از معترضان مهرآباد «هم» حمایت کنیم

واکنش ها به نحوه ی استقبال جمعیتی اندک در مخالفت با مواضع رییس جمهور و گفتگوی او با اوباما در فرودگاه مهرآباد ادامه دارد و حتی کسانی خواستار برخورد قضایی با آنها شده اند؛ در حالی که به نظر می رسد وجود آنها هم نشانه‌ی «زنده باد مخالف من» است و هم قدرت چانه زنی با طرف آمریکایی را بالا خواهد برد.

به گزارش انصاف نیوز، ساعتی پس از انتشار خبر مکالمه ی روحانی و اوباما، یکی از سایت های تندروها ضمن واکنشی شدید اعلام کرد که روحانی به محض رسیدن به تهران می بایست پاسخگوی رابطه با شیطان بزرگ باشد؛ این در حالی بود که روحانی با اختیارات و پشتیبانی کامل مقامات عالی رتبه به نیویورک رفته بود تا بتواند در صورتی که زمینه فراهم بشود، به حل و فصل مسایل موجود حتی با آمریکا بپردازد که این اتفاق در ملاقات وزرای خارجه و سپس با گفتگوی تلفنی روسای جمهور دو کشور کلید خورد.

در بدو ورود روحانی به فرودگاه، همین سایت جریان تندرو، در فراخوانی از مخالفین با مواضع و ارتباطات برقرار شده خواست که راس ساعت 11 صبح برای ابراز مخالفت با روحانی به فرودگاه مهرآباد تهران بروند؛ اما تنها حدود 60 نفر در تجمع مخالفان حاضر شدند که گزارش نوع مخالفت آنها از جمله سردادن شعارها و پلاکاردها و حتی پرتاب لنگه کفش به خودروی آقای روحانی، ساعتی پس از آن بازتاب جهانی پیدا کرد، به طوری که خبر حضور موافقان که چند برابر این عده بودند تحت الشعاع قرار گرفت.

مخالفت ها با معترضان تا آنجا پیش رفت که بخشی از اصولگرایان نیز در اعتراض و حمله به مخالفان مهرآباد از یکدیگر سبقت می گیرند؛ مثلا یکی از سایت های آقای قالیباف هم در مطلبی با عنوان «اتفاقات تلخ مهرآباد نمونه سلفی‌گری با نقاب حزب‌اللهی»، ضمن تاکید بر اینکه «باید افشا شود»، آنها را منسوب به جبهه ی پایداری و هنر آنها را «فحاشی و تخریب» خوانده و عکس یکی از حامیان سعید جلیلی، رقیب آقای قالیباف در انتخابات 24 خرداد را منتشر کرده و می نویسد: «فراخوان این تحرکات مشکوک ابتدا در ارگان سایبری پروه پایداری درج شد! نکته طنز ماجرا اینجاست که این طیف به صورت خلق الساعه تحت پوشش جدیدی اعلام موجودیت می کند و به توجیه انحرافات به وجود آمده می پردازد».

از سوی دیگر محمدعلی اسفنانی، سخنگوی کمیسیون قضایی، عضو فراکسیون اصولگرایان مجلس نیز با بیان اینکه «افراطیون در لباس دانشجو به نظام ضربه می‌زنند»، گفته است «قوه قضاييه با افراطیون‌ دانشجونما برخورد کند». البته بنا به گفته ی یکی از مسوولان پلیس، دو نفر از معترضانی که کفش به پا نداشته اند بازداشت شده اند!

حال باید پرسید که:

یکم: اگر اعتقادی به آزادی مخالف و آزادی بیان هست، چرا باید از اعتراض اقلیتی که طور دیگری می اندیشد و متفاوت فکر می کند نگران شد یا خواستار مجازات آنها شد؟ مگر آزادی ابراز مخالفت و حتی تجمع معترضان، ایده آلی نیست که برای رسیدن به آن تلاش می شود؟

دوم: آیا اعتراض و فشارهایی اینچنینی بر روی آقای روحانی، قدرت او را برای استمرار دریافت امتیاز در مذاکرات با طرف آمریکایی افزایش نمی دهد؟ آیا عدم اعتراض و بستن دهان مخالفین و منتقدین، این تصور را برای آمریکا به وجود نمی آورد که ایرانی ها همگی یک دست در انتظار یک «دست دادن» و «مکالمه ی تلفنی» بوده اند و این آمریکاست که فقط می تواند در مذاکرات به فشار آیپک و لابی های تندروهای غربی اشاره کند؟

لذا به این دو دلیل، به نظر می رسد باید آزادی انتقاد و مخالفت را به رسمیت شمرد و به ویژه نباید جلوی معترضان مهرآباد را گرفت.

بنا بر گزارش انصاف نیوز، در 5 سالی که خود آقای جلیلی مسوولیت دبیری شورای عالی امنیت ملی را بر عهده داشته و مسوول اصلی پرونده‌ی هسته‌ای بوده و به گفته‌ی دکتر ولایتی، مشاور عالی رهبری، حتی یک قدم نتوانست به جلو برود، اما در آن موقع نیز کسی لنگه کفش به سوی او پرتاب نکرد و یا اجازه و حق این کار به وی داده نمی‌شد. یا در مورد حمله به سفارتخانه‌ی انگلیس، همین تندروها بودند که با شعار انقلابی‌گری کاری کردند که چند ماه بعد از سوی رهبری در یک سخنرانی عمومی به آن شدیدا اعتراض شد. با این حال، اعتراض و نقادی حق همه‌ی ایرانیان، به ویژه حامیان آقای جلیلی است که مو را از ماست بیرون بکشند، تجمع کنند، فریاد بکشند، بنویسند، حتی در قضاوت‌ها کمی ایده‌آل‌ها را ببینند ولی اگر فرصت کردند، کمی به حق اعتراض و نقادی برای طرف‌های دیگر هم بیاندیشند.

انتهای پیام