سیاوشی: امیدوارم مجلس ائتلافی نشود

نسترن فرخه، خبرنگار انصاف نیوز: انتخابات دوره‌ی یازدهم مجلس نزدیک است، انتخاباتی که گاه کاندیداها برای رای آوردن هزینه‌های کلانی می‌کنند که حتی با محاسبه‌ای ساده از درآمد نمایندگان در مجلس این هزینه‌ها هیچ توجیه اقتصادی ندارد، طیبه سیاوشی نماینده‌ی مجلس در بخشی از مصاحبه‌‌ی تفضیلی خود با انصاف نیوز به این موضوع اشاره کرد که در تمام دنیا این هزینه‌های انتخاباتی جزو مهم‌ترین و عمده‌ترین مباحثی است که حتی می‌تواند یک حکومت را به زمین بزند.

سیاوشی پیدا کردن منشا این کمک‌های مالی را پیچیده می‌داند و می‌گوید: «این مباحث مالی به قدری پیچیده شده که شاید تا ماه‌ها زمان نیاز باشد که شما سرمنشا کمک‌های مالی که به یک نماینده می‌شود را پیدا کنید، حتی کمک‌های میلیاردی در یک شهر کوچک، سال 94 که من شنیدم یکی از نمایندگان یک میلیارد و نیم در یک شهر کوچک خرج کرده بود تا در انتخابات رای بیاورد برایم شوک آور بود.»

حال که مجلس دهم رو به اتمام است در گفت‌و گو با این نماینده‌ی مجلس در مورد ابعاد مختلف فعالیتش در این مدت و تاثیر فراکسیون امید در این چهار سال به گفت‌و‌گو پرداختیم. از مشکل زنان نماینده برای حضور در هیات رییسه، بررسی لایحه‌ی اعطای تابعیت و انتقاداتی که به آن وارد کرده‌اند، خلا قانونی برای اسید پاشی و احتمال وجود ائتلاف در انتخابات پیش رو گفت‌گو کردیم که در ادامه می‌خوانید.

 

انصاف نیوز: صحبت‌هایی مطرح شده بود مبنی بر اینکه قصدی وجود دارد که زنان در هیات رییسه‌ی مجلس حضور پیدا نکنند، بنظر شما اینطور است؟

طیبه سیاوشی: این چهارمین سالی بود که ما برای این موضوع تلاش کردیم، از سال اول گفتیم دو نفر معرفی کنیم بعد گفتیم دو نفر رای نمی‌آورد و یک نفر باشد و بعد یک نفر هم رای نیاورد و گفتیم هر کدام از خانم‌ها که تمایل دارد کاندید شود. امسال هم دو نفر کاندیدا شدند ولی در هر حال رای نیاوردند، یعنی پذیرش اینکه یک خانم در هیات رییس حضور داشته باشد به شدت مقاومت برانگیز است.

هر یک عدد رای حداقل ده دقیقه قبل لابی شده است تا از یک جنبه‌ای بتوانند اقناع کنند و این رای را به دست بیاورند، ولی متاسفانه در این چهار سال این اتفاق نیفتاد که زنان به هیات رییسه برسند، هم تعداد ما کم است و هم ساعت‌های بیشتری باید وقت و انرژی بگذاریم تا دیگران را مجاب کنیم که توانایی این را داریم تا مثل خیلی از آقایان که در آن بالا [هسات رییسه‌ی مجلس] هستند، حضور داشته باشیم.

البته در این چهار سال من هیچ وقت کاندیدا نبودم  اما دوستان دیگری که بودند همه تلاش می‌کردیم تا بتوانند در آن جایگاه قرار بگیرند، ساعت‌ها تلاش ما به اینجا رسید که اینها بعضی‌ها گفتند ما رای می‌دهیم اما ما حتی آن تعداد رایی که لازم بود تا یکی از خانم‌ها آن بالا قرار بگیرد را با فاصله‌ی قابل توجهی از آقایان از دست دادیم.

 

شما تعداد اندک زنان در مجلس را به عنوان یک ضعف مطرح کردیدک ضعف مطرح کردید، در انتخابات بعدی آیا تمهیدی چه از سوی زنان مجلس و چه از سوی طرف‍داران حقوق زن در خارج از مجلس اندیشیده شده است؟ و آیا بانک اطلاعاتی از زنانی که شایستگی دارند درست شده تا در انتخابات بعدی امکان معرفی افراد بیشتری وجود داشته باشد؟

بعد از 40 سال 17 نفر آن‌هم با کمپینی که سال 94 همه شنیدید و در تهران خوشبختانه بحث 30 درصد که مطرح شد، حضور پیدا کردند؛ اینکه بانک اطلاعاتی تشکیل شود معاونت زنان ریاست جمهوری و همچنین احزاب معتقدند که یا این بانک اطلاعاتی را دارند و یا در حال آماده کردن آن هستند، البته من فکر نمی‌کنم که بانک اطلاعاتی کافی باشد ولی در هر حال زنان فعالی هستند که ارتباطاتی را برقرار کردند و تمایل دارند در عرصه‌ی سیاسی فعالیت داشته باشند.

معیار برای جمع‌آوری این بانک اطلاعاتی چه بوده؟

اکثر زنانی که به دنبال این هستند که در عرصه‌ی سیاسی حضور داشته باشند، هم به میزان تخصصشان و هم به میزان فعالیتشان این را ملاک قرار می‌دهند.

ما یک تلاش قابل توجهی را در مجلس کردیم که برای مردانی که از دولت آمده بودند هم شُک آور بود، طرح جامع انتخابات یکی از مواردش مربوط به احزابی بود که در استان‌ها فعالیت می‌کنند؛ مثلا اگر ده نفر را قرار است که معرفی کنند دو نفر آنها از زنان باشند و جالب آنکه همه در مورد این موضوع بلند شدند و چهار چهار کردند ولی بعد به شکل بهت‌آوری این موضوع رای نیاورد؛ خود معاونت حقوقی وزارت کشور که پشت این موضوع بودند تا رای بیاورد شکه شدند، این دورویی‌ها در این دست مسایل بسیار شک آور بود. این موضوع یکی از مواردی بود که اگر اتفاق می‌افتاد قطعا یک  گام به جلو برای خانم‌ها بود.

هر کدام از نمایندگان که می‌گویند در حوزه‌ی ما سنتی هستند و حضور زن را نمی‌پذیرند، من خیلی از نمایندگان شهرستان‌ها که خانم هستند را مثال می‌زنم که از آن شهرهای کوچک با وجود آنکه احتمال می‌دادند رای نمی‌آورند حضور دارند. ملاک فعالیت و تلاش این افراد است که به نوعی ساختارهای سنتی گذشته را می‌شکنند و چهره‌ی انسانی‌تری را شکل می‌دهند. بنظر من این سهمیه که در احزاب و انجمن‌های صنفی در نظر گرفته شده یک گام رو به جلو است که در زمان انتخابات در کلان شهرها می‌توانند وارد لیست کنند تا قدرت رقابت با مردان کاندیدا را داشته باشند.

اینطور فکر می‌کنید که مجلس بعد چهره‌ی زنانه‌تری خواهد داشت؟

من آدم خیلی خوش‌بینی هستم و بسیار امیدوار، اگر این اتفاق بیافتد نشان بلوغ این جامعه است که می‌دانند و می‌فهمند اگر تعداد بیشتری زن وارد مجلس شوند اعتدال در جامعه بیش از پیش خواهد شد. برهم خوردن تعادل جامعه به این دلیل است که یک اکثریت مردان و یک حضور حداقلی زنان را داریم.

از مجلس شش‌م به بعد ما مجلس تاثیرگذاری نداشتیم، مجس در تصمیمات کلان بین‌المللی تقریبا نقشی ایفا نمی‌کند؛ غیر از برجام -که به قول بعضی‌ها یک ربعه تصویب شد- که آنهم اگر تصمیم قطعی کل کشور نبود ممکن بود قبول نشود، در بحث اف ای تی اف هم دیدیم که مجلس تاثیر آنچنانی نداشت اما از آن طرف می‌بینیم که ابزاری مثل استیضاح را در دست دارد که شاید به دلیل ترکیب مجلس آن ابزار کشور را با مخاطراتی روبرو می‌کند و البته که حق مجلس است؛ مثلا ماجرای استیضاح‌های سریالی که آنقدر حرف و حدیث به بار آورد. اینها را بنظر شما چطور می‌توان مدیریت کرد؟ چون یک جاهایی که باید تاثیر بگذارد این اتفاق نمی‌افتد و آنجاها که باید کمی دست بسته‌تر باشد با این ابزار ایجاد مشکل می‌کند، آیا در مجلس در مورد این موضوع بحث می‌شود؟

زمانی که آن لوایح چهار گانه در مجلس مطرح شد، بنظرم تصمیم‌گیری در سطح کلان بود، ما کار خودمان را به عنوان مجلس انجام دادیم و آن لوایح را تصویب کردیم و حال باید شور ای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام در موردش تصمیم گیری کنند. اینکه در سطح کلان ما باید تاثیرگذار می‌بودیم در این موارد ما این تصمیم‌گیری را داشته‌ایم و نقش خود را ایفا کرده‌ایم؛ گرچه مرحوم هاشمی در دوره‌ی قبل مجمع و در زمان برجام این مساعدت را با مجلس داشتند و تاثیرگذار بودند، اما این مباحث در حوزه‌ی خارجی متاسفانه فاکتور دیگری چون خروج آمریکا از برجام را هم دارد.

FATF هم از مواردی است که در مجمع تشخیص مصلحت نظام زمان برده ولی به هر حال تصمیم‌گیری خواهد شد. اما باید به این نکته توجه کرد که شرایط کلی کشور در عصه‌ی بین‌الملل این فرصت را از مجلس گرفت که در سیاست خارجی نمود داشته باشد. من معتقدم ما اگر یک چیز را پررنگ کنیم و بگوییم این تاثیرگذار بوده جامعه‌ی ما نمی‌پذیرد، حتی اگر هیجانات چند ماهی حول آن جمع شود بعد به طور کلی از دست می‌رود. جامعه‌ی ما نیازمند این است که گام‌های هر چند کوتاه اما رو به جلو بردارد.

مجلس هفتم از نظر من مجلس موفقی بود، به این دلیل که مواردی را به تصویب رساندند که تاثیرگذار بوده است، در مجلس دهم هم مواردی به تصویب رسید که بنظر خود من خیلی مهم بوده، مثلا بحث محیط زیست یک دغدغه‌ی مهم برای مردم باید باشد که متاسفانه نیست و مواردی را در حوزه‌ی محیط زیست ذر مجلس به تصویب رساندیم که موارد طلایی بوده است. مخصوصا سه لایحه‌ی هوای پاک، حفاظت از خاک و لایحه‌ی حمایت از محیط بانان که به تصویب رسید و در آینده‌ی کشور به طور قطع موثر هستند.

قصد مقایسه‌ی مجلس ششم و دهم را ندارم چون به صورت ساختاری کاملا با هم متفاوت هستند.

منظور من بیشتر به افزایش چشمگیر زدوبندها در مجالس اخیر نسبت به مجلس ششم بود.

وقتی شما از ساختار دولتی بیرون می‌آیید به ناچار این زد و بندها هم به وجود می‌آید؛ البته همه را نمی‌توان متهم کرد ولی متاسفانه فضای مجازی فرصتی را مهیا کرده که به بدترین شکل از آن استفاده می‌شود، این تصویر که مثلا همه در مجلس در حال زدوبند هستند کاملا بی‌انصافی است چون یک عده واقعا تلاش می‌کنند ولی تلاششان هیچ کجا دیده نمی‌شود. در مجلس دهم ما در موضوع کودکان و محیط زیست موفق بودیم اما می‌دانم بحث FATF جامعه را خیلی بیشتر درگیر کرد و بحث بسیار مهمی هم بود چون یکی از مسایل حیاتی ما بود.

در مورد برابری دیه‌ی زن و مرد انتقاداتی وجود داشت که بخشی از دیه‌ی زن را دولت باید متقبل شود و این را یک اشکال می‌دانند چه پاسخی یرای این دیدگاه از نظر شما وجود دارد؟

قرار شده خود دولت در قالب یک لایحه این موضوع را پیگیری کند، مواردی هم در فراکسیون زنان مطرح شد ولی قاعدتا به جایی نخواهد رسید، قطعا به دلیل بار مالی که دارد از طرف شورای نگهبان رذ خواهد شد.

در قوه‌ی قضایه بحث این را دارند که طبق محاسباتی که دارند به نفع زنان هزینه کنند، اما به نظر من این اگر به شکل لایحه درآید مشخص است در جامعه محقق می‌شود.

انصاف نیوز: درمورد مساله‌ی «حجاب» و اجباری یا اختیاری بودن آن مسایلی مطرح می‌شود؛ نظر شما در این مورد و حواشی که اخیرا رخ داده چیست؟

طیبه سیاوشی: من به عنوان فردی که یک بخش از حاکمیت و نماینده‌ی مجلس است حجاب را طبق چیزی که مرکز پژوهش‌های مجلس کار کرده می‌گویم ما در جامعه‌مان یک حجاب عرفی داریم و یک حجاب شرعی. کسانی که در هرحال هم حجاب عرفی دارند و هم حجاب شرعی دارند در برابرقانون تا زمانی که رعایت کنند برابر هستند، زمانی که رعایت نمی‌کنند برخوردها به وجود می‌آید و نیروی انتطامی دخالت می‌کند، البته در جلسه‌ای که با نیروهای پلیس داشتیم من گفتم که این حرکت را نپسندیدم و حتی اول باورم نشد آن شخص که لباس فرم هم نداشت مامور نیروی انتظامی باشد؛از ظرف آنها این گفته شد که چاره‌ی دیگری وجود نداشته و برخوردهای غیر مودبانه‌ای با پلیس صورت گرفته‌شده است اما باز هم این رفتار آن مامور پلیس را توجیح نمی‌کند.

من حتی در مورد آن پیامک‌ها هم صحبت کردم، حتی در کمیسیون فرهنگی مجلس که ما از جناح‌های مختلف هستیم صحبت شد و گفتند این ابعاد فسادآمیز دارد. یعنی اینکه یک نفر که رفتاری را دیده پیامک دهد و بر اساس آن پیامک یک شخصی را دستگیر کنند که بعد از آن اتفاقات خودش را دارد؛ مثلا فردی که مشکل شخصی با فرد دیگر دارد می‌تواند از این موقعیت استفاده کند و در واقع این موارد نمی‌تواند جنبه‌ی قانونی به خود بگیرد، بنظر من تنها کسانی که باید در این حوزه ورود کنند دستگاه‌هایی هستند که به عنوان ضابط قضایی معرفی شدند و در غیر این امنیت روانی جامعه و اعتماد در جامعه از بین خواهد رفت.

 آیا مجلس بعدی ائتلافی خواهد بود؟

این بحث مطرح شده که ائتلاف‌ی میان جناح‌های طرفدار دولت و اصلاح طلبان صورت بگیرد و از طرف دیگر مطرح شده که ائتلافی انجام نمی‌شود؛ ما به دلیل نداشتن آن ساختار حزبی که در انتخابات موثر باشد تصمیم‌گیری‌های‌مان دقیقه نودی است. زمانی که در آستانه‌ی اسفندماه این لیست‌ها بسته می‌شود تصمیم‌گیری‌ها به آن زمان موکول می‌شود و بنابراین نمی‌توان از حالا گفت که ائتلاف اتفاق می‌افتد و یا نمی‌افتد.

البته شورایعالی سیاست‌گذاری اصلاح طلب‌ها بیشتر در این امر دخیل هستند و تا چند ماه آینده تصمیم‌گیری می‌کنند که رسانه‌ای می‌شود ولی حالا تمام اینها بر اساس شنیده‌ها است.

خود شما در این باره چه نظری دارید؟

من معتقدم با توجه به تجربه‌ای که در مجلس دهم داشتیم، این ائتلاف نباید اتفاق بیافتد.

آن تجربه‌ی منفی را نتیجه‌ی ضعف «مستقلین» می‌دانید و یا نتیجه‌ی لیدر لیست امید که توانایی این را نداشتند تا لیست را منسجم حفظ کنند؟

شما که اینجا نشستید خیلی راحت این را می‌گویید اگر در مجلس آمدید ببینید باز می‌توانید به این راحتی قضاوت کنید. ما معتقدیم اگر کسانی که با عنوان لیست امید وارد مجلس شده بودند باید در فراکسیون امید باقی می‌ماندند، منافع و مصلحتش برای مردم بیشتر بود و نه صرفا مباحث جناحی، ولی متاسفانه به شکلی پیش رفت که با شکل گیری فراکسیون مستقلین، عده‌ای گاهی در فراکسیون امید بودند و گاهی در فراکسیون مستقلین؛ فراکسیون مستقلین گاهی با ما می‌بست و گاهی این طور نبود.

حتی در سال چهارم خیلی مشخص و خیلی صریح در تمام انتخابات فراکسیون مستقلین با فراکسیون ولایی بست، از ریاست گرفته تا مباحث کمیسیونی و هیات رییسه‌ی کمیسیون‌ها. در یک موردش من مصاحبه کردم که در فراکسیون فرهنگی چه اتفاقاتی افتاده است؟!

من معتقدم که در مجلس دهم وضعیت خیلی مبهم است و وقتی به سال چهارم نزدیک شویم متوجه می‌شویم مسایل اصلی به چه شکلی پیش می‌رود و مشخصا اگر اعضای فراکسیون امید اعلام شوند و کسانی که نقش موثری در این فراکسیون داشتند و همچنین اگر  فراکسیون مستقلین هم اعضای خود را مشخص کند تکلیف مردم در عرصه‌ی سیاسی مشخص خواهد شد که به چه کسانی رای دهند یا ندهند.

تنها فراکسیونی که می‌دانند دقیقا کجا ایستاده‌اند فراکسیون ولایی هستند، این شفافیت جناحی به نفع مردم است و نه آنکه بخواهند سیاسی بازی و جناح بازی کنند.

در هفته‌های گذشته مصاحبه‌ای با خانم زرآبادی داشتیم که ایشان در مورد هزینه‌های تبلیغاتی میلیاردی نمایندگان مجلس صحبت کردند، اینکه هیچ توجیه مالی در مقابل درآمدی که از مجلس به دست می‌آورند و به نظر پشت پرده‌ی تمیزی نخواهد داشت. برای شفاف شدن این مسایل نظری ندارید؟

الزاما کسی که میلیاردی هزینه کرده نمی‌خواهد منفعت مالی ببرد و باید این را مدنظر داشت، چون به‌نظرم این کوته‌نظری است که فکر کنیم فقط منفعت مالی در میان است؛ موضوع منافع سازمانی و سیاسی هم مدنظر است.

به‌نظر من یکی از موارد مثل لوایحی که مربوط به پولشویی بود، یکی از مسایل همین موضوع انتخابات است و باید به خوبی مورد بررسی قرار گیرد که این پول‌ها در انتخاباتی که برگزار می‌شود از کجا می‌آید.

در تمام دنیا این هزینه‌های انتخاباتی جزو مهم‌ترین و عمده‌ترین مباحثی است که حتی می‌تواند یک حکومت را به زمین بزند، اما متاسفانه در کشور ما اخیرا این موضوع مطرح شده است.

پیدا کردن ابعاد سازمانی و سیاسی این موضوع بسیار سخت است اما امیدوارم مورد توجه قرارگیرد.

من به عنوان خبرنگار و شما هم به عنوان نماینده‌ی مجلس می‌دانیم که چه کسانی فرزندشان، برادرشان و یا اقوامشان در شستا و شرکت‌های خصولتی مشغولند و منفعت فراوانی می‌برند. آیا آنها حذف خواهند شد که در انتخابات بعدی نباشند، چون نمایندگان مجلس هم افشاگری در این مورد نمی‌کنند، به هر دلیل سکوت می‌کنند و شاید قابل اثبات هم نباشد.

این مباحث مالی به قدری پیچیده شده که شاید تا ماه‌ها زمان نیاز باشد که شما سرمنشاء کمک‌های مالی که به یک نماینده می‌شود را پیدا کنید، حتی کمک‌های میلیاردی در یک شهر کوچک. سال ۹۴ که من شنیدم یکی یک میلیارد و نیم در یک شهر کوچک خرج کرده بود تا در انتخابات رای بیاورد؛ برایم شوک‌آور بود.

به هر حال بنگاه‌های اقتصادی و سازمان‌های سیاسی بسیاری هستند که حمایت می‌کنند تا فرد مورد نظر آرای مردم را بگیرد.

 

انصاف نیوز: خانم سلحشوری گفته بود موضوع تابعیت از طریق مادر خیلی به حاشیه کشیده شده، حتی وقتی با بعضی از مخالفان این طرح مثل خانم فاطمه اشرفی گفت‌و گو داشتیم ایشان به این باور بودند که این موضوع باعث مشکلات امنیتی و حتی در مواردی باعث رواج فروش زنان می‌شود. آیا واقعا این طرح امکان این حجم از مشکلات را دارد؟

طیبه سیاوشی: در تمام دنیا مرسوم است و اصلا مادر و پدر ندارد یعنی بچه‌ای که مادر آلمانی داشته باشد یا پدر آلمانی برای دولت آلمان هیچ تفاوتی ندارد و بچه در هر حال آلمانی حساب می‌شود. فقط پنج شش کشور کوچک هستند مثل سومالی و لبنان که جمعیت‌های بسیار کم‌تر از ایران دارند که به فرزند مادر همان کشور تابعیت نمی‌دهند و ایران هم یکی از همان کشورها است، البته حالا کلیاتش به تصویب رسیده است.

قانونگذار مصلحت عام را در نظر می‌گیرد و به مسایل جزئی که یک ان‌جی‌او با آن کار می‌کند توجه ندارد، مصلحت عام این است چون ده‌ها هزار کودک در کشور بدون هویت زندگی می‌کنند.

اگر قرار است که در این کشور زندگی کنند باید شناسنامه و یا کارت اقامت داشته باشند، اولین قدم که با معاونت اجتماعی وزارت کار برداشته شد، بحث کارت اقامت بود ولی به جایی نرسید.

موارد امنیتی را قرار شد که ما در دادن اقامت لحاظ کنیم هم به پدری که قرار است اینجا بماند که مدنظر قرار گرفت هم شورای نگهبان و کمیسیون حقوقی قضایی به این نتیجه رسیدند که این دغدغه در نظر گرفته شود که حتی اگر به پدر کودک هم اقامت داده می‌شود مسایل امنیتی در نظر گرفته شود. برای کودکان هم همینطور است و در لایحه‌ی دولت هم مسایل امنیتی از بالای ۱۸ سال در نظر گرفته شده است اما زیر ۱۸ سال هم مسایل امنیتی‌شان مورد بررسی قرار می‌گیرد و اقامت داده شود.

موضوع زن فروشی، دختر فروشی و مسایل به این شکل یک در هزار است و با این کار من آن هزاران نفر را قربانی آن یک نفری کنم که دولت می‌تواند از آن جلوگیری کند، دیگر این مشکل وظیفه‌ی دولت است تا از آن جلوگیری کند.

موضوع دیگر در مورد لایحه‌ی اعطای تابعیت به فرزندان مادران ایرانی بحث افزایش ورود افغان‌ها به کشور است. اگر این لایحه باعث افزایش حضور اتباع به کشور می‌شود باید از چه راه‌کاری استفاده کرد؟

بررسی که توسط معاونت اجتماعی وزارت کار صورت گرفته، طی دو سال اخیر مهاجرت افزایش پیدا نکرده ولی اگر مثل همه جای دنیا این تابعیت داده شود که به نوعی در همه‌ی کشورها به اسم ازدواج سفید شهرت دارد و صرفا به دلیل گرفتن تابعیت است ممکن است این اتفاق بیافتد اما ما یک مورد داریم که اقامت به راحتی به پدر داده نمی‌شود.

مسایل مدنظر قرار می‌گیرد و و وزارت اطلاعات کامل مورد بررسی قرار می‌دهد و بعد اقامت را می‌دهند و خودش یک مرحله قبل از اقامت دارد که به نوعی کنترل می‌کند ولی نمی‌توان مواردی که قانون‌گریز است در نظر نگرفت؛ چون قطعا این موارد هم پیش می‌آید.

در مورد مجازات اسیدپاشی نظرات مختلفی هست. نیاز به قانونی مجزا بود یا اصلاح همان قوانین قبلی؟

طیبه سیاوشی: در جامعه این شکل اتفاقات مثل همسر کشی و قتل زیاد اتفاق می‌افتد اما موضوعی مثل اسید پاشی به شدت جامعه را تحت تاثیر می‌گذارد، مثلا وقتی می‌شنویم جایی اسید پاشی اتفاق افتاده موضوع تبدیل به یک بحث اجتماعی می‌شود و امنیت روانی جامعه را به هم می‌زند. با این شکل اتفاقات گویی صورت جامعه مخدوش می‌شود چون اسید را متاسفانه همیشه به صورت قربانی می‌ریزند.

ما گفتیم اگر تشدید مجازات برای اسید پاشی در نظر گرفته نشود و همان قصاص باقی بماند این اتفاق مکررا می‌افتد. به دلیل دسترسی آسان به مواد اسیدی و اینکه در اثر عصبانیت و هیجان این کار را انجام می‌دهند.

بنابراین تصمیم گرفته شد مجازات این موضوع به اعدام افزایش پیدا کند و اعدام تا حدودی می‌تواند بازدارنده باشد، چون قصاص را کسی انجام نمی‌دهد، اینکه مثلا وقتی چشم کسی از دست می‌رود باید دقیقا همان مقدار را برای قصاص در نظر بگیرد و  کسی این کار را انجام نمی‌دهد، معمولا دیه گرفته می‌شود و قضیه به همین شکل جمع می‌شود.

 

بنظر شما حکم اعدام باعث افزایش خشونت در جامعه نمی‌شود؟

نه بنظرم باعث افزایش خشونت نمی‌شود، من هم موافق اعدام نیستم ولی فکر می‌کنم در این مورد می‌تواند بازدارنده باشد.

گرچه کسانی که قربانی اسیدپاشی بودند تلاش خودشان در جهت پیشگیری بود و آنچه که به مجلس پیشنهاد دادند رای نیاورد ولی بحث اعدام را حتی کسانی که حقوق‌دان بودند می‌گفتند اگر اعدام در این مورد لحاظ نشود تفاوتی با قانونی که دهه‌ی ۳۰ به تصویب رسیده ندارد چون قانونی که ما داریم فکر می‌کنم برای سال ۳۷ باشد که تابه‌حال تغییری نکرده است.

من فکر می‌کنم شاید تعداد این جرم در سال تعداد زیادی نباشد ولی چون مثل ماجرایی که در اصفهان اتفاق افتاد جامعه را تا ماه‌ها درگیر می‌کند پس اعدام بازدارنده است، با وجودی که من با حکم اعدام موافق نیستم.

برای فروش اسید اگر قوانین خاصی وجود داشته باشد، تاثیر خاصی خواهد داشت؟

ما این موضوع را پیشنهاد دادیم ولی در مجلس رای نیاورد، حتی دو دقیقه از یک مستند اسید پاشی و قربانیان اسید پاشی را در صحن مجلس پخش کردیم تا نمایندگان ببینند به چه راحتی این ماده‌ی در دسترس است، به ویژه در ناصرخسرو که حتی مقدار غلظت و قیمت آن را هم می‌پرسند و خیلی راحت خریداری می‌شود.

حتی در اینترنت هم فروش آنلاین دارد و به همین دلیل ما پیشنهاد دادیم یک مرحله این کار را سخت‌گیرانه‌تر کنند، مثلا از کسی که برای خرید اسید مراجعه می‌کند کارت ملی بخواهند.

خیلی جاها در موارد صنعتی و پزشکی مواد اسیدی را لازم دارند و مشکلی پیش نمی‌آید که کارت ملی نشان دهند. کارت ملی نشان می‌دهد که این موضوع چقدر اهمیت دارد و این موضوع باعث آگاهی بخشی به جامعه شود، یعنی موادی که می‌خری بدانی چه اهمیتی دارد.

اما رای نیاورد و معتقد بودند که ارایه‌ی کارت ملی و در نظر گرفتن کیفر برای این کار باعث می‌شود برای خرید و فروش اسید بازار سیاه ایجاد شود، به شکل قاچاق در بیاید و زیرزمینی شود، اما افرادی که در این زمینه سال‌ها فعالیت کرده بودند این کار را بازدارنده می‌دانستند و می‌گفتند با این کار پیشگیری اتفاق می‌افتد.

ما در تلاشیم تا دوباره این موضوع را در مجلس مطرح کنیم که در دوره‌های بعد در مجلس رای لازم را به دست آورد.

انتهای پیام