خیانت آمدنیوز به کلمه‌ها!

احسان محمدی در یادداشتی با عنوان «آمدنیوز: خیانت به کلمه‌ها» در «عصر ایران» نوشت:

هاینریش بل نویسنده‌ی شهیر آلمانی در کتاب «آدم کجا بودی» می‌نویسد: «بعد از هیتلر همه‌ی آلمان درک کردند که او چه بلایی بر سر کشور و زیربناهای آن آورده است. اما یک چیز نابودشده هم بود که فقط ما روشنفکران آن را می‌فهمیدیم و آن خیانت هیتلر به “کلمات” بود. خیلی از کلمات شریف دیگر معانی خودشان را از دست داده بودند، پوچ شده بودند، مسخره شده بودند، عوض شده بودند، اشغال شده بودند. کلماتی مانند آزادی، آگاهی، پیشرفت، عدالت!»

در حالیکه افکار عمومی علاقمند به کشف رمزهای چگونگی دستگیری روح‌الله زم است و اخبار این موضوع کلیک می‌خورد و کانال آمدنیوز در اختیار سپاه پاسداران قرار گرفته و اعضای آن به شدت در حال ریزش هستند، توجه به این نکته هم ضروری است که «آمدنیوز» در حوزه‌ی خبر و اطلاع‌رسانی با باور بسیاری از ایرانیان همان کاری را کرد که هیتلر با کلمات کرد.

این کانال خبری با آمیزه‌ای از اغراق، افسانه‌سرایی، ترکیب یک قطره حقیقت با یک اقیانوس دروغ، شایعه‌سازی، تخریب آبرو و حیثیت افراد، تشکیل دادگاه بدون اجازه حق دفاع به متهمین، انتشار عکس‌ها و ویدئوهای مخدوش‌کننده‌ی امید اجتماعی، حمله‌ی دمادم به صغیر و کبیر، ادعای آزادگی و… کاری کرد که ذائقه‌ی بسیاری از مخاطبان عام که شیفته‌ی قصه هستند تغییر کرد و آنها این افسانه‌ها را بیشتر از حقیقت باور می‌کنند.

گردانندگان این کانال تلگرامی، برخلاف رسانه‌های رسمی و خبرنگاران داخل کشور هیچ خط قرمزی نداشتند، به همین دلیل با تاکید بر افشاگری و بیان حقیقت هر آنچه دوست داشتند را می‌نوشتند و در فضایی که کار برای رسانه‌ها در داخل کشور آسان نبود، آنها گوی سبقت را ربودند و بیش از یک میلیون نفر به صورت روزانه این کانال را دنبال می‌کردند.

طبعاً در رخ دادن این اتفاق عوامل متعددی باید بررسی شود. از جمله اینکه چرا و چطور طیفی از مردم به سمت چنین اخباری گرایش پیدا می‌کنند. غیر از این است که احساس می‌کنند «تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها».

می‌شود این کانال را بست و گردانندگان آن را به اشد مجازات رساند اما آیا بستر رشد کانال‌های مشابه خشک خواهد شد؟ آیا تا زمانی که مردم عطش دانستن اخبار _ به ویژه آن بخشی که در رسانه‌های رسمی مجال انتشار نمی‌یابد _ را دارند امکان رویش موارد مشابه میسر نیست؟

آمدنیوز با شعار «آگاهی، مبارزه و دموکراسی» کوشید طیفی از مخاطب تشنه‌ی خبر را با خود همراه سازد. حتی وقتی این کانال تلگرامی از سوی موسس تلگرام فیلتر شد در کمتر از یک روز کانال جدید آنها باز هم میلیونی شد. اما باید اذعان کرد این کانال به «خبر» هم خیانت کرد.

در ذهن بسیاری از مردم حالا موضوعاتی مثل دروازه‌بانی خبر، اسلوب خبرنویسی، اصالت خبر، راستی‌آزمایی منبع و … معنایی ندارد، آنها یاد گرفتند که خبر هر چه داغ‌تر، افشاگری هر چه بزرگ‌تر و شعار هر چه تندتر باشد، احتمالاً به واقعیت نزدیک‌تر است و لابد آنها خبرنگاران آزادی‌خواه و شجاع‌تری هستند و اهل رسانه در داخل کشور جملگی شرف را به لقمه نانی فروخته‌اند!

آمدنیوز همه‌ی مرزهای خبررسانی را به هم ریخت. در تنش‌های سال 96 با انتشار عکس چند هواپیما مدعی شد منابع خبری به آنها اطلاع داده‌اند «این سه فروند هواپیما در فرودگاه امام خمینی در حال بارگیری محوله‌های شمش طلا و پالت‌های دلار و یورو برای خروج از کشور هستند.» درحالی‌که عکس مربوط به فرودگاهی در تفلیس بود!

به همین سادگی ادعاهایی درشت را مطرح می‌کردند و لزومی به شفاف‌سازی، پاسخگویی در مقابل مخاطبان و پیگیری خبر هم نمی‌دیدند و کسان زیادی هم باور کردند. چرا؟ چون بستر این اتفاق را کسانی در ذهن مخاطب به‌واسطه‌ی اختلاس‌ها و غارتگری و خیانت آماده کرده بودند که اتفاقاً ساکن همین آب و خاکند!

انتهای پیام