ارزیابی صریح انجمن اسلامی دانشگاه تهران از عملکرد فرهادی

انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران در بیانیه ای درباره ی عملکرد وزارت علوم در دوران دکتر فرهادی، نوشت: در این شرایط که پروژه احضار و حتی اخراج دانشجویان منتقد به بهانه پرونده های سالیان گذشته از سرگرفته شده، فعالین دانشجویی همچنان و پی در پی آماج فشارها و حملات غیرقانونی اند و حتی در خانه های خویش نیز امنیت ندارند، این توقع زیادی نیست که مسوولین آموزش عالی از حق دانشجویان مظلوم دفاع کنند. اگر مسوولین همچنان سکوت توأم با رضایت پیشه کنند و با بانیان این فشارها مماشات ورزند و تفاهم نامه های سوال برانگیز امضا کنند، آیا جایی برای امیدواری باقی می ماند؟

به گزارش انصاف نیوز به نقل از روابط عمومی این تشکل دانشجویی، متن کامل این بیانیه در پی می آید:

جناب آقای فرهادی

وزیر محترم علوم تحقیقات و فناوری

با سلام و احترام

چنانکه می دانید وزارتخانه متبوع جنابعالی میراث دار نابسامانی ها و بی تدبیریهایی است که حاصل آن جز بیداد علیه دانش و دانشگاه نبوده است. روندهای ناصواب تصفیه های سلیقه ای در جذب دانشجو و هیأت علمی و محروم کردن دانشجویان و اساتید منتقد از تحصیل و تدریس و اعطای بی حساب و کتاب بورسیه های دولتی به نورچشمی ها، نارضایتی و رنجش عمیق دانشگاهیان را موجب شد. چنانکه اگر اصلاحگران و خیر خواهان نوید اصلاح و امید به بهبود سرنداده بودند تن زخم خورده دانشگاه را رمقی برای پای نهادن به عرصه انتخاب نبود.

حاصل این کاستی ها و ناراستی ها،  پرونده هایی قطور بود از فسادهای عظیم با سرمایه ی فقرا و پابرهنگان. پرونده هایی که هر دادخواهی دست بر آن می نهاد، نعره های فرصت طلبان از هرسو بلند می شد. از بدکاران عجیب نیست که بخواهند گواه کرده هاشان را نگشوده به مدفن تاریخ بسپرند. فارغ از همه جدالها و جنجالهای سیاسی، راز کشمکشهای شگفت آور و طمع بی اندازه  طماعان بر سر کرسی وزارت علوم در همین نکته نهفته است.

گزینه های دولت پس از حماسه خرداد 92 و پیش از جنابعالی برای تکیه بر این کرسی که دست بر همین پرونده ها نهاده بودند، گرچه با نعره ها و طعنه ها مواجه شدند، و کرسی وزارت وانهادند، اما پای از حق دانشگاهیان واپس نکشیدند و ازین روی در میان آنان خوشنام اند. اما امروز برای دانشجویان این پرسش باقی مانده است که چرا وزارت علوم باید از نیروهای دلسوز و خدوم محروم شود.

آقای وزیر!

مطالبه ی روشن ما دانشگاهیان از شما این است که تا دیر نشده از روند کناره گیری دلسوزان از  اداره دستگاه آموزش عالی جلوگیری کنید. بعید نیست که این روند نگران کننده ریشه در برخی رویکرد های وزارت و دولت محترم داشته باشد که اگر توسط جنابعالی ریشه یابی نگردد به مرگ تدریجی دانشگاه منجر خواهد شد.

ما می خواهیم پرونده ی مفتوحه ی بورسیه های غیر قانونی از مجراهای قانونی موجود بدست دانشگاهیان پاکدست سپرده شود تا خدای نخواسته پرونده خارج از روال قانونی بدست متهمان و مجرمان نیفتد که بر جرائم خویش سرپوش نهند و سازوکار آکادمیک را به سخره گیرند.

ما از شخص جنابعالی انتظار داریم که گزارش نهایی پرونده ی بورسیه ها و نیز گزارش بررسی عملکرد صندوق رفاه دانشجویان را در اسرع وقت برای اطلاع عموم دانشگاهیان به صورت شفاف منتشر کنید.

ما می خواهیم که سرنوشت دانشگاه از دست ناکسانی که دیروز دانشجویان را به بازداشتگاه بردند و امروز بازجویان را به دانشگاه می آورند خلاصی یابد.

در این شرایط که پروژه ی احضار و حتی اخراج  دانشجویان منتقد به بهانه ی پرونده های سالیان گذشته از سرگرفته شده، فعالین دانشجویی همچنان و پی در پی آماج فشارها و حملات غیرقانونی اند و حتی در خانه های خویش نیز امنیت ندارند، این توقع زیادی نیست که مسوولین آموزش عالی از حق دانشجویان مظلوم دفاع کنند. اگر مسوولین همچنان سکوت توأم با رضایت پیشه کنند و با بانیان این فشارها مماشات ورزند و تفاهم نامه های سوال برانگیز امضا کنند، آیا جایی برای امیدواری باقی می ماند؟

آقای وزیر!

غرض ما ازین جریده نه به نام و ننگ تبشیر و تنذیر است که آن نیز همچون کرسی های صدارت و وزارت زودگذر است.

از جنابعالی که خود نیز از جامعه ی دانشگاهی برخاسته اید انتظار می رود  به خواست ها و درد ها و بیم ها و امیدهای آنان آگاه باشید. آنچه پس از پایان همه ی این آمد و رفت ها و بده و بستان ها و فرونشستن غبارها و تسکین حب و بغض ها باقی می ماند، حقی است که از دانشجویان و اساتید مظلوم ستانده شده، و کوششی برای بازگرداندن این حق که جز از شما ساخته نیست.

قیل و قال سیاستبازان و هیاهوی سوداگران گاه مجال شنیدن سخن حق خواهان را از صاحب منصبان می ستاند. امید دانشگاهیان به خدای دانش و دانایی است، اما دریغ است که فرصت صدارت طی شود و سخن ها ناشنوده و حق ها ناستانده باقی بماند.

انتهای پیام