مدارا و مدیریت؛ حلقه فراموش شده علوم پزشکی
مهدی زندگی فرد، دانشجوی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز نوشت:
وقتی رخدادهای این روزهای جامعه و اطرافمان را که می‌بینیم و درگیر کشمکش مشکلات زندگی که می‌شویم شاید بهترین جمله‌ای وصف حال ما باشد این است که آدمی به امید زنده است!
امید به تغییر نگرشها و بهبود رویکردها و مدیریت‌ها …
حضرت امیر فرمود: زنده به امید باشید، نه آرزو!
آن کسی که مزرعه دارد، بذر افشانی کرده، آبیاری کرده و از آن مواظبت کند، او امید و رجاء دارد. اما کسی که هیچ کاری نکرده، دست روی دست گذاشته و بی تفاوت باشد، منیه و آرزو دارد.
حضرت فرمود: شریف‌ترین بی‌نیازی آن است که انسان خود را از آرزو منزه کند.
در مورد دانشگاه علوم پزشکی شیراز پس از کش و قوس های فراوان، در آبان ۹۶ دکتر علی بهادر سکاندار دانشگاه شد. گرچه در ابتدا انتظارات و امیدهای فراوانی وجود داشت اما دکتر بهادر بیشتر یک چهره علمی و درمانی بود تا مدیر اجرایی و مرد روزهای بحران.
گرچه دکتر بهادر چندان اهل تعامل و گفت و گو با گروه های مختلف سیاسی و جریان های دانشجویی نبود اما یک انتصاب وی به مثابه چراغی، امیدهای فراوانی در پی داشت؛ انتخاب سیدمنصور کشفی برای قائم مقامی دانشگاه.
کشفی سیاستمداری استخوان خرد کرده و اصلاح طلبی شناسنامه‌دار بود که تجربه سال ها نمایندگی و مسولیت‌های فراوان اجرایی را داشت. از همان ابتدا انتظارات فراوانی به وجود آمد و با مدیریت وی، همدلی و همراهی خوب در بدنه دانشگاه پدیدآور شد.
کشفی چندین اقدام اساسی کرد؛ با تاکید بر شفافیت و جلوگیری از فساد، بسیاری از هزینه های غیر ضروری دانشگاه را کم کرد و موجبات صرفه جویی صد میلیاردی مالی در سال ۹۷ شد که نتیجه آن فروکش کردن بحران بیمارستان های دولتی بود.
سعی دکتر کشفی بر ارتباط منظم با تشکل‌های دانشجویی بود؛ هرچه که دکتر بهادر گریزان از جلسات بود، کشفی خود را در دسترس و تیر‌رس و نقطه اتکای دانشجویان قرار داد بود.
از دیگر اقدامات مهم کشفی ورود نیروهای اصیل و پاک و کاردان به ستاد دانشگاه بود که در مسیر شفافیت و کارآمدی بسیار موثر بودند.
البته می‌توان عدم هماهنگی و مدیریت دوگانه را از مهم‌ترین نقاط ضعف مدیریت پیشین دانشگاه دانست و از همین مجرا به کشفی انتقاد وارد کرد که تغییرات مورد انتظار پس از انتخابات را به نقطه اتمام نرساند و در کادرسازی و چهره سازی آنچنان موفق نبودند اما شاید انتظارات و بار مسوولیت فراوانی که کشفی در این راه داشت با قدرت اختیاراتش مناسب نبود؛ البته شنیده هم شد که همان موقع به دلیل اختیارات ناکافی تا مرز استعفا و خروج از دانشگاه پیش رفت.
با توجه به کارنامه شفاف مدیریتی دکتر کشفی، پس از آنکه مدیریت دکتر بهادر به نقطه انتها رسید، دکتر لطفی هم با ابقا دکتر کشفی نشان داد دغدغه توجه به سلایق گوناگون در دانشگاه اعم از جریان اصلاح طلبی را دارد.امید است که با این ابقا،تغییرات مثبت بیشتری را در تمام زمینه‌های دانشگاه شاهد باشیم.
انتهای پیام
