شعلهای از از نورانیت نهج البلاغه
حجتالاسلام هادی سروش، مدرس حوزهی علمیه در یادداشتی تلگرامی نوشت:
قبسی از نورانیت نهج البلاغه درباره ؛
” راهی به سویِ آنسوی … ”
مقدمه ؛
قرآن اطلاع داده که باید راهی معنویت شویم ؛ 《بیایید و بیایید بالا … ؛ تَعَالَوْا إِلَى مَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ….》(مائده/۱۰۴)
و چه زیبا عده ای جواب این نداء را دادند و خود را در معرض معنویت و فرامین خدا قرار داده اند و شامل این آیه شدند ؛ 《رَبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِي لِلْإِيمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ ﴿۱۹۳﴾
پروردگارا ما شنيديم كه دعوتگرى به ايمان فرا مى خواند كه به پروردگار خود ايمان آوريد پس ايمان آورديم پروردگارا گناهان ما را بيامرز و بديهاى ما را بزداى و ما را در زمره نيكان بميران》.
اما اگر راهی نشویم ؛
امام علی اطلاع رسانی کرده نه تنها مشکلات مان حل نمیشود بلکه بن بست های دیگری به سختی قبلی زندگی اضافه خوگواهد شد ؛
《 مردم چیزى از مسائل دینشان را براى صلاح دنیاشان کم نمیگذارند، مگر این که خداوند چیزى زیان بارتر از آن سودى که از ترک آن امر دینى در نظر داشتند، در برابرشان میگشاید.-
لَا یَتْرُکِ النَّاسُ شَیْئاً مِنْ دِینِهِمْ لِإِصْلَاحِ دُنْیَاهُمْ إِلَّا فَتَحَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مَا هُوَ أَضَرُّ مِنْهُ》.(نهج خ ۱۰۶)
رهروان آن نداء الهی ، بهرمند از سه خصوصیت هستند :
۱) قلبی سرشار از امید دارند ؛
امیرالمومنین (ع) فرمود :
《 هیچکس در ادعاى ایمان، صادق نیست مگر به آنچه در دست خداست اعتماد و. اطمینانی بیشتری دارد تا آنچه در دست خود دارد. –
لا یَصْدُقُ إِیمَانُ عَبْدٍ، حَتَّى یَکُونَ بِمَا فِی یَدِ اللّهِ أَوْثَقَ مِنْهُ بِمَا فِی یَدِهِ》.( نهج حکمت ۳۱۰)
۲) در پی ایمن سازی ایمانشان با آن سوی هستند ؛
امام علی (ع) فرمود :
《 ايمانتان را با صدقه حفظ كنيد و اموالتان را با زكات، و امواج بلا را با دعا از خود دور سازيد.
سُوسُوا (از ماده سیاست بمعنای تدبیر) ايمَانَكُمْ بِالصَّدَقَةِ، وَحَصِّنُوا أَمْوَالَكُمْ بِالزَّكَاةِ، وَادْفَعُوا أَمْوَاجَ الْبَلاَءِ بِالدُّعَاءِ》.(حکمت ۱۴۶)
۳) به جبران معنویات ازدست رفته کوشایند :
حضرت امیر(ع) فرمود:
《یکی از کفارههای گناهان بزرگ، رسیدن به فریاد دادخواهان و برطرف کردن غم اندوهگینان است. – ؛
مِنْ كَفَّارَاتِ الذُّنُوبِ الْعِظَامِ إِغَاثَهًُْ الْمَلْهُوفِ وَ التَّنْفِيسُ عَنِ الْمَكْرُوبِ》
(نهج حکمت ۲۴)
انتهای پیام