پایان دیکتاتور انقلابی، موگابه

کانال راهبرد درباره‌ی مرگ بابرت موگابه نوشت: رابرت موگابه، رییس‌جمهوری سابق زیمبابوه، در سن ٩٥سالگی درگذشت.

موگابه از زمان استقلال زیمبابوه در سال١٩٨٠ در سمت‌های نخست‌وزیر و رییس‌جمهوری بر این کشور حکومت کرد و در نوامبر سال٢٠١٧ و پس از فشار حزب حاکم و ارتش برای کناره‌گیری از قدرت، سرانجام از این سمت کنار رفت. پس از کناره‌گیری از قدرت، او همچنان در زیمبابوه باقی ماند و دولت زندگی مرفهی را برای او فراهم آورد.

زیمبابوه تا زمان استقلال “رودزیا” نام داشت و رابرت موگابه در جریان مبارزه علیه دولت نژادپرست این کشور رهبری گروهی از چریک‌های مسلح چپگرا را در دست داشت.

پس از استقلال، او از محبوبیت فراوانی در میان مردم برخوردار بود و اقدامات او در گسترش امکانات درمانی و آموزشی استقبال فراوانی را در داخل و خارج از کشورش در پی آورد.

بااین‌همه، از همان ابتدا نگرانی‌هایی در مورد نقض حقوق بشر و حرکت دولت تحت رهبری او به سوی استبداد حزبی و فردی ابراز می‌شد و در سال‌های بعد، زیمبابوه بعنوان یکی از کشورهای دارای پرونده نامناسب حقوق بشر، محدودکننده آزادی‌های سیاسی و مبتلا به فساد رو به گسترش شهرت یافت.

فساد و سوءمدیریت دولتی به بروز بحران اقتصادی منجر شد که رابرت موگابه آن را به وجود زمینداران سفیدپوست نسبت داد. وی در واکنش به این بحران، به مصادره اراضی و تقسیم آن عمدتا در میان هوادران خود و بدون توجه به کارآیی آنان پرداخت. بی‌کفایتی این افراد در استفاده از این اراضی باعث شد که زیمبابوه که زمانی انبار آذوقه آفریقا خوانده می‌شد، با کمبود مواد غذایی و نیاز به کمک خارجی مواجه شود.

در سال‌های آخر حکومت موگابه، زیمبابوه با بحران عمیق اقتصادی و مهاجرت گسترده مردم این کشور به خارج برای کار و کسب درآمد و همزمان، کاهش کمک‌های خارجی به خاطر سیاست‌های دولت این کشور مواجه بود.

همزمان، رییس‌جمهوری بیش از پیش به دیکتاتوری روی آورد و با اتکا به امکانات گسترده حزب حاکم و تشکیلاتی امنیتی، فشار بر مخالفان و منتقدان را افزایش می‌داد.

با کناره‌گیری اجباری موگابه، امرسون امنانگاگوا، معاون رییس‌جمهوری که توسط موگابه منزوی شده و به خارج رفته بود سمت ریاست‌جمهوری را در دست گرفت.

تا پیش از آن، گفته می‌شد که رابرت موگابه در نظر داشت شرایطی ایجاد کند که پس از مرگ، همسرش جانشین او شود.

موگابه در یک نگاه

۱۹۲۴: به دنیا آمد. در جوانی برای تدریس آموزش دید.

۱۹۶۴: از سوی دولت رودزیا زندانی شد.

۱۹۸۰: برنده انتخابات بعد از استقلال شد.

۱۹۹۶: با گریس ماروفو ازدواج کرد.

۲۰۰۰: یک همه‌پرسی را باخت. شبه نظامیان هوادار موگابه به مزارع تحت مالکیت سفیدپوست‌ها یورش بردند و به طرفداران مخالفان حمله کردند.

۲۰۰۸: در دور اول انتخابات ریاست جمهوری بعد از مورگان چانگیرای دوم شد. چانگیرای بعد از حملات گسترده به هوادارانش از انتخابات کنار رفت.

۲۰۰۹: همزمان با فروپاشی اقتصادی چانگیرای به عنوان نخست وزیر دولت رابرت موگابه سوگند خورد. او چهار سال در دولت پرتنش وحدت‌ملی نخست‌وزیر بود.

۲۰۱۷: موگابه متحد قدیمی خود، امرسون امنانگاگوا را از سمت معاونت ریاست‌جمهوری برکنار کرد تا راه را برای جانشینی همسرش گریس هموار کند. ارتش دخالت کرد و او در نهایت وادار به استعفا شد.

انتهای پیام