تصمیم وزارت ارشاد دربارهی «شناسنامهی رسانهای»
/ در نشست معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد مطرح شد /
دوشنبه 8 شهریور، نشست خبری محمد خدادی معاون مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شد. در این نشست به مسایلی چون کاغذ، یارانه و بیمهی خبرنگاران پرداخته شد.
این مقام مسوول خبر از پیگیریهای شخص وزیر دربارهی رفع مشکلات کاغذ داد. خدادی به خبرنگاران حاضر در جلسه گفت: «این سمت را از 5 ماه پیش بر عهده گرفتهام، که از این زمان اقدام به واردات کاغذ با ارز نیمایی کردهایم.»
او ادامه داد: «ما در کشور 11 هزار و 900 رسانه دارای مجوز داریم. تعداد نشریات چاپی کشور 7715 عدد است و از این تعداد، 354 روزنامه، 1424 هفته نامه، 765 دوهفتهنامه، 2118 ماهنامه، 327 دوماهنامه، 1968 فصلنامه، 666 دوفصلنامه، 93 سالنامه داریم.
همچنین 3402 رسانهی برخط داریم، که از این تعداد 42 خبرگزاری و 3360 پایگاه خبری داریم. 600 رسانه نیز به صورت لوح فشرده در اختیار مخاطبان قرار میگیرد. تعداد رسانههای مجوزدار به معنای فعال بودن این رسانهها نیست.»
خدادی میگوید: «مجوز رسانههایی که شش ماه غیر فعال باشند باطل میشود، اما این قانون تا کنون اجرا نشده است.»
خبرنگار انصاف نیوز دربارهی تیراژ روزنامهها از خدادی پرسید: «هنوز آمار تیراژ روزنامههای منتشر شده غیر واقعی به نظر میرسد. با توجه به اینکه روزنامهها از یارانه، کاغذ و تبلیغات استفاده میکنند. شما به راستیآزمایی اشاره کردید، به نظر شما آیا زمان آن فرارسیده است تا ارشاد آمار خودش و آمار تیراژ منتشر شده روزنامهها را همزمان منتشر بکند تا راستی آزمایی ملموستر شود؟»
خدادی پاسخ داد: «نگاه به تیراژ به معنای نگاه به اثر رسانه، اشتباه است. شنیدهام روزنامه «Daily Mirror» در انگلستان حدود دو میلیون تیراژ دارد و «The Guardian» حدود دویستهزار تیراژ دارد. شما کدام یک را بیشتر میبینید؟ سایتهای ورزشی ما رنکینگ بالایی دارند ولی ایرنا رنک عقبتری دارد.
نباید به رسانه نگاه کمی بکنیم. نه تعداد صفحات و نه تیراژ یک روزنامه نشاندهندهی قدرت یک روزنامه نیست. ادراکی غلط در ایران رواج دارد، که مقام یک سایت در «الکسا» فلان است. این موضوع بدی نیست و یک شاخص است. تیراژ و مقام در السکا، شاخصی برای برتری رسانهای نیست و یک پارامتر است. این باید در ذهن اصلاح بشود.
این خطای ادراکی، باعث شده است تا برخی از رسانهها از اعلام تیراژ خود خجالت بکشند یا آن را نقطهی ضعف میدانند. این موضوع نه جای خجالت دارد و نقطه ضعف نیست. اگر یک روزنامه 2 هزار تیراژ داشته باشد یعنی روزنامهی بدی است. بسیاری از اتفاقات در کشور افتاده است و کلیپ یا فیلم آن پخش شده است، همهی مردم این کلیپها را میبینند ولی در هیچ رسانهای منتشر نمیشود. قدرت انتشار اطلاعات به محتوا است. اگر شرق یک مطلب اختصاصی داشته باشد، ضرورتی بر چاپ 50 صفحهای یا تیراژ 50 هزار تایی ندارد. این موضوع دربارهی روزنامه جوان و رسالت نیز همین است. اولین بحران در رسانه، بحران مخاطب است و پایان رسانه زمانی است که مخاطب خودش را نمیبیند. همین انتقادی که رسانهها به صداوسیما میکنند که مخاطب خودش را نمیبیند و متناسب با ذائقهی آنها نیست، شامل همهی رسانههای ماست. ما چند باشگاه مخاطبان در رسانههای خودمان داریم؟ چندبار از مخاطبان محل روزنامهها را دیدهاند و به محل دعوت شدهاند؟ چرا تیتر یک حرف مردم در پارک شهر نیست؟»
پس از پاسخ به بخش اول سوال انصاف نیوز، خدادی در پاسخ به سوال خبرنگاری دیگر دربارهی دریافت یارانه توسط رسانهها گفت: «رسانه باید به ما بگوید با پول چه کاری کرده است و چه اثری در رسانه داشته است. ما قطعا پول به اسم رسانه نمیدهیم، پول را به محتوای رسانه و اثر محتوا بر زندگی مردم میدهیم. این پول برای مردم است و باید برای مردم خرج شود. بنای ما براین است تا در آخر سال بگوییم، این پولهایی که خرج شده است چنین اثری داشته است. ما میخواهیم این کار را انجام بدهیم و تا کنون انجام نشده است.»
او در ادامه به خبرنگار انصاف نیوز گفت: «ما بنا داریم تا رسانهها را ترغیب کنیم تا شفافیتی را که از دیگران مطالبه میکتند، دربارهی خودشان نیز داشته باشند. رسانه بگوید که چه تعدادی پرسنل، عکاس دارد، اطلاعات دقیق دفتر کجاست و سیاست آن رسانه چیست. بنا داریم تا شناسنامهی رسانه داشته باشیم و باید وارد عمل شویم. خود سایت انصاف نیوز بگوید برای چه چیزی درست شده است و به دنبال چه چیزی است و هدفش چیست. ما کمتر به خودمان میپردازیم. اگر شناسنامهی رسانهای را به رسانهها ترغیب کنیم و رسانهها آن را انجام دهند، به طور طبیعی تیراژ آنها مشخص میشود.
ما به عنوان خبرنگار چقدر مطلب دربارهی رسانه، در رسانهها نوشتهایم، این گله از رسانهها است. چقدر دربارهی این حرفها که میزنید، واکاوی کردهاید؟ چقدر این موضوع را به عنوان مطالبه مطرح کردهاید؟»
انتهای پیام