عصر جدید سیما یا استثنا؟
غلامعلی دهقان، فعال سیاسی و مدرس دانشگاه، در یادداشتی برای “راهبرد” نوشت:
فصل اول برنامه “عصر جدید” در سیمای جمهوری‌اسلامی به پایان رسید. برنامه‌ای قابل قبول که می‌توان آن را در این آشفته‌بازار صداوسیما که نگاه تنگ جناحی حاکم شده، برنامه‌ای قابل‌قبول و مفید برای جامعه ایرانی دانست.
هر برنامه‌ای که بتواند منافع ملی کشور را حفظ کند، قابل‌قبول است. مهمترین سرمایه‌های هر کشوری استعدادهای خدادادی آن کشور است. استعدادهایی که قرار نیست از یک جنس هم باشند. تنوع استعدادها یک واقعیت است که باید آن را پذیرفت.
“عصر جدید” کشکولی از استعدادها را به نمایش گذاشت. اعم از علمی، هنری، ورزشی و… تاهمه استعدادها دیده شوند. از “پارسا خائف” که استعداد نوجوان ایرانی در موسیقی را نشان داد تا “محمد زارع” که جسارتش زبانزد شد تا “دختران نینجا” که نشان داد بانوی ایرانی هم جسارت در کارهای رزمی را دارد و البته، شعبده ایرانی با “فتحی روشن” هم مختصات خود دارد و هنر والای یک زن ایرانی با مقداری شن که هر بیننده‌ای را متاثر می‌کند.
“عصر جدید” با استقبال خوب مردم هم روبه‌رو شد. در زمانه‌ای که شبکه‌های ماهواره‌ای توانسته‌اند با نوآوری مخاطبینی در داخل برای خود، دست و پا کنند؛ “عصر جدید” توانست بینندگان فراوانی را با خود همراه کند تا در این وانفسای حاکمیت نگرش‌های نوعا بسته در صداوسیما، نشان دهد می‌توان با میدان دادن به برنامه‌سازان جوان از جنس علیخانی‌ها بخشی از جوان‌ها را به صحنه آورد.
“عصر جدید” نباید یک استثنا در برنامه‌سازی صداوسیما باشد. شاید تا همین دهه پیش، تصور اینکه “دختران نینجا” باچنین حرکاتی در سیمای جمهوری‌اسلامی دیده شوند، بعید می‌نمود و یا حتی نوع لباس و فرم موی محمد زارع تا همین مدتی پیش، گناه صغیره محسوب می‌شد.
بنابراین، می‌توان همانطور که حرام خدا را نباید حلال کرد؛ نباید حلال خدا را هم حرام اعلام کرد. کاری که طی سال‌ها پیش با نگاه جزمی و بسته انجام شد و شاهد تبعات آن بودیم و هستیم.
انتهای پیام
