«ترامپ از استیضاح استقبال می‌کند» | تحلیل نیویورک‌تایمز

به نوشته‌ی نیویورک‌تایمز دیروز رسانه‌ها نوشتند که حزب دمکرات آمریکا که اکثریت مجلس نمایندگان کنگره را در اختیار دارد، تحقیقات رسمی خود را مبنی بر استیضاح ترامپ به‌دلیل درخواست کمک سیاسی او از اوکراین را آغاز کرده است. این خبر را روز گذشته نانسی پلوسی رئیس مجلس نمایندگان اعلام کرد و تاکید کرد که «رئیس جمهور باید پاسخگو باشد، هیچ کس بالاتر از قانون نیست». دموکرات‌ها به‌نظر می‌رسد که این استیضاح را در حکم پیروزی مهمی برای خود می‌دانند.

به گزارش شفقنا از نیویورک تایمز؛ اما مواردی مانند دستور دونالد ترامپ مبنی بر خروج متن مکالمه تلفنی جنجالی او با ولادیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین از حالت طبقه‌بندی سری بسیاری از آگاهان و کارشناسان را به این نتیجه رسانده که شاید ترامپ در شرایط فعلی چندان هم از استیضاح بوش نمی‌آید و در واقع حتی از آن استقبال هم می‌کند.

راس داتات ستون‌نویس نیویورک‌تایمز در مطلبی چهار دلیلی را که ممکن است باعث شوند دونالد ترامپ از دستور استیضاح استقبال کند، با خوانندگان نشریه در میان گذاشته است:

وقتی سوال شود که استیضاح رئیس جمهور آیا منطقی و معقول است یا نه؛ دموکراتهای کنگره ممکن است موارد زیادی را در  قانون اساسی مثال بیاورند، یا سه سابقه مهم تاریخی، یا اسنادی که درباره موارد پیشین وجود دارد، یا حتی شمار اعضایشان در کنگره که می‌تواند دست بالا را بهشان بدهد یا نه؛ و در کل تمام اطلاعات و داده‌هایی را که یک حزب سیاسی مدرن میتواند تهیه کند.

اما متأسفانه هیچ یک از این داده ها و اطلاعات به آنها نمیگوید که وقتی یک رئیس جمهور خودش میخواهد او را استیضاح کنند، چه کاری انجام دهند.

اینکه دونالد ترامپ در حقیقت خودش دلش می خواهد استیضاح شود، ادعایی است که بن دومنک، ناشر نشریه فدرالیست مطرح کرده است- که رئیس جمهور نه تنها از استیضاح نمیترسد، که خودش در واقع مشتاق مبارزه است.

دومنک صبح دوشنبه در خبرنامه نامه الکترونیکی خود به عنوان شاهد ادعای خود به روزهای آخر تحرکات مربوط به اوکراین اشاره کرد و اظهار داشت که فضای سیرک مانند جلسات کنگره، یا آن صحنه‌هایی که در آن جو بایدن به‌جای مراقبت‌های بهداشتی یا اقتصاد درباره  فساد صحبت میکند و در کل فضای حاکم بر دموکراتهای مجلس که خشمگین در پی اجرایی کردن استیضاح هستند، همه و همه  دقیقاً همان چیزی هستند که ترامپ می خواهد.

البته از نظر خود من چنین ادعایی کمی اغراق‌آمیز است، چرا که دومنک استیضاح را مثل یک هدف استراتژیک، یک هدف دائمی و یک وضعیت ذهنی پایدار وامی‌نمایاند- که این‌ها هیچکدام هنگام تحلیل رئیس جمهور فعلی ایالات متحده به کار نمی‌آیند. اما بیایید این کار را با نگاه این تحلیلگر نگاه کنیم: رئیس جمهوری که از تحقیقات در مورد تبانی با یک دولت بیگانه در مبارزات انتخاباتی خود فرار نمیکند و فردای روزی که شهادت رابرت مولر اعلام میشود، آشکارا از دولت خارجی درخواست کمک میکند، آیا این رئیس جمهور شبیه کسی است که نگران است مبادا استیضاح شود؟

اما چرا ترامپ باید اینقدر بی‌دغدغه باشد؟ شاید همانطور که موافقان و وکلای استیضاح اصرار دارند، او فکر میکند که دموکراتها برای دفاع از قانون اساسی خیلی ترسو و بی‌‌عرضه و برای مخالفت با بی‌قانونی او بسیار ضعیف هستند. اما این احتمال نیز وجود دارد (اکنون با ذهن ترامپ فکر می‌کنم) که او در استیضاح دنبال چهار نکته مثبت میگردد؛ چهار هدیه باارزش به ریاست جمهوری و شاید پس از ریاست جمهوری- که استیضاح و محاکمه ممکن است برایش به ارمغان بیاورد.

اول این‌که دموکراتها با استیضاح او کاری نامحبوب انجام می‌دهند. به هر حال استیضاح در ایالات متحده اتفاقی معمول و محبوب نیست.  البته شاید نظرسنجی‌ها با پیش رفتن ماجرای اوکراین تغییر کند، شاید حوادث و جلسات آتی نیروهای ضد ترامپ و نیز ضد استیضاح را ترغیب کند که عزل سریع وی مطلوب یا حتی ضروری است. اما در شرایط فعلی و با توجه به نظر افکار عمومی درباره استیضاح آشکار است که ترامپ برای استیضاح شدن مشتاقتر از نانسی پلوسی است. درواقع ترامپ می‌داند که در افکار عمومی دستور کار دموکراتها محبوبتر از دستور کار جمهوریخواهان هستند و نامزدهای احتمالی دموکراتها نیز محبوبتر از ترامپ جلوه میکنند؛ و بنابراین هر اتفاقی که دموکراتها را از چشم افکار عمومی بیندازد، از نگاه ترامپ بهتر از وضع موجود خواهد بود.

دوم اینکه ترامپ بدش نمی‌آید از اینکه سوءاستفاده های آشکار خود را از قدرت با فساد نرم دشمنانش یر به یر کند. این جنبه‌ای از دیگاه خاص ترامپ یا همان ترامپیسم است که باعث عصبانیت منتقدان رئیس جمهور میشود. منظور راه‌های حمله او به مخالفان و منتقدینش است، با بهانه‌هایی که گاه خود او و یارانش به بدتر از آنها هم مبتلا هستند.  در این بین چه موضوع حملات ترامپ بنیاد کلینتون باشد و چه هم اکنون خانواده بایدن، ترامپ همیشه از این مسایل به نفع خود استفاده کرده و با تاکید بر صداقت خود، آن اسطوره مرد خودساختهرا به سطحی فراتر میرساند و از کمترین دستاویزی برای زیر سوال بردن مخالفانش نمیگذرد.

در حقیقت این نوعی فریب دادن نخبگان است، در حالی که آن صداقتی هم که ترامپ ارائه میدهد آش چندان دهن سوزی نیست: برای من صداقت در فساد چندان ارجح به انواع دیگر فساد نیست. ریاکاری همیشه هم بد نیست، حداقل در مورد فساد طبیعی است که فساد نرم و پنهان بهتر از نوع بازتر آن باشد، یا این مورد اوکراین، که آشکارا آنچه رئیس جمهور در اوکراین انجام داده بسیار بدتر از معاملات خارجی پسر جو بایدن است. اما تعجبی نیست  اگر برخی از رای‌دهندگان عصر بی‌اعتمادی و گسست و ناامیدی ما صداقت را به هر چیز دیگری ترجیح دهند.

تاریخ پر است از سیاستمداران “رئیس- مآبی” که فساد را از بین برده  و در اذهان عمومی کاراکتری خشن و علیه نخبگان قاچاقچی و منافق جلوه کرده‌اند. ضعف اساسی سیاسی ترامپ اما این است که برخلاف آن رئیس-مآب‌ها تاکنون نتوانسته این تصویر مقتدر را پیش چشم  بسیاری از رأی‌دهندگان خود بسازد. برای همین هم هست که به نظر می‌رسد ترامپ از هر فرصتی برای افشاگری بیش از هر کس دیگری استقبال می‌کند، چرا که بهش این اجازه را می‌دهد که حتی اگر قرار نیست برنده بازی شود، اما حداقل اینکه در زمین آشنایش بازی کند و نقشی را که به خوبی بلد است، بازی میکند.

سومین دلیل استقبال ترامپ از استیضاح می‌تواند این باشد که ترامپ با استیضاح از جهاتی با روح و اعتبار نیاکان جمهوری‌خواهش پیوند می‌خورد، با این تفاوت که از ضعف‌ها و آسیب‌های آنان بری است. مثلا نیکسون را در نظر آورید؛ که  جمهوری‌خواهان چون می‌دانستند نهاد حزب جمهوری‌خواه چقدر برایش مهم است، در نهایت توانستند برای استعفا به او فشار بیاورند. آنها همچنین می‌دانستند که نیکسون پس از پایان دوران ریاست جمهوریش به نوعی تبعید خودخواسته خوئاهد رفت و آسیبی از جانب او به نهاد جمهوریخواهان وارد نخواهد آمد. اما  هیچ یک از این فرضیات با دونالد ترامپ مصداق ندارد. برای همین هم هست که ترامپ حس می‌کند در مبارزات استیضاح زنده خواهد ماند؛ و حتی از آن استقبال هم می‌کند.  او می‌داند که احتمال شکست هم در انتخابات بعدی وجود دارد، اما حتی چنین شکستی هم نمی‌تواند سیطره او را بر جمهوری‌خواهان از بین ببرد. به‌خصوص احساس قدرتی که مبارزه با جمعی از سناتورهای جوان دموکرات که برای مبارزه با او وارد رینگ می‌شوند، آن‎‌هم در سال آخر حضور او در کاخ سفید به ترامپ می‌بخشد، دلیل قابل قبولی برای استقبال او از استیضاح است. او به تنهایی در رینگی وارد شده که مارکو روبیو، بن ساس، تام کاتن، جاش هاولی، تد کروز و خیلی‌های دیگر در سوی دیگر به انتظارش نشسته‌اند و برای کسی که حس می‌کند آخرین سال حضورش در کاخ سفید است، آیا فرصت بهتری برای خودنمایی و افزایش میزان موفقیتش در انتخابات بعدی به دست می‌آید؟

این خود ما را به دلیل چهارم رهنمون می‌کند، چرا که سیرک سیاسی بخشی از سیاستی است که ترامپ اساساً از آن لذت می‌برد….

این دلایل به بهترین وجهی نشان می‌دهند که دموکراتها نباید ترامپ را استیضاح کنند. با استیضاح آن‌ها وارد زمین بازی او می‌شوند- که برای ترامپ بهترین است. البته ماهیت اصلی دوره ترامپ این است که حوادث بزرگ در آن با سرعتی به مراتب سریعتر از آنچه انتظار دارید رخ می‌دهند. این امر ممکن است درباره  استیضاح هم صادق باشد…

انتهای پیام