مصاحبه با وزیر امور خارجه آمریکا آری یا خیر؟

علی‌رضا ایمانخانی، دانش آموخته علوم سیاسی در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز نوشت:

امروز نزدیک به چهارده ماه است که با امضای نحس ترامپ، آمریکا رسما از برجام خارج شده و نزدیک به دو سال است که با رفتارهای نابخردانه‌ی ترامپ روح برجام خدشه‌دار شده است. 

تحریم‌های کمرشکن و بی‌سابقه‌ی آمریکا شرایط بسیار سختی را برای مردم خسته‌ی ایران رقم زده ولی کما فی السابق مسوولان ایران با شبکه‌ها و روزنامه‌های آمریکایی مصاحبه می‌کنند و حتی در مواردی این مصاحبه با فاکس نیوز انجام پذیرفته که به گواه خیلی از کارشناسان رسانه این شبکه، نمایندگی تندروترین جریان رسانه‌ای آمریکا را بر عهده دارد. 

اما متقابلا چه؟

با اطمینان کامل می‌توان گفت از بدو انقلاب اسلامی تاکنون هیچ مصاحبه‌ای از طرف رسانه‌های ایرانی با مقامات آمریکایی صورت نگرفته است و بارزترین مصداق آن درخواست مصاحبه‌ی مایک پمپیو وزیر امور خارجه‌ی آمریکا از ایرانی‌هاست که نه تنها مسکوت گذاشته شده و حتی، گاها از سوی افرادی مانند جناب آشنا، مشاور مطبوعاتی ریاست جمهوری به تمسخر و متلک پاسخ داده شده است.

حالا باید دید، آیا مصاحبه‌های متعدد مقامات ایرانی با رسانه‌های آمریکایی برای مقامات این کشور  هزینه داشته است؟ چه تعداد از مردم آمریکا با سخنان مقامات ایرانی از نظام حاکم بر آمریکا متنفر شده‌اند. پس قطعا متقابلا مراوده و مصاحبه‌ی مدیای ایرانی با مسوولان آمریکایی، جریان زندگی و آرمان‌های هیچ ایرانی را تغییر نمی‌دهد زیرا به لطف فضای مجازی امروز دیگر خبر و موضوع پنهانی نیست، که مقام آمریکایی بخواهد با افشای آن بر نگرش مردم کشور تاثیر منفی بگذارد.

ولی قطعا این نکته که ایرانی‌ها جرات انجام یک مصاحبه را با ما از ترس افشای خیلی از مسائل ندارند زیبنده‌ی کشور ما نیست. پمپیو با وقاحت اعلام می‌کند که هر مقام ایرانی که مایل باشد با خبرنگاران و رسانه‌های دیداری و شنیداری ما مصاحبه کند ما ترسی نداریم چون اصطلاحا چیزی برای پنهان کاری از مردم نداریم و متقابلا ایرانی‌ها جرات این کار را ندارند که نشان‌دهنده‌ی آن است که حداقل در ظاهر با سکوت مقامات ایرانی پاسخی در خور شان برای او ندارند و حتی اگر مایل باشند یک تفکر اشتباه تاریخی مانع آنهاست.

البته این مسیر خطر بزرگتری هم دارد. دولت جدید و حاکم آمریکا اصلا هیچ گونه تعارفی در نیل به اهداف خود ندارند و خود را مختار به انجام هر اقدام تلافی جویانه‌ای و با هر توجیهی می‌دانند. همان طور که مقامات وزارت خارجه و دفتر نمایندگی دیپلماتیک ایران را در نیویورک به بهانه‌ی اقدام متقابل در ممنوعیت سفر مقامات سیاسی آمریکایی به تهران در چند خیابان محصور کرده‌اند. 

بعید نیست در حرکت بعدی در اقدامی متقابل اجازه‌ی مصاحبه با رسانه‌های آمریکایی را از مقامات و مسوولان ایرانی سلب و آن را منوط به عمل متقابل کنند و از آنجایی که بسیار از جریانات اطلاع رسانی در مالکیت و انحصار آمریکایی‌هاست نظام و مردم ایران علاوه بر همه‌ی تحریم‌ها در یک تحریم جدید خبری نیز قرار می‌گیرند.

ایکاش مقامات عالی رتبه‌ی کشور با مسائل و مشکلات قدری به‌روزتر و آینده نگرانه برخورد می‌کردند که حال که انقدر مردم ایران در این بحران‌ها مظلوم واقع شده‌اند با اشتباهات بچه‌گانه محکوم واقع نشوند.

شاهد مثال آن پرسشی بود که یک شبکه‌ی تلویزیونی آمریکایی از مردم این کشور در مورد محدودیت دیپلمات‌های ایران می‌پرسید و وقتی مجری تلویزیونی به مردم توضیح می‌داد که ایرانی‌ها به هیچ مقام رسمی و غیر رسمی آمریکایی مجوز حضور در کشورشان را نمی‌دهند آیا درست است که دیپلمات‌های آنها در کشور ما آزادانه فعالیت کرده و از مواهب آن بهره ببرند؟ بسیاری قانع می‌شدند که حرکت وزارت خارجه‌ی آمریکا حرکتی درست در جهت اعتلای غرور ملی این کشور دانسته و حتی اذعان می‌کردند که دولت‌های قبلی خیلی اشتباه کردند که این عمل متقابل را انجام ندادند.

پس به هیچ وجه عجیب نیست بر اساس روحیات دولت حاکم آمریکا این محدودیت‌ها اعمال شود.

پس به عقیده‌ی نگارنده باید حتی خبرنگاران ایرانی با شخص ترامپ گفتگو و او را به چالش بکشانند و به عنوان بخشی از مردم کف جامعه به او حالی کنند که تحریم‌های تو مستقیما زندگی مردم را هدف قرار داده و نفرین میلیون ایرانی، که از این تحریم‌ها در حال خسارت دیدن هستند تا ابد به دنبال او خواهد بود و متقابلا مردم ایران نیز با شخصیت پوچ او بیشتر آشنا شوند.

پس قطعا، در دنیای امروزی هیچکس و هیچ ملتی از انزوا و دوری از گفتگو، نتیجه‌ی خوبی نخواهند گرفت و ملت و دولتی برنده خواهد بود که مدیا و رفتار با رسانه را به خوبی مدیریت کند.

انتهای پیام