد بچه‌ها به شادی نیاز دارند، هرچند که موافق هستم آن موسیقی مغایر با مقررات جاری کشور است. این نشان می‌دهد که بچه‌ها سر صف و در مدرسه باید فضای شادی را تجربه کنند، و البته من معتقدم در آن برنامه فقط می‌خواستند برای روز معلم شادی کنند و اصلا هدف تضعیف هنجارها و ارزش‌ها نبوده است و برداشت من هم این نیست، آنها هم متوجه هستند که نباید این کار را انجام دهند.

مدارس ما، مدارسی شادی گریزند و این یک واقعیت است؛ شما توجه کنید وقتی مدرسه‌ها تعطیل می‌شود انگار که دانش آموزان در یک قفسی بوده‌اند که زودتر دلشان می‌خواهد بیرون بیایند. از چیدمان مدرسه تا پوشش لباس مدرسه و محتوای برنامه‌های غیر درسی مدارس همه نشان می‌دهد که ما یک بازنگری جدی در این مورد نیاز داریم.

بچه‌ها اگر در مدرسه به صورت گروهی شادی کنند جذابیت بیشتری برایشان دارد، باید این فضاها را به گونه‌ای تغییر دهیم، نمی‌گویم که مقررات را باید زیر پا گذاشت اما همه‌ی ما نیاز به شادی داریم.»

در بسیاری از موارد ما الگوی مناسب برای نیاز شادی در جامعه نداریم و همین دلیل بر آن می‌شود که افراد جامعه خود الگویی را خلق کنند که در اغلب موارد با مقررات و هنجارهای جامعه همخوانی ندارد. موسوی چلک در مورد این موضوع گفت: «یک مثال ساده می‌زنم، آن زمان که مرتضی پاشایی فوت کرده بود آهنگ‌هایی که خوانده بود ورد زبان همه شده بود، حتی عمو پورنگ یک برنامه در پارک بوستان جوانمردان داشت، دیدم همه با هم آهنگ‌های عمو پورنگ را می‌خوانند. ما چقدر به گسترش این فضاها کمک کردیم؟ وقتی این فضاها را نداشته باشند معلوم است که نمی‌توانی دسترسی به اطلاعات و این نوع ترانه‌ها را حذف کنی، به ویژه اینکه موسیقی پخش شده یک موسیقی شاد بود و یادگیری آن برای بچه‌ها هم راحت‌تر است و در کل به دلیل شادی آهنگ بچه‌ها به موضوع علاقه‌مندتر می‌شوند. پس ما می‌توانیم از این موضوع بهره‌مند شویم تا مروج برنامه‌های شادتر در جامعه باشیم.»

موسوی چلک در پایان گفت‌: «ما می‌توانیم از ظرفیت‌های ملی و هویت دینی استفاده کنیم تا فضای شاد را در جامعه ترویج دهیم، همانطور که در گذشته مادربزرگ و پدربزرگ‌های ما این کار را بهتر انجام می‌دادند، وقتی به عقب برمی‌گردیم می‌بینیم بسیاری از این جشن‌ها حاصل تفکر آنها بود، یعنی به این نتیجه رسیده بودند که شادی می‌تواند آن انرژی مثبت را به خودشان و اطرافیان منتقل کند، در حالی که امروز اگر بخواهی یک برنامه‌ی شاد اجرا کنید باید از چند جا مجوز بگیرید.

باید برای ترویج شادی در جامعه از قابلیت‌های قومی و فرهنگی استفاده کنیم و شرط آن هم این است که ممیزی‌های غیر کارشناسی را کنار بگذاریم و شادی را به عنوان یک حق برای مردم بدانیم، حتی دین ما هم دین نشاط، شادی و زندگی است که می‌توان از این ظرفیت برای ترویج شادی استفاده کرد، گرچه در حال حاضر نوع سیاست گذاری ما به گونه‌ای است که برای غم‌ها بیشتر سرمایه گذاری می‌کنیم.»

مهدی بهلولی: فضای صدا و سیما از فضای مدارس شادتر است

مهدی بهلولی کارشناس آموزشی در مورد سیاست‌گذاری در فضای آموزشی گفت: «به نظر من فضای مدرسه‌های ما فضای غم‌زده‌ای است و حتی از آنچه ما در صداوسیمای جمهوری اسلامی ‌می‌بینیم وضع خیلی بدتر است، یعنی من فکر می‌کنم صداوسیما گاهی موسیقی‌هایی پخش می‌کند که مدیران مدارس آنها را پخش نمی‌کنند، یعنی فضای صداوسیما از فضای مدارس ما خیلی شادتر است.

چند دهه است که در آموزش و پرورش ما مدیران هرچقدر که بخواهند می‌توانند مراسم نوحه و اندوه برگزار کنند و کسی هم با آنها کاری ندارد، حتی اگر سخنرانان این شکل از مراسم‌ها هر حرفی بزنند هیچ کس اعتراضی نمی‌کند، اما وقتی چند دانش‌آموز به صورت خودجوش چنین کاری می‌کنند این اتفاقات می‌افتد.

در حال حاضر دیگر جامعه‌ی ما هم تغییر کرده و آن بچه‌هایی که در مدرسه به آن شکل شادی کردند در خانه هم همینطور هستند، جامعه‌ی ما با جامعه‌ی چهل سال پیش خیلی متفاوت است.

بنظرم بهتر است آقای مطهری یک آماری از کودکانی که صبحانه نمی‌خوردند و به مدرسه می‌آیند بگیرد و به موضوع بودجه ندادن به شیر مدارس اعتراض کند که گفته شده بود 200 میلیارد در سال نداریم تا برای شیر دانش‌آموزان بدهیم.

همه در موضوع شاد نبودن فضای مدارس مقصر هستند و حالا که مثلا وزیر می‌گوید این اتفاق یک توطئه است بنظر من اصلا اینطور نیست، اگر مسوولان -ازگذشته تاکنون- دغدغه‌ی شادی آموزش داشتند، این را طوری آموزش می‌دادند که مورد قبول همگان باشد.

بهتر است که مسوولان به صورت خردمندانه و نه شعارگونه برخورد کنند والا با اخراج یک مدیر چیزی درست نمی‌شود، فرهنگ مردم  عوض شده و آموزش و پرورش باید جوابگوی این نیاز باشد، زیرا اگر فضای آموزشی حالا با دهه‌های گذشته فرق کرده به دلیل تغییر جامعه است و نه سیستم آموزش و سیستم مجبور به تغییر شده است، چون چاره‌ی دیگری ندارد و جامعه و خانواده‌ها این تغییر را از آموزش و پرورش می‌طلبند.»

انتهای پیام