قالیباف: نباید پشت تیم مذاکره کننده را خالی کرد
محمدباقر قالیباف شهردار تهران در سرمقاله روزنامه همشهری نوشت:
در پی تفاهم هسته ای که در لوزان شکل گرفت بازتاب های متنوع و بسیاری در سطح رسانه و شبکه های اجتماعی و محافل مختلف طرح شد و تحلیل ها و نقدها و تمجیدهای گوناگونی ارائه شد. بنده به سهم خودم از تلاش شبانه روزی تیم مذاکره کننده هسته ای که حقا و انصافا هرچه در توان داشتند به کار بردند تا نتیجه مطلوبی برای ملت ایران به دست آورند، تشکر می کنم و در عین حال چند نکته را در این رابطه با مردم عزیز در میان می گذارم.
1 – قطعا اتحاد در حمایت از تیم مذکره کننده هسته ای مانند پشتیبانی از سربازان عرصه نبرد با دشمن ضروری است. نباید پشت تیم مذاکره کننده را خالی کنیم این کار مثل آن است که وسط صحنه نبرد به دلیل اختلاف سلیقه و درگیری های قبلی شخصی و گروهی با سربازان، نبرد آنها را زیر سؤال ببریم. دل نگرانی از جزئیات تفاهم شده قابل پذیرش است اما توقعات بیجا داشتن از یک مذاکره در این سطح به دور از منطق و عقل است. قاعدتا منطق مذاکره منطق دادوستد است و البته توازن این دادوستد اهمیت دارد اما برخی به گونه ای اظهارنظر می کنند که گویا قرار است در مذاکره فقط حرف ما به کرسی بنشیند! از سوی دیگر اگر معتقد باشیم هر توافقی خوب نیست و این عبارت را صحیح ندانیم که توافق بد بهتر از توافق نکردن است همچنان که اوباما و آمریکایی ها به این موضوع اشاره کردند بنابراین به صرف اعلام توافق هم نباید اظهار شادی و شعف کنیم تا زمانی که جزئیات آن کامل و شفاف ارائه نشده است. اما به یقین آنچه در بیانیه مشترک آمده اگر برداشت لغو یکباره تحریم ها در ازای اقدامات ایران صحیح باشد باید امیدوار بود که در تدوین نهایی توافق و طرح جزئیات نیز به همین منوال پیش برود. قطعا ما بین بیانیه کاخ سفید و سخنان وزیر امورخارجه کشورمان باید به نماینده دیپلماسی کشورمان اعتماد کنیم و امیدوار باشیم که چارچوبی که او طرح می کند در روند مذاکرات سه ماه آینده به ثمر بنشیند.
2- موضوع مذاکرات هسته ای یک موضوع ملی و فراجناحی است و تحلیل و موضع گیری درباره آن از عینک منافع و مصالح گروهی و جنــــاحـی بزرگ ترین خیانت به آرمان های انقلاب و آینده این ملت و سرزمین است. برای استقلال و رشد و شکوفایی این کشور خون های زیادی ریخته شده و سربازان وسرداران بسیاری جانشان را کف دست گرفته و از حیثیت و شرف این ملت و انقلاب دفاع کرده و می کنند. نفوذ و اقتدار فعلی ما در منطقه محصول همین جانفشانی ها و مجاهدت هاست. چه خیانت بزرگی است که در وانفسای نبرد منطقه ای و هسته ای عده ای به دنبال آن باشند که از این نمد کلاهی برای خودشان ببافند که قطعا این خیانت به مردم هرگز بخشودنی نیست. اگر پیروزی در کار هست همه ملت پیروزند و اگر تنگنایی وجود دارد همه باید مشارکت کنند تا مملکت از این تنگنا خارج شود. درایت و تدبیر رهبری در انتخاب عنوان سال از این روست که هم دولت و هم ملت باید همدل و همزبان باشند تا مبادا گرفتاری در گرداب تفرقه و کسب منافع و مصالح سیاسی و جناحی به کشتی نظام و کشور صدمه بزند.
3 – بدون شک یگانه مسیر موفقیت و پیشرفت کشور درون مرزهای این سرزمین است. سرنوشت ما و چشم انداز بلندمدت این مرزو بوم را نه ژنو مشخص می کند نه وین نه لوزان و نه هیچ جای دیگر. نه اوباما مشخص می کند نه کری و نه هیچ کس دیگر. آینده این مملکت در دستان خود ماست به فرهنگ کار ما وابسته است، راز پیشرفت در مناطق جغرافیایی مستعد کشاورزی است، در صنایع گوناگون نهفته است، در اقیانوس سرمایه های فکری موج می زند که به عنوان نمونه در حوزه فناوری خاک می خورد. سرنوشت این کشور را من و شما رقم می زنیم، جوانان خوش فکر و با انگیزه و تحصیل کرده رقم می زنند. اقتصاد این کشور را باید از درون مقاوم و مستحکم کرد. قطع وابستگی به نفت و خام فروشی منابع غنی این کشور تلاش و همت می خواهد، روحیه جهادی می خواهد تا گردنه های سخت را طی کند. لوزان هرچقدر هم که شادی بیاورد آینده ما را نمی سازد. چرخ اقتصاد ما را برای همیشه نمی چرخاند. گره زدن همه امورات کشور به مذاکرات هسته ای اشتباه بوده و هست. تماشاچی کردن مردم، فعالان اقتصادی و به ویژه مسئولان رده های مختلف به نتایج مذاکرات آثار زیانباری دارد. همچنان که نتیجه بلافصل این اتفاق مطالبه عمومی برای کاهش فوری قیمت ها و… خواهد بود که دور از انتظار است و در آینده نزدیک سرخوردگی به ارمغان می آورد. ما در دوره دولت نهم و دهم بالاترین درآمد نفتی را داشتیم اما وضعیت اقتصادی کشور مطلوب نبود و همچنان خام فروشی می کردیم. اگر همه مراحل مذاکرات به خوبی و مطابق میل ما پیش برود دوباره می توانیم در مقیاس بیشتری نفت بفروشیم و دوباره اقتصاد نفتی رونق می گیرد. پس راه حل نهایی رشد و پیشرفت کشور ما به مدیریت منابع این سرزمین بر می گردد نه گره مذاکرات!
4 – بزرگ ترین خیانت را کسانی مرتکب می شوند که موضوع مذاکرات هسته ای و موضوعات مشابه را ابزاری برای دوقطبی کردن جامعه استفاده می کنند. کسانی که بر این شیپور می دمند، قطعا خیر و صلاح این ملت و سرزمین را نمی خواهند و اهداف دیگری را دنبال می کنند و متأسفانه عده ای هم جاهلانه در این دام گرفتار می شوند و حتی در بین خانواده ها و دوستان نیز به یک طیف صفر و صدی گرایش پیدا می کنند و از روی هیجان یا چشم بسته همه چیز را نفی می کنند و یا چشم بسته به به و چه چه می کنند و در تقابل با یکدیگر قرار می گیرند. خسارت های جبران ناپذیری که از این رهگذر نصیب ملت می شود بعضا جبران ناپذیر است.
در پایان بنده امیدوارم که در سال همدلی و همزبانی ملت و دولت، مردم ایران طعم شیرین پیروزی های بزرگ را بچشند و با ایستادگی بر سر آرمان هایی که این انقلاب بر آن اساس بناشده نصرت الهی همراه این ملت باشد. ان شاءالله
انتهای پیام
