امیر قلعه نویی و جدال با «چشم آبی»
روزنامه شرق نوشت: امیر قلعه نویی که مدعی است دانش فنی مربیان ایرانی بالاتر از خارجی‌های حاضر در لیگ است، هربار چالش جدی‌ای با سرمربیان خارجی داشته و به نوعی جدال او با «چشم‌آبی‌ها» همیشه جذابیت زیادی داشته است.
نوزدهمین دوره رقابت‌های لیگ برتر به زودی از سر گرفته می‌شود و هیجان فوتبالی بر فضای ورزش ایران حاکم می‌شود؛ به واسطه تغییراتی که در این فصل صورت گرفته و جابه‌جایی مربیان و بازیکنان، رقابت‌های امسال می‌تواند مهیج‌تر از دوره‌های قبل هم دنبال شود؛ به‌ویژه این که برانکو ایوانکوویچ، موفق‌ترین مربی سه فصل اخیر، هم از لیگ ایران رفته و پرسپولیس را به دست گابریل کالدرون آرژانتینی سپرده است. استقلالی‌ها هم تیمشان را قرار است با تفکرات ایتالیایی راهی زمین کنند و امید زیادی دارند که بالاخره برای یک بار هم که شده با یک مربی خارجی فاتح رقابت‌های لیگ برتر شوند.
در سوی دیگر اما تراکتورسازی، دیگر تیم مدعی قهرمانی، هم هدایتش را به دستان مصطفی دنیزلی سپرده، به این امید که بالاخره پرشورها طعم قهرمانی در لیگ را هم بچشند. به این سه مربی خارجی باید یکی، دو مربی خارجی دیگر هم اضافه شوند؛ دراگان اسکوچیچ که آمده تا هدایت نفت آبادان را برای فصل پیش رو به دست بگیرد و همچنین وینگو بگوویچ؛ سرمربی نام‌آشنای کروات که امسال به همراه گل‌گهر سیرجان به رقابت‌های لیگ برتر صعود کرده و می‌خواهد نشان دهد در عرصه مربیگری هنوز تمام نشده است. البته که مقابل همه اینها قرار است یک سرمربی به اسم امیر قلعه‌نویی ایستادگی کند! سرمربی سپاهان که این فصل قراردادش را با این باشگاه اصفهانی تمدید کرده، از دیرباز مخالفتی عجیب با حضور سرمربیان خارجی در لیگ و تیم ملی ایران داشته و عقیده دارد دانش مربیان ایرانی به این عده از مربیان خارجی که پایشان به لیگ ایران و البته تیم ملی ایران می‌رسد می‌چربد.
چشم‌آبی و اجنبی
امیر قلعه‌نویی دل خوشی از سرمربیان خارجی ندارد. این موضوع البته مربوط به امروز و دیروز نیست؛ تقریبا نزدیک به یک دهه است که او واژه «چشم‌آبی» را وارد فضای فوتبال ایران کرده و «حمایت از اجنبی‌ها» هم شعاری است که هر بار خواسته، با استناد به آن به رسانه‌ها تاخته است. البته امیر قلعه‌نویی بیش از آن که این واژه را برای مربیان شاغل در لیگ به کار ببرد، علیه سرمربیان (سرمربی) تیم ملی به کار برده است؛ او که معتقد است مدت‌زمانی که خودش هدایت تیم ملی ایران را برعهده داشته اصلا حمایت نشده، از اینکه فضا این‌قدر برای «چشم‌آبی»ها (مربیان خارجی) در داخل ایران فراهم است و حرف آنها برش دارد شاکی است.
شاید اولین دفعاتی که قلعه‌نویی «چشم‌آبی» و «اجنبی» را رو کرد، مربوط به سال ۱۳۹۰ باشد؛ خرداد همان سال، او که از قانون سقف قرارداد وضع‌شده توسط سازمان لیگ شاکی بود، در یک برنامه زنده تلویزیونی حاضر شد و انتقادش نسبت به چشم‌آبی‌ها را عیان کرد. «آیا قانون سقف قراردادها در مورد کی‌روش هم رعایت شده؟ بنده چون چشم‌آبی نیستم و ادبیاتم ضعیف است، کسی حرفم را قبول نمی‌کند، اما مسئولان از کی‌روش بپرسند آیا این قانون می‌تواند به فوتبال ما کمک کند؟» چند ماه بعد قلعه‌نویی دوباره «چشم‌آبی» بودن سرمربی تیم ملی را زیر سؤال برد و این بار در اعتراض به فهرست اسامی بازیکنانی که به تیم ملی دعوت شده و از تراکتورسازی فقط یک نفر فراخوانده شده بود به‌شدت گلایه کرد. «اگر الان یک مربی داخلی سر تیم بود معلوم نبود رسانه‌ها برای این اسامی دعوت‌شده چه انتقادها که نمی‌کردند ولی متأسفانه چشم‌آبی‌ها حتما هر تصمیمی بگیرند درست است.»
دیگر استفاده از کلمه چشم‌آبی و حمله به موافقان حضور سرمربیان خارجی در تیم‌های ایرانی تقریبا تکیه‌کلام امیر قلعه‌نویی شده بود. او فروردین ۱۳۹۲ این‌بار به بهانه اردوهای تیم ملی و برنامه‌ریزی فدراسیون فوتبال یک‌بار دیگر «چشم‌آبی» معروفش را به کار برد و گفت: «چون چشم‌آبی هم نیستیم باید به ما حمله شود، یک برنامه خاص هم که نمی‌خواهم در موردش صحبت کنم (برنامه ۹۰)، منتظر چنین فرصت‌هایی است.»
دی‌ماه ۱۳۹۳ اما یک فرصت خوب در اختیار قلعه‌نویی قرار گرفت تا به دفاع از کارنامه‌اش در تیم ملی، زمانی که سرمربی بود بپردازد. او با توجه به شکست تیم ملی ایران با کی‌روش در جام ملت‌های آسیا در گفت‌وگو با رادیو جوان، واژه‌های کلیدی‌اش را به زبان آورد؛ «کجای دنیاست که تیمشان به عراق می‌بازد و آن بازی برایشان می‌شود یک حماسه؟ عراق ضعیف‌ترین تیم تاریخ خود را داشت و از طرفی ما هم بیشترین هزینه تاریخ تیم ملی را کرده بودیم. من می‌گویم اگر قرار است عملکرد کی‌روش را بررسی کنیم چرا دیگر نظرسنجی می‌گذاریم؟ عملکرد او که مشخص است… کی‌روش که چهار سال است آمده و عملکردش مشخص است. دیگر این ۸۷ درصد برای چیست؟ همان‌طور که گفتم، غلام پیروانی ۹۰ درصد رأی آورد اما مطمئن باشید اگر چشم‌آبی بود و یک‌سری برنامه‌ها بلد بود، او را هم نگه می‌داشتند.»
۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۴ امیر قلعه‌نویی که سرمربی استقلال بود، در نشست مطبوعاتی قبل از دیدار مقابل تراکتورسازی، دوباره به تعطیلات طولانی‌مدت لیگ به‌خاطر تیم ملی اعتراض کرد و با زیر سؤال بردن امکانات لیگ برتر گفت که ۱۲ سال قبل حرف‌هایش را زده ولی کسی به او توجه نکرده است: « ۱۲ سال پیش حرفی زدم که چون چشم‌آبی نیستم کسی توجهی نکرد. گفتم با این زمین‌ها دچار مشکل می‌شویم، ولی کسی توجه نکرد.»
علیه چشم‌آبی
انتقادهای قلعه‌نویی از کی‌روش و حمایت‌هایی که از سرمربیان خارجی در تیم‌های ایرانی می‌شد باعث شد تا هر بار او قرار است روبه‌روی یکی از مربیان خارجی در لیگ و لیگ قهرمانان آسیا به میدان برود، رسانه‌ها توجه بیشتری نشان دهند. او که مدعی است دانش فنی مربیان ایرانی بالاتر از خارجی‌های حاضر در لیگ است، هر بار چالش جدی‌ای با سرمربیان خارجی داشته و به نوعی جدال او با «چشم‌آبی‌ها» همیشه جذابیت زیادی داشته است؛ جدال‌هایش در لیگ قهرمانان آسیا البته چنگی به دل نزده و دستاوردی برای او نداشته است. او آخرین بار با ذوب‌آهن، دو فصل پیش، طعم حضور در لیگ قهرمانان آسیا را چشید که شانسی برای رسیدن به جمع تیم‌های برتر نداشت. قلعه‌نویی قبل از این هم کارنامه قابل دفاعی را در بازی‌های بین‌المللی به‌جا نگذاشته بود. بعد از حذف در جام ملت‌های آسیا، او با تیم‌های باشگاهی هم موفقیتی در آسیا نداشت. بهترین رتبه این سرمربی رسیدن به نیمه‌نهایی بود. البته دو بار هم با استقلال در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۴ از گروهش صعود نکرد. در مجموع ۴۲ مسابقه‌ای که قلعه‌نویی در بازی‌های آسیایی روی نیمکت نشست، تیم‌هایش فقط ۲۱ برد کسب کردند و ۱۳ مرتبه هم شکست خوردند.
در لیگ برتر اما شرایط برای او متفاوت است. انگار که او خودش حس کرده باشد زیر ذره‌بین قرار دارد، سعی کرده در تقابلش با خارجی‌های لیگ برتر عملکرد خوبی داشته باشد. در مجموع و برای طولانی نشدن بحث، عملکرد قلعه‌نویی در سه دوره اخیر لیگ برتر؛ یعنی لیگ شانزدهم، هفدهم و هجدهم در مواجهه با سرمربیان خارجی زیر ذره‌بین قرار گرفته است؛ در لیگ شانزدهم او سرمربی ذوب‌آهن بود که از چهار تقابلش با مربیان خارجی (کرانچار و برانکو) سه شکست نصیبش شد و یک بار هم مساوی کرد. در لیگ هفدهم اما قلعه‌نویی کمی جبران‌مافات کرد. او هفت‌بار به مصاف مربیان خارجی رفت (کرانچار، برانکو، ساغلام، شفر و بوناچیچ) و در نهایت با کسب چهار برد و سه باخت (دوبار به برانکو، یک‌بار به کرانچار) به کارش در لیگ پایان داد. در لیگ گذشته هم که قلعه‌نویی بیش از آن که به فکر بردن رقبای چشم‌آبی‌اش باشد، به دنبال نباختن به آنها بود. او هشت بازی با سرمربیان خارجی داشت که فقط یکی را برد (شفر) و پنج‌بار هم مساوی کرد. دو باخت او برابر خارجی‌ها در لیگ اخیر هم برابر لیکنز و شفر بود. به گواه گروه آماری سایت ۹۰، قلعه‌نویی در طول رقابت‌های لیگ برتر هم ۹۰ بار برابر «چشم‌آبی»ها به میدان رفته که درمجموع ۴۳ بار برده و ۲۲ بار هم شکست خورده است. او امسال اما بر خلاف شش سال اخیری که دستش به جام نرسیده، فرصت دارد تا با عبور از چشم‌آبی‌های مدعی، یک قهرمانی دیگر به کارنامه‌اش اضافه کند؛ به شرط آن که دیگر دلخوش به مساوی کردن با خارجیان لیگ نباشد.»
انتهای پیام
