دست از سر این فوتبال لعنتی بردارید
/ یادداشت /
انصاف نیوز، بابک مجیدی:
بعد از شکست تیم ملی ایران مقابل ژاپن در نیمه نهایی جام ملت‌های آسیا 2019 در امارات، پروژه برکناری کارلوس کیروش مدت‌ها بعد از حذف تیم ملی در جام جهانی 2018 روسیه شروع شده بود به پایان رسید. واقعا چه به سر تیم ملی آمد که در جام جهانی تا ثانیه آخر یقه‌ی پرتغال را برای صعود به دور بعد گرفته بود حالا به روزی رسیده که بعد از هفت سال نباختن به آسیایی‌ها، در کمتر از دو ماه به بحرین و عراق بحران زده می‌بازد و تحقیر می‌شود؟
بعد از اخراج او مازیار ناظمی مدیر روابط عمومی وزارت ورزش در توییتی که بیشتر به یک جوک شبیه بود با اختراع هشتگ طلوع می‌کنیم نوشت: «مربیانی چون مورینیهو، زیدان، کلینزمان، ونگر و … در صف مذاکره برای هدایت تیم ملی فوتبال هستند و از بین آنها یکی مربی خواهد شد».
اسم‌های کوچک و بزرگ رفتند و آمدند اما در آخر فدراسیون فوتبال و با نظارت مستقیم وزارت ورزش با مربی بلژیکی به اسم مارک ویلموتس به توافق رسیدند. در کارنامه‌ی مربی‌گری او نتایج مثبت آنچنانی یافت نمی‌شود. یک بار حضور در جام جهانی 2014 برزیل و شکست مقابل آرژانتین در مرحله‌ی یک چهارم نهایی و شکست در جام ملت‌های اروپا مقابل تیم نه چندان قدرتمند ولز باعث شد این مربی با این رزومه سرمربی تیم ملی ایران شود.
در قرارداد فدراسیون فوتبال با ویلموتس قید شده که حق مصاحبه علیه مدیران فدراسیون و وزارت ورزش را ندارد. باید هجومی بازی کند. دو خواسته‌ی عجیبی که هر مربی دیگری اگر جای او بود عطای حضور در ایران را به لقایش می‌بخشید. اساسا انتخاب تاکتیک و شیوه‌ی ارائه‌ی بازی، از صفر تا 100 بسته به شرایط هر بازی در اختیار مربی است نه هیچ فرد دیگری اما چون کارشناسان اهل فن در وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال از فوتبال دفاعی و نتیجه‌گرای کارلوس کیروش درمانده و عاجز شده بودند به دنبال فوتبال تهاجمی بودند.
مارک ویلموتس در اولین بازی خود، که دیداری دوستانه بود با تیم نه چندان قدرتمند سوریه با پنج گل به برتری رسید. حریف دوم ایران تحت هدایت او کره‌جنوبی بود. کره جنوبی که در مدت 8 سال مربی‌گری کیروش گل زدن به ایران را در یک سراب وحشتناک می‌دید، توانست در زمین خودش یک مساوی با ارزش یک یک کسب کند. در آن روز تمام رسانه‌های کره جنوبی این تساوی یک یک را یک برد بزرگ جشن گرفتند.
مسابقات مقدماتی جام جهانی 2022 قطر شروع شد. ایران دو بازی خیلی آسان خود برابر تیم‌های درجه سه و چهار آسیا را با برد نسبتا خوبی برابر هنگ کنگ و برد نوبرانه در حضور زنان برابر کامبوج شروع کرد اما در دو بازی نسبتا قوی اما خارج از خانه برابر بحرین و عراق با شکست تاکتیکی و افتضاحی همراه شد.
ایران در این دو بازی ثابت کرد به دوران قبل از کیروش بازگشته. دورانی که برای صعود به مرحله‌ی نهایی مقدماتی جام جهانی به دعا و نذر و نیاز مادران و پدران نیاز داشتیم. همان دورانی که مربیان قبل از کیروش از بردن تیم‌های عربی عاجز بودند اما در دوران با شکوه این مربی پرتغالی نزدیک به 6 سال برابر هیچ تیم آسیایی شکست نخوردیم و سال‌ها رتبه‌ی یک آسیا را داشتیم. حالا به لات کوچه خلوت آسیایی‌ها تبدیل شدیم که هواداران بحرین و عراق با تمام بازی رسانه‌ای در شبکه‌های مجازی ما را تحقیر می‌کنند.
با تصمیم‌های حاصل فکر وزارت ورزش، فدراسیون فوتبال علیه کارلوس کیروش او را از تیم ملی فراری دادیم. و وقتی پیشنهاد کلمبیا به او رسید گفتیم کی به او تیم می‌دهد و ایران برای او بهشت است. به او تهمت مربی پولکی زدید تهمت‌هایی از جنس این که در مسابقات جام ملت‌های آسیا برای هر برد 3000 هزار دلار دستمزد می‌گیرد. ادعاهایی که هیچ وقت سندی برای آن رو نشد.
حالا در این دوره‌ی جدید، ویلموتس این مربی بلژیکی قبل از دیدار حساس و حیاتی با عراق که این روزها در کشورش تظاهراتی علیه ایران و حتی نظام سیاسی کشورمان انجام داده و اوج این تظاهرات به آتش زدن پرچم کشورمان در این کشور همراه شد، به یکباره و با علم به اینکه می‌داند که کشور دچار تحریم اقتصادی هست و کار انتقال دستمزد به سختی و حتی غیر ممکن انجام می‌شود، حضور در ایران را مشروط به پرداخت یک سوم از دستمزدش می‌کند.
ویلموتس فدراسیون را تهدید به فسخ قرارداد می‌کند و ایران مجبور می‌شود در ترکیه پول را با چمدان به ویلموتس پرداخت کند. طبق گفته‌ی مدیر برنامه‌ی این مربی بلژیکی حدود یک میلیون یورو به او پرداخت شد، ادعایی که توسط فدراسیون ایران رد شد اما اگر طبق گفته‌ی مدیر برنامه‌ی ویلموتس حساب کنیم حدود 3 میلیون یورو بدون لحاظ پاداش بردها به این مربی داده‌اید. پولی گزاف و غیر قابل باور که تا به امروز هیچ نتیجه‌ی مثبتی عاید فوتبال نشده نه بازی قابل توجهی از بازیکنان دیده شده و نه برنامه‌ی تاکتیکی مشخصی در آن به چشم می‌خورد.
تفاوت کیروش و ویلموتس در اینجاست که کیروش بدون پرداخت دستمزد جام جهانی و جام ملت‌ها حرفی از رفتن و فسخ قرارداد نزد و با تعهد به قرارداش برای برنده شدن ایران هر کاری کرد اما در عوض این مربی بلژیکی تهدید به فسخ قرارداد می‌کند و با دو جلسه تمرین سبک و بی فایده به عراق می‌بازد.
این مربی نه به درد ایران می‌خورد و اساسا هم دلش به حال مردم کشور ما نمی‌سوزد. اگر نتایج در دور برگشت به سمتی رفت که ایران به دور نهایی مقدماتی جام جهانی 2022 قطر صعود نکرد تنها و تنها او می‌رود و کاسه‌ی چه کنم چه کنم آن برای مدیران فدراسیون و وزارت ورزش خواهد ماند. ما با این مربی به جام جهانی نخواهیم رفت، چرا؟ چون این مربی فاقد دانش مربی‌گری و تجربه‌ی بالا در آنالیز حریفان است، چیزی که مربی سابق در آن به گفته‌ی اکثر کارشناسان فوتبال دنیا از جمله سرمربی سابق منچستر یونایتد الکس فرگوسن و ژوره مورینیو تخصص و تبحر بالایی داشت.
نکته‌ی مهم سهم‌خواهی مدیران وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال برای تکیه زدن به صندلی ریاست باعث به وجود آمدن این نتایج افتضاح شد.
از این عملکرد شاهکار وزارت ورزش و فدراسیون کنار برویم به عملکرد رسانه‌ای صداوسیما می‌رسیم. جایی که در گزارش‌های فوتبال مخصوصا با صدای جواد خیابانی همیشه در هر لحظه علیه کارلوس کیروش با چشمان بسته و عقل‌های فرسوده و از کار افتاده از او انتقاد می‌کرد. در شاهکار بازی ایران عراق تلاش کرد کیروش را بازنده‌ی مطلق در برابر عراق معرفی کند. ایران در برابر عراق تحت هدایت کارلوس کیروش سه بازی انجام داد که دو مساوی و یک برد به دست آورد اما جواد خیابانی دو باخت و یک مساوی را در کارنامه‌ی کیروش ثبت کرد! با یک جستجوی ساده می‌توان ادعای غیرواقعی این گزارشگر را ثابت کرد. به قول گفتنی آدمی که خواب باشه رو می‌شود بیدار کرد اما آدمی که خودش را به خواب زده هرگز. این بهترین تعریف برای او است.
در اینجا چند سوال از وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال که مسوول آوردن این مربی هستند می‌پرسیم:
1. آیا افشاگری یک خارجی از شما مسوولین اینقدر به شما فشار آورد که او را اخراج کردید؟
2. کارلوس کیروش حدود 1.7 میلیون دلار با احتساب پاداش با ایران قراداد داشت اما رقمی معادل دو برابر آن را به مربی بلژیکی دادید. آیا نمی‌شد با این شرایط سخت اقتصادی، از یک مربی ایرانی استفاده کرد و از او حمایت کرد؟
3. از ویلموتس درخواست فوتبال هجومی داشتید آیا در دو بازی اخیر ایران برابر بحرین و عراق تعداد شوت به سمت چارچوب از انگشتان دو دست فراتر رفته؟
4. چرا دست از سر فوتبال ایران برنمی‌دارید که بعد از حدود 10 سال، این سیه رویی مسوولین بی کفایت به پایان برسد و جایش را به افراد دارای تخصص و سواد فوتبالی بدهد؟
حرف این است که تیم ملی فوتبال ایران متعلق به تمام مردم ایران است، نه یک فرد نه یک گروه. تا قبل از اینکه اوضاع بدتر شود و شعار حیا کن و رها کن در استادیوم‌ها به گوش برسد خودتان به فکر رفتن باشید.
بگذارید افراد فوتبالی و متخصص در این فوتبال باشند نه افراد بازنشسته و حامی طرفداری از یک جریان خاص. اما می‌ترسم از روزی که این کشتی فوتبال سوراخ شود و همه‌ی ما در ان غرق شویم.
انتهای پیام
