تحریم ظریف نتیجه‌ی رد دعوت به کاخ سفید بود؟
ایرنا نوشت: ظاهرا یکی از مهمترین دلایل تحریم جواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان خشم ترامپ از رد دعوت به کاخ سفید از سوی وی بوده است. تصمیمی که به نظر می‌رسد ناشی از کینه ورزی شخصی است.
به گزارش خبرنگار ایرنا، تناقضات حاکم بر سیاست خارجی ترامپ روز به روز بیشتر می شود. ترامپ دیپلماسی واحدی را دنبال نمی کند و به نظر می رسد بخشی از این تناقضات رفتاری و گفتاری مقامات کاخ سفید ناشی از تصمیمات ناگهانی و دلایل شخصی است.
نشریه آمریکایی «نیویورکر» روز جمعه ۱۱ مرداد به نقل از منابع دیپلماتیک نوشته بود که رند پال سناتور آمریکایی دو هفته پیش ۲۴ تیر، در جریان دیدار با محمدجواد ظریف، در نیویورک از او برای دیدار و گفت‌وگوی مستقیم با دونالد ترامپ در کاخ سفید دعوت کرده بود. دونالد ترامپ ۲۹ تیر گفته بود که اجازه دیدار پال با ظریف را داده است اما هیچ خبری در مورد این دیدار منتشر نشد و هیچ منبع رسمی در مورد جزئیات این دیدار سخن نگفت.
«علی ربیعی»، سخنگوی دولت امروز در نشست خبری در جمع خبرنگاران در مورد تحریم وزیر امور خارجه کشورمان با بیان این که این اقدام آمریکا خلاف همه روندهای دیپلماتیک اتفاق بی‌سابقه ای هم در تاریخ دیپلماسی جهان است، گفت: «اینکه دولتی دائماً ادعای مذاکره کند و بعد وزیر خارجه همان کشور را که دعوت به مذاکره می کنند تحریم کنند اگر مضحک نیست پس چیست؟ در دیدار با یک سناتور از او دعوت می‌کنند که به ملاقات بیاید و سپس او را تحریم می کنند. به اعتقاد ما این تحریم نشان می‌دهد که سیاستمداران کاخ سفید موضوعات را قدری هم شخصی کردند، این ادعا از روزی که این تیم در آمریکا به قدرت رسید و در مورد ظریف صحبت‌هایی را بیان کردند کاملا حسادت های کودکانه و شخصی هم در آن نمایان بود.»
سخنگوی دولت این را هم گفت که این تحریم نشان می‌دهد که سیاستمداران کاخ سفید موضوعات را قدری هم شخصی کردند. از روزی که این تیم در آمریکا به قدرت رسید و در مورد ظریف صحبت‌هایی را بیان کردند کاملاً حسادت های کودکانه و شخصی هم در آن نمایان بود.
سخنگوی دولت در پاسخ به سوالی درباره دعوت سناتور آمریکایی از ظریف برای دیدار با ترامپ در کاخ سفید گفت: بگذارید جزئیات این دیدار را آقای دکتر ظریف فردا در نشست مطبوعاتی که خواهند داشت بیان کنند.اما بدون پیش شرط‌های گفته شده مبنی بر قطع تروریسم اقتصادی در هیچ کجا مذاکره ای با آمریکا صورت نخواهد گرفت. این نخستین بار نیست که ترامپ، ایران را دعوت به مذاکره کرده است اما ما قائل به مذاکره برای گرفتن عکس یادگاری نیستیم.
ربیعی با اشاره به خروج دولت ترامپ از تعهدات فراوان بین المللی دولت آمریکا خاطرنشان کرد: «هیچ تضمینی وجود ندارد که با آمریکا مذاکره ای انجام شود و کاخ سفید باز هم از دیدگاه خودش بر نگردد. این نوع مذاکره چه از طرف ظریف و چه هر فرد دیگری که فقط برای دیده شدن است، قابل قبول نیست. اگر آمریکایی ها به دنبال مسائل داخلی خودشان چون انتخابات و چشم و هم چشمی های داخلی هستند، ما اسیر آن ها نخواهیم شد».
سخنان ربیعی اولین واکنش رسمی در خصوص درخواست رند پال برای دیدار ظریف و ترامپ بود و عملا تاییدی بر گزارش نیویورکر بود.
دو هفته پس از این دیدار و پاسخ منفی محمدجواد ظریف به این دعوت، وزارت خزانه‌داری آمریکا روز چهارشنبه، ۹ مرداد، او را در فهرست تحریم‌های خود قرار داد.
برهمین اساس می توان گفت که دعوت ظریف به کاخ سفید با هماهنگی و خواسته دونالد ترامپ انجام شده است و تحریم ظریف نتیجه عصبانیت ترامپ از رد درخواستش بوده است.
البته این موضوع با واکنش منفی لیندسی گراهام، سناتور جمهوری‌خواه تند رو نیز روبرو شده او در واکنش به گزارش نیویورکر مبنی بر دعوت محمدجواد ظریف به کاخ سفید اعلام کرد که «اگر این خبر درست باشد، پیام بدی را منتقل می‌کند. مبنی بر اینکه اگر شما اقدامات تحریک‌آمیزتری انجام دهید، آمریکا تمایل بیشتری برای گفت‌وگو با شما دارد».
اما تحریم محمد جواد ظریف که مذاکره کننده ارشد ایران است به دلایلی شخصی و بدون عقلانیت نشان می دهد دعوت ایران به مذاکره توسط دولت آمریکا ادعایی بیش نیست.
ترامپ تاکنون اقدامات تنش زای بسیاری در مقابل ایران و دیگر کشور ها انجام داده است که همگی بر اساس تصمیمات شخصی و یا بر اساس مشاوره با افراد غیرمتخصص بوده است. او بدون مشورت با کابینه با کیم جونگ اون دیدار کرد، سفارت آمریکا را به قدس منتقل کرد، از توافق هسته‌ای با ایران خارج شد و جنگی تجاری با چین به راه انداخت.
اکنون نیز در حالی که ترامپ هر روز در توییتر و رسانه ها از مذاکره با ایران سخن می گوید، دستور تحریم وزیر امور خارجه ایران را که مسئول اصلی مذاکرات بین المللی است را صادر می کند. این دست اقدامات نه تنها سردرگمی و آشفتگی حاکم بر کاخ سفید را نشان می‌دهد از جهاتی مایه نگرانی نخبگان‌آمریکایی از طیف‌های مختلف و نیز جامعه بین المللی هست چرا که ممکن است با چنین رفتارهای نابخردانه ای هزینه های غیر قابل جبرانی را به صلح و امنیت بین المللی وارد کنند.
انتهای پیام
