فعالان دانشجویی پسر پشت در دانشگاه الزهرا ماندند

جمعی از فعالان دانشجویی پسر، روز دوشنبه سیزدهم خرداد ماه، پشت در دانشگاه الزهرا ماندند. آنها که برای شرکت در مراسم افطاری مجمع اسلامی دانشگاه الزهرا به این دانشگاه رفته بودند با جلوگیری حراست از ورودشان مواجه شدند.

به گزارش انصاف نیوز، مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه الزهرا دوشنبه سیزدهم خزداد، قصد داشت مراسم افطاری با حضور بعضی شخصیت‌های سیاسی و فعالان دانشجویی برگزار کند که با مخالفت رییس دانشگاه با ورود فعالان دانشجویی پسر این مراسم افطاری به حسینیه‌ای نزدیک این دانشگاه منتقل شد. نکته‌ی جالب توجه در مورد مجوز نگرفتن فعالان دانشجویی پسر برای ورود به دانشگاه این بود که فعالان سابق دانشجویی دانشگاه‌ها مجوز ورود به دانشگاه را داشتند و فقط کسانی که هنوز در تشکل‌ها مشغول به فعالیت هستند اجازه‎ی ورود نداشتند.

مائده دلبری، دبیر مجمع اسلامی این دانشگاه می‌گوید جلوگیری مسوولان دانشگاه از ورود این فعالان دانشجویی درحالی بود که وزارت علوم و تعدادی از نمایندگان مجلس مدعو در این مراسم از ریاست دانشگاه خواسته بودند که اجازه‌ی ورود مهمانان این مراسم را به داخل دانشگاه بدهند. سال گذشته هم از ورود مهمانان مرد به مراسم افطاری مجمع جلوگیری شد که اعضای این مجمع در اعتراض به این تصمیم مراسم را لغو و بیانیه‌ای صادر کردند.

بعد از اتمام مراسم افطاری، اعضای مجمع اسلامی دانشگاه الزهرا، بیانیه‌ای درمورد این اقدام دانشگاه خواندند. مائده دلبری، دبیر مجمع اسلامی نیز در اینباره با خبرنگار انصاف نیوز به گفت‌وگو پرداخت. که در ادامه می‌خوانید:

دلبری: برای فعالیت سیاسی ورود آقایان ممنوع است اما برای اجاره‌‌ی سالن‌ها نه

مائده دلبری، دبیر مجمع اسلامی دانشگاه الزهرا به خبرنگار انصاف نیوز گفت: «خانم ملانظری، ریاست دانشگاه هیچ راهی را برای گفت‌وگو نمی‌گذارند. بکشنبه ما به دفتر ریاست رفتیم تا با ایشان صحبت کنیم. نزدیک به دو ساعت پشت در اتاق خانم ملانظری ماندیم و در نهایت نتوانستیم با ایشان صحبت کنیم چون خانم ملانظری نمی‌خواستند ما را ببیند. با آقای خان بیگی نماینده‌ی رهبری در دانشگاه هم صحبت کردیم که بازهم تاثیری نداشت.

در واقع مسوولان دانشگاه گوشی برای شنیدن ندارند. مجوزی که برای برگزاری مراسم افطاری مجمع اسلامی صادر شد، یک مجوز نصفه و نیمه بوده که طبق آن به فعالان سیاسی و فعالان دانشجویی سابق مجوز می‌دهند اما به فعالان دانشجویی پسر حال حاضر مجوز داده نمی‌شود.»

او در مورد سلیقه‌ای عمل شدن به قانون در این دانشگاه گفت: «این اعمال محدودیت فقط برای مجمع اسلامی دانشگاه الزهرا و تشکل‌های اسلامی است. حرف‌هایی که از خانم ملانظری به ما می‌رسد این است که به هرحال دانشگاه محدودیت‌هایی دارد و ماهیت دانشگاه تک جنسیتی است. در حالی که کانون‌ها و انجمن‌های علمی و فرهنگی، می‌توانند انواع برنامه‌های خود را با حضور آقایان برگزار کنند و هیچ مشکلی از این جهت ندارد. حتی در کانون تئاتر آقایان می‎آیند و تمرین تئاتر انجام می‌دهند اما برای ضیافت افطاری ما مشکل به وجود می‌آید.

رفت‌وآمدها و گفت‌وگوهای متعدد داشتیم اما متاسفانه هیچ راهی برای گفت‌وگو نمی‌گذارند، در لحظات آخر من بازهم از معاون فرهنگی و رییس حراست دانشگاه خواستم که میزبان مناسبی برای مهمانان ما باشند.

اسامی را از ما خواستند و یک روز طول کشید تا ما اسامی را آماده کنیم، به من زنگ زدند و گفتند اگر تا الان نفرستادید دیگر نفرستید چون دیگر بررسی نمی‌شود، خب تشکل‌ها که هیاتی اداره نمی‌شوند، انجام هرکاری زمان می‌خواهد. تمامی کسانی که مجوز ورود به دانشگاه نگرفتند از شورای مرکزی و شورای عمومی انجمن‌های اسلامی هستند یعنی از فیلتر حراست و هیات نظارت دانشگاه خودشان رد شده‌اند. اینها چیزهایی است که هیات نظارت دانشگاه کاملا سلیقه‌ای در مورد آن تصمیم می‌گیرد، سلیقه‌ای عمل کردن کاملا غیرقانونی است.

وقتی دیدیم کاری از ما برنمی‌آید، از طریق نمایندگان مجلس و وزارت علوم پیگیری کردیم. آقای باکری، نماینده‌ی آقای جهانگیری و آقای محمدی مشاور خانم طیبه سیاوشی و سایر نمایندگان مجلس مثل خانم فاطمه سعیدی خیلی دنبال کار ما بودند و از ریاست دانشگاه خواستند که این فعالان دانشجویی در مراسم افطاری دانشگاه حضور پیدا کنند ولی خانم ملانظری روی نظر خودشان ماندند.»

دلبری در ادامه از برخورد بد دانشگاه گفت و توضیح داد: «از طرف دانشگاه با من تماس گرفتند و برخورد بدی داشتند و می‎گفتند شما چرا سراغ وزارت علوم رفتید و چرا از نمایندگان مجلس درخواست کردید. وقتی ما نمی‌توانیم با مسوولان دانشگاه صحبت کنیم و اگر صحبت هم کنیم گوش شنوایی نیست مجبور هستیم که چنین کاری کنیم.

اگر ورود آقایان ممنوع است باید برای همه‌ی دانشگاه اعمال شود درحالی که سالن بین‌المللی دانشگاه را به نهادهای خارجی اجاره می‌دهند ولی وقتی موضوع پول و تبدیل دانشگاه به بنگاه‌های اقتصادی به میان می‌آید، با کمال میل قانون ورود آقایان ممنوع را زیر پا می‎گذارند.

به ما به راحتی گفته می‌شود که قانون دانشگاه این است درحالی که قانون دانشگاه نیست و فقط محدودیتی است برای تشکل‌هایی که فعالیت سیاسی می‌کنند. با این کار فضای فعالیت دانشجویی و سیاسی را محدود می‌کنند که باعث می‌شود فضای مسموم و سیاست‌شده‌ای در دانشگاه ایجاد می‌شود؛ برای مثال ما شورای صنفی کاملا غیرفعالی داریم که سال گذشته بعد از مدت‌ها تشکیل شد و امسال دوباره مشارکت دانشجوها فقط 8 درصد بود و معلوم نیست دوباره تشکیل بشود یا نه.»

او در مورد فضای کار سیاسی در دانشگاه الزهرا می‌گوید: «نهایت کاری که می‌کنند این است که فضا را برای فعالیت تشکل‌های همسوی خودشان فراهم می‌کنند و برای ما که بعد از ده سال تکصدایی در دانشگاه را شکستیم و روند اصلاح‌طلبانه و تحول‌خواهانه داریم محدودیت ایجاد می‌کنند.

قانون «ورود آقایان ممنوع» برای همه‌ی تشکل‌های اسلامی است اما برای مجمع اسلامی یک سری محدودیت‌های متفاوت هم اعمال می‌شود؛ برای مثال مهمانان و سخنران‌هایی که ما دعوت می‌کنیم اگر سابقه‌ی کیفری داشته باشند مجوز داده نمی‌شود. صرفا اسم مهمان را سرچ می‌کنند و اگر سابقه‌ی کیفری داشته باشد اجازه فعالیت نمی‌دهند، برای مثال ما کارگاه روزنامه‎نگاری با آقای علی ملیحی داشتیم به همین علت اجازه‌ی برگزاری کارگاه را ندادند درحالی که انجمن اسلامی روز دانشجو آقای حسن عباسی را دعوت کردند و مراسم هم برگزار شد.»

دلبری در توضیح اتفاقات سال گذشته می‌گوید: «سال گذشته هم اتفاق مشابهی افتاد با این تفاوت که سال پیش هیچ یک از آقایان مجوز نگرفتند و به فعالان سیاسی خانم که سابقه‌ی کیفری داشتند هم مجوز ورود داده نشد. شورای مرکزی سال گذشته‌ی ما خیلی تلاش کردند این مجوز را بگیرند اما این اتفاق نمی‌افتد و در نهایت آنها تصمیم می‌گیرند موضوع را رسانه‌ای کنند و با وجود اینکه میهمانان خود را دعوت کرده بودند مجبور به لغو برنامه شدند.

ما امسال مذاکره و گفت‌وگو را انتخاب کردیم اما دانشگاه نشان داد راه را برای هر گفت‌وگویی بسته است. با خانم باستانی و آقای خان‌بیگی و خانم ملانظری صحبت کردم، تنها تغییری که نسبت به سال گذشته ایجاد شد این بود که به یک سری افراد مجوز داده شد اما این مجوز کاملا غیرمنطقی است.»

او در ادامه می‌افزاید: «فعالان سابق برای دلگرمی دادن به ما به این مراسم می‌آیند اما اصل بر دعوت کردن از فعالان فعلی تشکل‌های اسلامی دانشگا‌ها است. به همین علت ما تصمیم گرفتیم که اینبار مراسم را لغو نکنیم. دانشگاه هم بدش نمی‌آمد که ما مراسم را لغو کنیم.

به مهمانان اطلاع دادیم که چه اتفاقی افتاده، این فعالان حضور پیدا کردند و حراست اجازه‌ی ورود به آنها نداد، من دوباره با نماینده‌ی معاونت فرهنگی صحبت کردم و گفتم که آیا دانشگاه میزبانی برای دانشجویان دانشگاه‌ها نیست؟ و جواب آنها هم خیر بود. ما افطاری را با حضور همه‌ی افراد برگزار کردیم. من اسم این کار دانشگاه را لجبازی می‌گذارم چون نمایندگان مجلس و وزارت علوم هم از آنها خواستند که اجازه‌ی ورود را صادر کنند اما نخواستند از حرف خود برگردند. این باعث تعجب خود نمایندگان مجلس شد که اینهمه محافظه‌کاری و مقاومت برای چیست؟

یک سری دروغ‌ها درمورد افطاری سال گذشته‌ی ما گفته شد و گفتند که حاشیه‌هایی به وجود آمده و ما نمی‌خواهیم دوباره تکرار شود درحالی که مراسم لغو شده بود. این سیاست‌های ریاست و هیات نظارت دانشگاه باعث سیاست‌زدگی در دانشگاه می‌شود و اسم دانشگاه الزهرا به عنوان یک دانشگاه قرنطینه شده جلوه می‌کند.»

در پایان مراسم بیانیه‌ای هم خوانده شد که متن آن را در ادامه می‌خوانید:

«اینجا گوشی برای شنیدن نیست، فعالیت نکنید!

به بهانه اعتراض به فرایند برگزار شدن برنامه افطاری مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه الزهرا و در دومین سال فعالیت برآن شدیم تا با دادن بیانیه‌ای مواضع تشکل خود را نسبت به سیاست‌های ضد و نقیض مسئولین دانشگاه بیان کنیم.

دو سال فعالیت این تشکل، با رویکرد اصلاح‌طلبانه و تحول خواهانه و متفاوت با رویکرد سایر تشکل‌های اسلامی این دانشگاه، همراه با قوانین محدود کننده و خودساخته مسئولان دانشگاه بوده است.

قوانینی که البته به فراخور زمان و موقعیت تغییر خواهند کرد.

مسئولان به بهانه‌ی حفظ ماهیت تک‌جنسیتی دانشگاه، از قانون «ورود آقایان ممنوع» می‌گویند؛ در حالی که کانون‌ها و انجمن‌های علمی به راحتی قادر به برگزاری برنامه‌های خود با حضور آقایان و دانشجویان پسر هستند. و نیز در راستای پولی‌سازی آموزش و تقلیل دانشگاه به بنگاه اقتصادی، با کرایه دادن مراکز همایش‌های بین المللی این دانشگاه به نهاد های خارج از دانشگاه، این قانون با کمال میل کنار زده می‌شود.

این قانون خودساخته تنها بر تشکل‌های اسلامی اعمال می‌گردد. حتی برای برگزاری ضیافت افطاری تشکل، پس از صحبت با با تک‌تک اعضای هیئت نظارت طی جلسات متعدد، تنها به بخشی از مردان مجوز ورود داده می‌شود و فعالان دانشجویی فعلی دانشگاه‌ها اجازه ورود به دانشگاه و فضای قرنطینه شده‌ی آن را نمی‌یابند. پر واضح است که وقتی دانشگاه میزبانی فعالان دانشجویی را به عنوان میهمانان خود به صرف مسئله‌ی جنسیت نمی‌پذیرد، چاره‌ای نخواهد بود جز پناه بردن به سرپناهی چون مسجد.

توجه به این نکته ضروری‌ست که تأثیرگذاری و ایجاد تغییر و تحول و بهبود در فضای دانشگاه و کشور، بر عهده‌ی کسی جز فعالان حال حاضر دانشجویی نیست و مجوز یافتن فعالان قدیمی، در حالی که فعالان فعلی پشت درهای بسته مانده‌اند، توجیهی نخواهد داشت.

جالب آن که در جواب اعتراض این تشکل، از پایه‌گذاری این سیاست‌ها در زمان ریاست خانم دکتر رهنورد می‌گویند. پس پاسخ ما چنین است: اگر مبنا سیاست‌های ایشان است، تمام سیاست‌هایشان را پیاده کنید که شاهد تذکرات و فشار متعدد حراست به دانشجویان برای پوشیدن شال نباشیم. آن هم در دانشگاهی که به گفته خودتان سعی در حفظ تک جنسیتی بودن آن دارید.

«همه در برابر قانون برابراند اما برخی برابرتراند» را می‌توان در دیگر محدودیت‌های اعمالی از سوی هیئت نظارت دانشگاه لمس کرد زمانی که به فعالین سیاسی دارای سابقه کیفری مجوز برنامه و سخنرانی داده نمی‌شود حتی اگرهمان زمان در سایر دانشگاه‌ها مجوز برنامه داشته باشند و حتی اگر دانشجوی دانشگاه الزهرا باشند و به دیگر دانشگاه‌ها دعوت شوند!

در همین حین بارها دیده شده افرادی با سابقه کیفری برای برنامه‌های تشکل‌های دیگر مجوز گرفته‌اند. این درحالی است که به عقیده‌ی ما به طور کلی محروم کردن یک شخص از تریبونی برای سخنرانی و اظهارنظر به صرف داشتن سابقه کیفری، ناعادلانه و برخلاف اصل آزادی بیان است.

این قوانین و سیاست‌های تبعیض آمیز فضا را برای فعالیت دانشجویی و سیاسی مسموم کرده است. که وضع کنندگان و مجریان آن هیچگونه انتقادی را بر خود نمی‌پذیرند و از پشت درهای بسته و یا گوش‌های بسته‌تر سخنان خود را به گوشمان می‌رسانند.

روسایی که از پشت میزهای خود به میان دانشجویان نمی‌آیند تا از خواسته‌ها و نظراتشان مطلع شوند و آن را به کار گیرند که وظایفی جز خدمت به دانشجویان ندارند.

دانشجویان این دانشگاه نیز همچون دانشجویان دیگر ارتباط با سایر دانشگاه‌ها را در قالب برنامه‌هایی که تشکل‌های سیاسی فرهنگی علمی و .. برگزار می‌کنند خواستاراند و قطعا چنین درخواستی به ماهیت دانشگاه ضربه نخواهد زد همانطور که ماهیت هریک از دانشگاه‌ها به صرف برنامه مشترک لطمه نخواهد دید. که فضای دانشگاه آن را طلب می‌کند.

این فضای محدود برای ارتباط و گفت‌وگو تنها باعث ایجاد اتمسفری سیاست زده و به دور از هرگونه فعالیت دانشجویی برای دانشجویان می‌شود که تنهامنتظر پایان رسیدن سالهای تحصیلشان و خارج شدن از این فضا هستند. همانطور که شاهد شرکت حداقلی دانشجویان در انتخابات شورای صنفی بودیم که ماحصل آن ادامه حیات دانشگاه بدون حضور شورای صنفی است. با تمام انتقادات به نحوه‌ی برگزاری آن می‌توان آن را نتیجه سیاست‌های عامدانه و غیرعامدانه دانشگاه دانست.

با این وجود ما فعالین دانشجویی مجمع اسلامی دانشگاه الزهرا بنابر آیه‌ی شریفه‌ی «فاستقم کما امرت» ، استقامت می‌کنیم در راهی که به ان اندیشیده‌ایم».

انتهای پیام