گلایه‌ها و پیشنهادهای اهالی مطبوعات در دیدار رییس جمهور
اکبر منتجبی، معاون سردبیر روزنامه‌ی سازندگی در گزارشی در این روزنامه از دیدار رییس جمهور روحانی با جمعی از روزنامه‌نگاران و اهالی رسانه نوشت:
رییس جمهور ایران در دیدار با جمع محدودی از روزنامه‌نگاران و سردبیران کشور نهتنها بار دیگر به افزایش اختیارات خود در زمان «جنگ اقتصادی» ایران با آمریکا اشاره کرد و خواستار تشکیل «شورای عالی پشتیبانی جنگ» شد، بلکه بر برگزاری رفراندوم در مسائل مهم کشور نیز تأکید کرد و یادآور شد رفراندوم، بنبستشکن است.
حسن روحانی حتی از موافقت رهبری در این امر سخن گفت و یادآوری کرد که در سال ۸۳ نیز که پرونده هستهای را برعهده داشته، این موضوع را به رهبر انقلاب گفته و ایشان نیز قبول کرده اند، اما با انتخابات سال ۸۴ و ماجراهای بعد مسئله دیگر فراموش شده است.
حسن روحانی در نوزدهمین شب ماه رمضان که مصادف است با ضربت خوردن امیر مؤمنان از چه سخن می گفت؟ وقتی در جمع روزنامه نگاران و مدیران مطبوعات حاضر شد، گویی از پیش، کم وبیش، می دانست آنها چه می خواهند بگویند. برخی انتقاد می کنند، برخی تعریف می کنند، عده ای او را با هاشمی قیاس می کنند و برخی دیگر ممکن است سخنان دیگر بگویند؛ که معلوم نباشد نقد است، نصیحت است، تمجید است یا تعریف.
در سمت راست او محمود واعظی نشسته بود. رئیس دفتر رئیس جمهور که دست راستش نیز هست. در چپ او وزیر ارشاد سیدعباس صالحی بنابر ضرورت جلسه نشسته بود. در دو سوی دیگرش اما دو چهره قدیمی بودند. کنار سیدعباس صالحی وزیر ارشاد، علی جنتی وزیر پیشین ارشاد نشسته بود و گرداننده ی جلسه او بود و در سوی دیگر همین میز، در کنار محمود واعظی، علی ربیعی وزیر پیشین کار نشسته بود که اکنون سخنگوی دولت شده بود.
افراد غالباً پیراهن تیره به تن داشتند، در نوزدهمین شب ماه رمضان. جلسه با کلام خداوند آغاز شد و بعد علی جنتی به نوبت، نام کسانی را که خواستار سخن گفتن بودند، خواند. عموم سخنرانان به مهم ترین مسائل کشور پرداختند، اما از مهم ترین مسائل مطبوعات غافل شدند.
امیر محبیان مدیر خبرگزاری آریا نفر اول بود که سخن گفت. او به دهک های پایین و بالای جامعه پرداخت و از مشکلات اقتصادی سخن گفت و راهکاری را که مدنظر داشت بیان کرد.
محمد مهاجری دیگر روزنامه نگار اصولگرا به مسئله افزایش اختیارات رئیس جمهور پرداخت.
حسین عبداللهی مدیر روزنامه آرمان از چرخش نخبگان به جای گردش سخن گفت و انتقاد کرد که چرا دولت روحانی اینقدر ناهماهنگ است.
حسن نمک دوست روزنامه نگار قدیمی مسئله آزادی بیان و آزادی رسانه را مطرح کرد و یادآور شد این دو رابطه وثیقی با امنیت کشور دارند.
داستانی مدیر روزنامه ۱۹ دی از حمایت مراجع عظام از روزنامه خودش گفت و مشکلات نشریات شهرستانی را مطرح کرد.
صالح آبادی مدیر روزنامه ستاره صبح خواستار تشکیل ستاد بسیج اقتصادی در کشور شد.
علی متقیان مدیر خبرگزاری ایسنا از روابط عمومی ها گلایه کرد.
مظفری مدیر آفتاب یزد از رسانه های دولتی گلایه کرد و گفت دولت به جای رسانه داری، به تقویت رسانه های مستقل بپردازد.
احدیان مدیر روزنامه خراسان از روحانی خواست به گونه ای سخن بگوید که مردم بفهمند او آنها را درک کرده است.
علی اصغر شفیعیان رسانه‌های دولتی را متهم به دروغگویی و آمارسازی کرد و از رانت و همراهی آنها با فساد سخن گفت.
ضیاء هاشمی مدیر خبرگزاری ایرنا به جنگ اقتصادی ایران با آمریکا پرداخت و خواستار توجه به رسانه‌ها در این جنگ شد تا بتوانند نقش بیشتری ایفا کنند.
سیدافضل موسوی مدیر روزنامه سازندگی گفت که جنگ اقتصادی ما مشکلاتی دارد. از نظر نیرو و اطلاعات مشکلی نداریم، اما به نظر می رسد یک ستاد فرماندهی محکم نداریم.
مبین مدیر خبرگزاری برنا روحانی و هاشمی را در یک کفه ترازو گذاشت که هر دو از آبرو مایه گذاشته و به میدان آمده اند ولی وزیران دولت برای رئیس جمهور و روحانی جنگ نمی کنند.
فرید مدرسی روزنامه نگار از اختلافات و عدم هماهنگی در سطوح میانی مدیران کشور سخن گفت که چرا وقتی وزیر خارجه ایران در آمریکا مشغول صحبت است، یک مسئول در کشور او را تضعیف می کند.
شفیعی مدیر روزنامه ایران از رئیس جمهور خواست مرجعیت رسانه ها از خارج از کشور به داخل کشور بازگردد.
بیژن مقدم مسئله افزایش اختیارات را نقد کرد و موضوع همه پرسی را به میان کشید از اصل ۵۹ به عنوان اصل بن بست شکن یاد کرد.
مجری شبکه خبر نیز از رئیس جمهور خواست به میان مردم برود و با آنها سخن بگوید. چراکه به زعم او مردم هنوز روحانی را دوست دارند.
اما روحانی که سخن گفت، صریح تر از پیش بود. از شرایط کشور سخن به میان آورد که همه باید آن را بپذیرند و باور کنند که اگر فهم ما از شرایط متفاوت باشد، بسیار مشکل خواهد شد.
او همچنین با اشاره به شهادت حضرت علی یادآور شد، علی بالاترین مظلوم تاریخ بود. حکومت و ولایت را نمی خواست، اما به خواست مردم پا پیش گذاشت. بعد از آن نیز رسانه های مخالف و ضدعدل، توانستند افکار مردم را مشوش کنند و عده ای نگذاشتند حکومت و زندگی امیرمؤمنان در دل مردم بنشیند.
روحانی بلافاصله مسئله رفراندوم را مطرح کرد و اصل ۵۹ قانون اساسی را یادآور شد و تأکید کرد که این اصل بن بست شکن است. این اصل به ما می گوید که نظام ما هیچ وقت بن بست ندارد.
او خبر داد که سال ۸۳، وقتی پرونده ی هسته ای برعهده ی او بود، خدمت رهبری رفت. هم شفاهاً و هم کتباً گفت که این موضوع را طبق اصل ۵۹ به آرای مردمی بگذاریم. ایشان گفته اند خوب است. اما بعد از آن بحث این که چه زمانی اجرا شود پیش آمد و بعدتر نیز انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۴ رخ داد و مسیر کلاً تغییر کرد.
به اعتقاد روحانی، اصل ۵۹ در هر مقطعی می تواند، راهگشا باشد.
او بعد از این فراز سخن، به اصل ۱۳۴ قانون اساسی نیز پرداخت و یادآوری کرد که وقتی کسی کاندیدای ریاست جمهوری می شود، برنامه ای را به مردم ارائه می دهد. مردم به آن برنامه رأی می دهند یا نمی دهند. بعد با همان برنامه وزیرانی را انتخاب می کنند و مجلس نیز طبق آن برنامه، وزیران را انتخاب می کند، اما ما چند بار باید برنامه را تصویب کنیم؟ این سخن را هنگامی که در دولت یازدهم بودم، در جلسه مجمع تشخیص مصلحت نظام با صراحت گفتم و بیان کردم.
روحانی معتقد است که اگر قانون اساسی به درستی اجرا شود رئیس جمهور و دولت اختیارات کافی را دارند. اما شرایط جنگ با شرایط عادی متفاوت است. در جنگ هشت ساله، تمام اختیارات را به «شورای عالی پشتیبانی جنگ» داده بودند. اکنون نیز در شرایط فعلی به سازوکار روان تری نیاز است.
رئیس جمهور خبر داد: از اولین روزی که شرایط جدید بر کشور حاکم و جنگ اقتصادی آغاز شد، به رهبری گفتم شرایط جدید، فرمانده می خواهد و خود شما این فرماندهی را برعهده بگیرید ما نیز اطاعت امر خواهیم کرد، اما ایشان گفتند که خود شما فرمانده باشید.
به گفته ی روحانی «اختیارات فرماندهی مهم است نه خود فرمانده.» زیرا تمام بحث این است که در این جنگ و در این شرایط باید هزینه های کمتری را بپردازیم. ما در موفقیت خود در این جنگ شک نداریم. می دانیم که پیروز می شویم، اما تلاش ما بر این است که با کمترین هزینه و در کمترین زمان ممکن این امر صورت بگیرد. لازمه ی این پیروزی نیز اعتماد به همدیگر و وحدت نظر است. می توانیم با تفرقه این جنگ را طولانی تر کنیم.
روحانی از درد مردم، سخن های آنان و رنجی که می کشند خبردار بود. می گفت بیشترین رنج را کسانی که حقوق بگیر ثابت هستند، می برند. او می گفت من هر روز به صورت مردم می نگرم. وقتی در ماشین هستم و در خیابان، به صورت های مردم می نگرم. به هر شهری می روم، از نگاه آدم ها به خود، دریافت هایی دارم. با این حال تلاش بسیار می کنم از رنج آنها بکاهم.
پایان بخش سخنان، اذان مغرب بود که روحانی گفت دقایقی از آن گذشته است. پس، میزبان، میهمانان را به نماز و گشودن روزه بر سر سفره افطار دعوت کرد. و البته بعد از آن نیز عکس یادگاری روزنامه نگاران با رئیس جمهوری در یک قاب، حُسن ختام آن شب شد.
انتهای پیام
