خون را نتوان شست به سکوت
نوید مقدم از اعضای حزب ندای ایرانیان در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز درباره‌ی حوادث بنزینی اخیر نوشت:
هفته آخر آبان پرحادثه ای را از سر گذراندیم، ظاهرا همه چیز به روال عادی برگشته است، اینترنت وصل شده، خیابان‌ها مثل همیشه شلوغ هستند و زندگی جریان پیدا کرده است. در مورد میزان خسارات جانی این اتفاقات اختلاف نظر زیاد است، اما همه بر این موضوع توافق دارند که این اعتراضات خونین بود. شهدای امنیت در میان صفوف مردم تشیع شدند اما بی تردید از معترضان هم تعدادی کشته شده‌اند.
واکنش رسمی این است که ماموران قانون در مقابل اشرار و آشوب گران که مجزا از مردم عادی و معترض بودند برای حفظ جان و مال مردم و همچنین حفظ امنیت مجبور به استفاده قوه قهریه شده‌اند. بسیاری بر این باورند که دولت حق و بلکه نسبت به جامعه وظیفه دارد که حتی با استفاده از قوه قهریه نیز نظم را برقرار کند، بر آن نیستم که موضوع مشروع بودن اعمال و اندازه قوه قهریه از سوی حاکمیت ورود کنم، بلکه بحث من فرایندی است که باید پس از آن طی شود.
یکی از تفاوت‌های حکومت قانونی و فراقانونی نحوه رویکرد این دو به حق دادخواهی افراد مورد خشونت قرار گرفته است، حتی اگر بپذیریم تمام کشته شده‌ها از اشراری بوده‌اند که نیروهای انتظامی حق مشروعی در استفاده از قوه قهریه برعلیه آنها داشته‌اند، این موضوع نافی حق این افراد برای شکایت و درخواست بررسی علنی این موضوع نیست که آیا اعمال و اندازه قوه قهریه در مقابله با آنها حداقل با قوانین موضوعه نیروهای انتظامی تطابق داشته استفاده یا خیر.
سکوت و گذر از این موضوع نمی‌تواند منجر به اقناع جامعه یا حداقل خانواده‌های کشته شدگان و یا خود آسیب دیدگان شود. در این میان استفاده دشمنان خارجی از این وضعیت نیز خطری است که نباید از نظر دور داشت. در کشوری مثل ایالات متحده که متهم به برخورد تبعیض آمیز نیروهای انتظامی با اقلیت‌هاست، نه در تمام موارد ولی در بسیاری از مواردی که واکنش اجتماعی نسبت به اعمال قوه قهریه بر ضد فردی از سوی نیروی انتظامی بوجود می‌آید، دادگاهی تشکیل می‌شود که این موضوع بررسی شود آیا اعمال قوه قهریه منطبق بر قوانین بوده است یا نه؟
به نظر می‌رسد تشکیل دادگاه برای بررسی موارد آسیب جسمی، می‌تواند منجر به بحث و شفاف سازی در مورد این موارد شود، چه بسا با ارائه شواهد مبنی بر نیاز بر اعمال قوه قهریه بتوان اعتماد میان حاکمیت و جامعه را از طریق گفتگوی علنی افزایش داد، خلاصه که به نظر نمی‌رسد سکوت در این مورد مناسب باشد. شاید تشکیل چنین دادگاه‌هایی بتواند به مشخص شدن خط مابین اعتراض مسالمت آمیز و اعمال غیر قانونی منجر شود؛ موضوعی که می‌تواند به توسعه سیاسی و جلوگیری از حوادث خونین در آینده منتهی شود.
انتهای پیام
خط بين اعتراض و اغتشاش مسخص است و نيازي به برگزاري دادگاخ براى روشن شدن خط و گفتگو نيست
مهم ايجاد شرايط مناسب براى اعتراض مردم است. البته آزادى احزاب و تشكل هاى صنفى موثر تر از نمايش خياباني است
وگرنه قوه قهريه براى كسي كه سلاح سرد و گرم داره، ضروري است
به امید جهانی که در آن جانی به جهانی و انسانی به کهکشانی بیارزد ؛ بی حصار و فاصله اندیشه و آیین و نژاد و …