شعام، شاک و تجربه‌ی شورش‌های ۱۹۹۲ لس‌آنجلس
عبدالله شهبازی، تحلیلگر، در یادداشتی تلگرامی نوشت:
رفتار سیاسی و تبلیغاتی ما در برخورد به آشوب‌های ۲۵- ۲۷ آبان ۹۸ یکی از بدترین رفتارها بود در مقایسه با حوادث مشابه در جهان.
شورش‌های شهری و شورش حاشیه‌نشینان و جوانان و غیره جزیی از زندگی شهری جدید است. از قرن نوزدهم که شهرهای جدید انبوه و بی‌ساختار در اروپای غربی پدید آمدند تا امروز اینگونه حوادث سابقه طولانی دارد. در کتاب «بینوایان» ویکتور هوگو شورش فقرا در پاریس زمان سلطنت لویی فیلیپ اورلئان ترسیم شده. در انگلیس و آمریکای جدید، و در سایر مناطق جهان که ابرشهرهای فاقد ساختار و دارای جمعیت انبوه حاشیه‌نشین پدید آمده‌اند، این گونه شورش‌ها سابقه طولانی دارد. از جمله می‌توان به شورش‌های سال ۱۹۹۲ شهر لس‌آنجلس اشاره کرد که ۶۳ کشته و ۲۳۸۳ مجروح و بیش از ۱۲ هزار نفر بازداشتی داشت.
در این وضعیت معمولاً خیلی باز عمل می‌شود. تلویزیون دوربین را به محل می‌برد و برای اطلاع مردم از حوادث گزارش مستقیم پخش می‌کند. رفتاری نمی‌کنند که آشوب به «معضل امنیت ملی» تبدیل شود. در ایران برعکس رفتار متعارف در قبال آشوب‌های شهری عمل شد به بدترین شکل ممکن.
حوادث اخیر نشان داد که رویکرد امنیتی و رویکرد تبلیغاتی به مسائلی چون اعتراضات و شورش‌ها باید از بیخ و بن دگرگون شود و مسوولین و مدیران مربوطه آموزش ببینند؛ و در رأس همه شورایعالی امنیت ملی (شعام) و شورای امنیت کشور (شاک) که خود باید مربی و معلم باشند.
بدینسان، یک شورش شهری متعارف را، که در دنیا مشابه فراوان دارد، به بحران امنیت ملی و به یکی از مقاطع تاریخ چهل ساله اخیر تبدیل کردیم. بیش از خود شورش ما با برخوردها و تبلیغات‌مان بحران آفریدیم.
عکس‌هایی از شورش‌های ۱۹۹۲ لس‌آنجلس که در یادداشت آقای شهبازی به آن اشاره شده است را در زیر می‌بینید:
انتهای پیام
