برای ثبت در تاریخ | عبدالله شهبازی

عبدالله شهبازی، تحلیلگر و تاریخ پژوه، در یادداشتی تلگرامی با عنوان «برای ثبت در تاریخ» نوشت:

✔️از یادداشت ١٢ اسفند ١٣٩٧/ ۳ مارس ۲۰۱۹:

کانون‌های معینی در درون ساختارهای رسمی با روش‌های پوپولیستی و تخریبی، توأم با تشدید فشار سنگین مهندسی‌شده اقتصادی بر مردم و جنگ روانی- سایبری، می‌کوشند ایران را به سمتی شبیه به مدل انحلال شوروی یا مدل گوایدو در ونزوئلا پیش برند. در ظاهر اینگونه می‌نماید که، صرفنظر از مواردی که به تحریم‌ها و فشارهای آمریکا و سایر قدرت‌های غربی مربوط است، بسیاری از مشکلات ناشی از ضعف مدیریت و فقر عقلانیت کارشناسی است. در واقع، باطن حوادث بسیار بغرنج است.

[…] خاستگاه مسائلی از این نوع شبکه‌ همبسته معینی در درون تمامی جناح‌های کشور است برغم تعارض‌های فکری و سیاسی این جناح‌ها.

گردانندگان و کارگزاران این «شبکه» سال‌هاست از طریق غارت منابع ملی ثروت‌های عظیم اندوخته‌ و ارتباطات خارجی عمیق برقرار کرده‌اند و حتی امروزه نیز طمع آنان برای غارت ته‌مانده ثروت ملی سیری‌ناپذیر است. طرح فروش بنگاه‌ها و املاک و اموال عظیم ده‌ها میلیاردها دلاری نهادهایی چون «شستا» (متعلق به سازمان تأمین اجتماعی)، به بهانه کوچک کردن دولت و ضررده و ورشکسته بودن این بنگاه‌ها،‌ و درواقع تملک شخصی این اموال به ثمن بخس، جدیدترین و زشت‌ترین نمود این سیری‌ناپذیری است. این همان راهی است که در روسیه دوران یلتسین در پایه ثروت‌های انبوه خواص برخاسته از حزب کمونیست و سازمان‌های اطلاعاتی- امنیتی و دولت قرار داشت که با نام «الیگارک‌ها» شهرت جهانی دارند. امروزه «مافیای اتحاد شوروی سابق» در صحنه جهانی بازیگر مهمی است همسنگ مافیای اسرائیل و سایر مافیاهای بزرگ.

الیگارک‌های بالفعل و بالقوه ایرانی تصور می‌کنند می‌توانند، مانند روسیه دوران یلتسین، و در پوشش «دمکراسی» و با جلب حمایت کانون‌ها و قدرت‌های غربی و در پیوند با آنان، نظام سیاسی ایران را تحت حاکمیت خود حفظ کنند. ولی بسیاری‌شان تصور نمی‌کنند که این راه بسیار پرچالش است و فرجام آن می‌تواند جنگ داخلی سهمگین باشد. متحدان و حامیان «خارجی» آنان را فریب می‌دهند و برای آینده سرزمینی بنام ایران نقشه‌ای دیگر در سر دارند.

✔️از یادداشت ۹ آذر ۱۳۹۸/ ۳۰ نوامبر ۲۰۱۹ درباره شورش آبان ۹۸:

از این پس شاهد حوادثی خواهیم بود که به برخی تحولات بزرگ چند دهه اخیر جهان بی‌شباهت نیست: هم حوادث شوروی در اواخر دوران گورباچف (که با ظهور یلتسین، عضو پولیت بورو یعنی نهاد اصلی رهبری حزب کمونیست شوروی، و تجمع بخش مهمی از «اِلیت» شوروی سابق در پیرامون او به انحلال مسالمت‌آمیز نظام اتحاد شوروی و انتقال قدرت به بخشی از نومانکلاتورای حزبی- اطلاعاتی پیشین انجامید که پیامد آن حاکمیت کلپتوکرات‌ها- الیگارک‌ها در عصر یلتسین بود) و هم حوادث شروع جنگ داخلی سوریه (که اینک برخی بی‌پروا از تکرار آن در ایران دفاع می‌کنند و جنگ داخلی را گزینه‌ای بهتر از تداوم «وضع موجود» می‌دانند).

انتهای پیام