دانشگاه؛ ورود فعالانه، کنش حسابگرانه
رامین کیانی، دبیر سابق انجمن اسلامی دانشگاه شهید چمران، در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز نوشت:
در عصر مدرن وجود احزاب سیاسی در جامعه یک نیاز ضروری و اساسی تلقی میگردد. احزاب سیاسی به عنوان یکی از نهادهای جامعه مدنی نقش بسیار مهمی در نظامهای مدرن ایفا میکنند و در شکلدهی به دموکراسی و تقویت حوزه عمومی بسیار موثراند.
متاسفانه در جامعهی ایرانی علی رغم تمام حرکات و کوششها در قرن اخیر، هنوز شاهد حضور و ظهور حزب و کارکرد حزبی به معنای واقعی کلمه نیستیم. این امر ناشی از دلایل متعددیست که میتوان به صورت مفصل به شرح آنها پرداخت. انفعال احزاب و نبود کارکرد حزبی نقش ثانویهای را برای دانشگاهیان تعریف میکند؛ نقش ثانویهای که از تاسیس دانشگاه تهران تا کنون بر دوش دانشگاه باقی مانده است.
هر چند دانشگاه در جوامع مختلف دارای نقش و رسالتهای گوناگونی بوده، اما سابقهی تحرکات دانشگاهی در ایران فراز و فرودهای بسیاری داشته است و در موارد متعددی حضور فعالانهی دانشگاه بار انفعال احزاب را به دوش کشیده است. لیکن اینک دانشگاه میتواند با ورود به عرصه مسایل و موضوعات روز جامعه، خلاء حضور فعالانه احزاب و گروههای سیاسی را جبران نموده و نقش و رسالت خود را در فضای فعلی جامعه ایرانی ایفا کند.
حال زمان آن فرا رسیده است دانشگاهیان بیش از پیش به تحقق نقش ثانویهی خویش بپردازند و با درنظر گرفتن نفع جمعی و دوری از منطق جزئی، دست به یک کنش جمعی مبتنی بر عقلانیت زنند و در فرایند تصمیمگیری و تصمیمسازی نقش حداکثری خود را ایفا کنند. باید عنوان کرد که بازسازی سرمایههای سیاسی و اجتماعی و اثبات منش اصلاحطلبی صرفا با گعدههای سیاسی و ورود به شوراهای عالی قابل تحقق نیست. بلکه لازمهی آن حضور فعالانه و ارائهی برنامه و تلاش برای زدودن نسخههای ناامید بخش در فضای کنش است.
در واقع بازسازی سرمایههای اجتماعی و سیاسی بیشتر یک ضرورت عملیست تا صرفا یک تامل نظری.
در عین حال با توجه به انسداد و انفعال در فضای سیاسی کنونی و بیبرنامگی بسیاری از گروههای سیاسی، لزوم یک کنش حسابگرانه و ورود فعالانهی دانشگاه و تشکلهای دانشجویی با حفظ استقلال و دوری از گروههای سیاسی بیش از پیش احساس میشود. شاید لازم باشد هویت، ماهیت و رسالت تشکلهای دانشجویی را به برخی از فعالان این حوزه یادآور شد.
حال با توجه به پتانسیل بالقوه تشکلهای دانشجویی لازم است فعالان دانشجویی یک بازنگری کلی در روش و منش و شیوهی کنشگری و استفاده از تجربیات گذشته برای بازسازی حوزهی عمومی از طریق مناسبات سیاسی انجام دهند و این پتانسیل بالقوه را با ایجاد تکیهگاهی محکم و حفظ استقلال تشکلها بالفعل کنند.
انتهای پیام