ماجرای احضار فرزانه کابلی به دادسرا چه بود؟
فرزانه کابلی درباره‌ی حاشیه‌های به وجود آمده پس از کنسرت سالار عقیلی می‌گوید: به دادسرا احضار و صبح شنبه هم آن‌جا حاضر شدم. گفتم اگر این کار اشکال داشته چرا مجوز گرفته است. معتبرترین نهاد‌های نظارتی یعنی مرکز هنر‌های نمایشی و شورای نظارت بر نمایش وزارت ارشاد این کار را دو بار بازبینی و هر دو بار هم اجرا را قبول کرده‌اند و به آن مجوز داده‌اند. همان جا هم تأکید کردم که اگر شما معتقدید این کار نباید اجرا شود، یک نفر از مسئولان خود را در ارشاد بگذارید تا هنگام بازبینی ما را تأیید کند. وقتی دستگاه‌های نظارتی ارشاد به کار مجوز می‌دهند، من به‌عنوان هنرمند فکر می‌کنم کارم در چارچوب است. واقعا چه جایی از این نهاد‌ها برای دادن مجوز معتبرتر است؟
روزنامه شهروند نوشت: می‌گویند فرزانه کابلی در کنسرت سالار عقیلی برای حرکات موزون روی صحنه بوده است و حتی یک فیلم نامفهوم هم از آن در شبکه‌های مجازی رو کرده‌اند. همین حرف و حدیث‌ها دیروز پای او را به دادسرا باز کرد و بعد از چندین امضا، تذکر هم گرفت. همه این‌ها درحالی است که او اصلا روی صحنه نبوده است و این کار تلفیقی، به همراه کنسرت سالار عقیلی مجوز وزارت ارشاد را داشته است، اما ظاهرا نام فرزانه کابلی تا همیشه برای خیلی‌ها حساسیت‌زاست.
حالا این بازیگر و هنرمند ایرانی می‌گوید فقط طراحی حرکات این کار هنری را برعهده داشته است: «معتبرترین نهاد نظارتی یعنی مرکز هنر‌های نمایشی و شورای نظارت بر نمایش وزارت ارشاد این کار را دو بار بازبینی کرده و هر دو بار هم به آن مجوز داده است.»
*چند روزی است که کنسرت سالار عقیلی حاشیه‌هایی را رقم زده است؛ مثلا این‌که شما روی صحنه بوده‌اید. خودتان می‌گویید جریان چیست؟
من خطوط قرمز جمهوری اسلامی را به خوبی می‌شناسم، اما یکسری افراد این شایعات را مطرح می‌کنند و آدم‌های ساده هم آن را باور می‌کنند. در تمام ویدیو‌هایی که در فضای مجازی از من وجود دارد کاملا مشخص است که تماشاچی بودم. واقعا متوجه نمی‌شوم چرا باید باعث آزار آدم‌ها شوند؟ گروه من روی صحنه پرفورمنسی را همراه آهنگ‌های ملایم و آرام سالار عقیلی اجرا کرده است، البته ایشان چند آهنگ ریتمیک داشتند، اما سراغ آن‌ها نرفتم. حرکات کاملا تئاتری بود و بچه‌ها با لباس‌های پوشیده و گشاد اجرا داشتند.
*بنابراین فقط طراحی حرکت کار با شما بوده است.
بله، همیشه و در بسیاری از کار‌ها طراحی حرکت با من بوده است؛ چه تئاتر چه کار‌های بانوان. در کنار آن، طراحی لباس هم کرده‌ام و همیشه محدودیت‌ها را برای طراحی مدنظر قرار داده‌ام. بار‌ها مخاطبان بعد از اجرا به من گفته‌اند لباس‌هایی که در کار از آن‌ها استفاده کرده‌اید از لباس‌هایی که در خیابان دیده می‌شود، پوشیده‌تر است. متاسفانه خیلی وقت‌ها چیزی که در ذهن دارم را نمی‌توانم منتقل کنم برای همین مجبورم خودسانسوری کنم.
*در این چند روز از نهاد یا ارگانی هم با شما تماس گرفته‌اند؟
بله، به دادسرا احضار و صبح شنبه هم آن‌جا حاضر شدم. گفتم اگر این کار اشکال داشته چرا مجوز گرفته است. معتبرترین نهاد‌های نظارتی یعنی مرکز هنر‌های نمایشی و شورای نظارت بر نمایش وزارت ارشاد این کار را دو بار بازبینی و هر دو بار هم اجرا را قبول کرده‌اند و به آن مجوز داده‌اند. همان جا هم تأکید کردم که اگر شما معتقدید این کار نباید اجرا شود، یک نفر از مسئولان خود را در ارشاد بگذارید تا هنگام بازبینی ما را تأیید کند. وقتی دستگاه‌های نظارتی ارشاد به کار مجوز می‌دهند، من به‌عنوان هنرمند فکر می‌کنم کارم در چارچوب است. واقعا چه جایی از این نهاد‌ها برای دادن مجوز معتبرتر است؟
*بحث‌هایی که آن‌جا مطرح شد چه بود؟
مثلا به چرخش اشاره می‌کردند، درحالی‌که شما وقتی می‌خواهید روی صحنه حرکت کنید، می‌توانید از چرخش استفاده کنید و این کاری است که در اغلب اجرا‌ها مرسوم است. می‌گویند چرا انگشت هنرمندان در این کار حرکت می‌کند، درحالی‌که همه می‌دانیم این تئاتر است و در تئاتر بدن حرکت دارد. تا همین جا هم بدانید خیلی از حرکات را با وجود زیبایی‌شان، به خاطر شائبه‌های احتمالی حذف و درواقع خودسانسوری کردم.
*نتیجه مذاکرات در دادسرا چه شد؟
از من امضا گرفتند و درواقع تذکر دادند، اما مسأله این است که من اجازه معتبر داشته‌ام. فکر می‌کنید من متوجه نمی‌شوم و در این شرایط کشورم روی صحنه رقصیده‌ام؟ نمی‌دانم چطور جواب بدهم. خودتان می‌دانید در اینستاگرام چه فضایی حاکم است. هر چه دلشان می‌خواهد می‌نویسند و بدون این‌که اصل موضوع را بدانند، توهین می‌کنند. متاسفانه این فرهنگ ماست و ما این‌جا با همین فرهنگ زندگی می‌کنیم.
*می‌گویند چندماهی هم به خارج از ایران رفته‌اید. درست است؟
بله، یک دفعه به مدت ۹ ماه رفتم؛ با وجود این‌که در آن‌جا امکان و آزادی فعالیت داشتم، اما درنهایت برگشتم. آن‌جا جای من نیست و من آن شکل کار را نمی‌خواستم. خواسته‌ام این بود که هنر حرکت را زنده نگه دارم. با عشق این‌جا مانده‌ام تا این‌ها را به بچه‌های علاقه‌مند آموزش بدهم. دوست دارم بچه‌هایی که ساعات زیادی از روز و شب پای ماهواره‌ها و شبکه‌های اجتماعی هستند، با فرهنگ بومی شهر‌های مختلف ایران مثل بلوچستان، بندر گناوه یا مثلا خاف آشنا شوند و بدانند آن‌جا چه موسیقی، لباس و حرکات متفاوتی دارد. من در اجرای بانوان زیبایی‌های موسیقی، لباس و حرکات را برای بانوان توضیح می‌دهم. من کشورم را دوست دارم، وگرنه سال‌ها قبل آن را ترک کرده بودم. همیشه هم برای طراحی حرکت به سراغ سخت‌ترین موسیقی‌ها می‌روم؛ مثلا کار‌های حسین علیزاده یا همایون شجریان.
خودتان می‌دانید در اینستاگرام چه فضایی حاکم است. هر چه دلشان می‌خواهد می‌نویسند و بدون این‌که اصل موضوع را بدانند، توهین می‌کنند. متاسفانه این فرهنگ ماست و ما این‌جا با همین فرهنگ زندگی می‌کنیم.
*در کل ممنوعیتی برای شما روی صحنه وجود دارد که این همه سر و صدا ایجاد شد؟
خیر، من در اجرای بانوان روی صحنه می‌روم، در تئاتر هم بازی می‌کنم، چون صحنه تئاتر به من عشق و انرژی می‌دهد. اما کار سینما و تلویزیون را قبول نمی‌کنم، چون سینما و تلویزیون به من صدمه زده‌اند. وارد جزییات نمی‌شوم، اما تا همین جا بگویم که برای تئاتر و آموزش بچه‌ها از وجودم مایه می‌گذارم.
*اگر ممنوعیتی برای شما وجود ندارد، چرا این‌قدر سر و صدا به پا شد؟
اسم من همیشه برای خیلی‌ها حساسیت ایجاد می‌کند. تا من انگشتم به سمت یک حرکت می‌رود، همه آن را دست می‌گیرند و می‌گویند با حرکات سخیف روی صحنه رفته است، اما واقعا می‌پرسم وقتی چنین چیزی نبوده و نیست چطور برای گفتن این حرف‌ها با وجدانتان کنار می‌آیید.
انتهای پیام
