تجدید میثاق مسوولان با امام خمینی در ساعت کاری یا بعد از آن؟
/گفت‌وگو با علی باقری، زیباکلام، حسن رسولی،رضا شریفی و حمید انصاری /
زهرا منصوری، انصاف نیوز: حمید انصاری قائم مقام مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی می‌گوید باید مسوولان برای تجدید میثاق با بنیانگذار جمهوری اسلامی در مرقد او به گونه‌ای برنامه‌ریزی کنند که حقوق مردم ضایع نشود و اگر قابل جایگزینی است، در خارج ساعت اداری باشد. علی باقری از فعالان اصلاح طلب هم معتقد است، می‌توان مراسمی پرشور در روز 22 بهمن تحت عنوان مراسم ملی برگزار کرد و دیگر اصراری برای مراسم در 12 بهمن نداشت. از سوی دیگر حسن رسولی عضو شورای شهر تهران می‌گوید تلاش خواهیم کرد در روزهای یک‌شنبه و سه‌شنبه که جلسه‌ی رسمی است، حضور در در مراسم مرقد امام صورت نگیرد. صادق زیباکلام می‌گوید هیچ یک از روزهای دهه فجر تعطیل رسمی نیست بنابراین این کارکنان وقتی به مراسمات این چنینی می‌روند در مواردی ممکن است، کار ارباب رجوع مختل شود. همچنین رضا شریفی فعال اصلاح طلب می‌گوید این دیدارها بخشی از برنامه‌ی مسوولان دولتی است و فقط مساله دهه فجر نیست.
پس از درگذشت امام خمینی تا به امروز در دهه‌ی فجر بخشی از مسوولان و مدیران کشوری در دهه‌ی فجر برای تجدید میثاق به مرقد بنیانگذار نظام می‌روند؛ معمولا این مراسم در ساعات اداری صورت میگیرد. با توجه به این که مرقد امام خمینی در خارج شهر است این رفت و آمد ساعت‌ها طول می‌کشد. اما این پرسش مطرح است که آیا بهتر نیست این مراسم خارج از ساعات کاری باشد؟
در این باره با حمید انصاری قائم مقام مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، صادق زیباکلام استاد دانشگاه تهران، رضا شریفی فعال اصلاح‌طلب، حسن رسولی عضو شورای شهر و علی باقری، مدیرکل سیاسی وزارت کشور در دولت اصلاحات گفتوگویی کردیم که در پی می‌آید:
ساعت دیگری برای تجدید دیدار با مرقد امام بروند
حمید انصاری قائم مقام مؤسسه‌ی تنظیم و نشر آثار امام خمینی با بیان اینکه اگر حقوق مردم در آن ساعت کاری ضایع می‌شود، ساعت دیگری برای تجدید دیدار با مرقد امام بروند، گفت: «باید به گونه‌ای برنامه‌ریزی شود که حقوق مردم ضایع نشود و کارمندان هم به وظیفه خود عمل کنند.»
حمید انصاری به انصاف نیوز گفت: «تجدید دیدار مساله‌ای ملی و مهم است، افراد در یک ساعت مشخصی باید بروند اما اگر در شرایطی هستیم که این تجدید دیدار ساعت و روز آن قابل جایگزینی است، می‌توانند زمان دیگری را تنظیم و هماهنگ کنند. دهه فجر بزرگداشت انقلاب است و یک مراسم ملی است. در همه‌ی جاهای دنیا مرسوم است که در این روزها مراسم‌هایی برگزار می‌شود. مثلا روزهای ملی باستانی را سیزده روز تعطیل می‌کنیم تا مردم به دید و بازدید بپردازند. در دهه‌ی فجر هم در حد یک الی دو ساعت برنامه‌ی خاص برای یک اتفاق ملی است، رفتن به آن مشکلی ندارد.
البته برای برنامه‌های، عادی یعنی برنامه‌هایی که ملی نیست، درست نیست که در ساعت کاری خود بروند و حقوق مردم ضایع شود. اما باز هم میگویم مبنای کار اگر به گونه‌ای است که ساعت آن قابل جایگزینی است، می‌توانند ساعت دیگری بروند؛ پس باید درست برنامه‌ریزی شود.»
یک مراسم در همان روز 22 بهمن داشته باشیم
علی باقری مدیرکل سیاسی وزارت کشور در دولت اصلاحات نیز در این مورد به انصاف نیوز می‌گوید: «به این مساله فراتر از 12 بهمن و یا یک روز خاص باید نگاه کرد، در مناسبت‌ها دو تیپ مراسم داریم، در واقع یک سری برنامه‌هایی بیشتر وجه مردمی دارد و یکی از ویژگی‌هایش این است که در وقت کاری و اداری کشور برگزار نمی‌شود، مثل نماز جمعه و 22 بهمن.
البته گاهی در این مراسم‌ها هم یک تجهیز و تامین نیروی شرکت کننده دیده می‌شود، اما منبع این تامین جمعیت وقت کاری و اداری نیست زیرا این روزها یا تعطیل رسمی است و یا جمعه. امکان تجهیز نیرو وجود ندارد. این مراسم‌ها فضای طبیعی‌تری دارد. تیپ دوم برنامه‌هایی است که ویژگی آنها این است که در زمان‌های فعال کشور پیش می‌آید. مثل 13 آبان که در روز هم انجام می‌شود و تعطیل است و عمدتا شرکت‌کننده‌ها از برخی مدارس، ادارات و نیروهای نظامی هستند. البته من نمی‌دانم به چه دلیل اصرار به برگزاری آنها وجود دارد؟
از همان ابتدای پیروزی انقلاب، 22 بهمن تعطیل رسمی نبوده، طبیعتا برگزاری یک مراسم در وقت زنده‌ی روز عملا امکان پذیر نیست و یا اگر هم ممکن باشد، مخاطبین آن بسیار ویژه هستند یا کار موظفی ندارند و یا بیکار هستند و یا با امکانی که مجموعه‌ی دولتی برای آنها ایجاد می‌کند، می‌توانند در این مراسم‌ها شرکت کنند. این به مفهوم کم اهمیتی آن روز نیست، به هر حال 12 بهمن در کشور ما تاریخ ساز است. اما به دلیل اینکه تعطیل رسمی نیست و از آن طرف هم مجموعه دولت و حاکمیت عزم دارد که برنامه‌ای حتما در آن روز انجام شود، پس این مسایل رخ می‌دهد.
چند کار می‌توان انجام داد، مثلا اصراری به بزرگداشت به این شکل برای چنین مراسم‌هایی نباشد. در دهه فجر یک مراسم در همان روز 22 بهمن داشته باشیم، طبیعتا کسانی که برای گرامی‌داشت 22 بهمن به راهپیمایی می‌روند، تکریم انقلاب و بنیانگذار انقلاب در آن نهفته است. اینطور نیست که فقط کسانی که در دهه فجر در مراسم شرکت میکنند به انقلاب عرق داشته باشند.
تفاوت جمعیتی بین 12 بهمن و 22 بهمن به این معنا نیست که آنها اصل انقلاب را قبول دارند اما ارادتی به رهبر انقلاب ندارند، اینکه درست نیست. طبیعتا به دلیل تفاوت و ویژگی این دو روز است زیرا 22 بهمن تعطیل است و مراسم عمومی برگزار می‌شود و افراد بیشتری شرکت میکنند. مثلا می‌توان فقط همان 22 بهمن را به عنوان یک مراسم عمومی ملی به حساب آورد. در دهه فجر از جمله 12 بهمن اصراری بر برگزاری مراسم عمومی نداشته باشیم و عده‌ای را از ادارات جمع کنیم. می‌توان این تابو را شکاند. اما می‌شود یک برنامه‌ای هم در مرقد امام باشد و کسانی که امکان حضور دارند، بتوانند بروند. یا اینکه در شب و بعد از ظهر در مرقد امام حضور پیدا کنند.
پیروزی انقلاب یک پکیج است، هر چقدر از سال‌های اول انقلاب فاصله می‌گیریم این نقاطی که در دهه فجر وجود دارد، به هم نزدیک می‌شوند و متصل می‌شوند، 12 و 22 بهمن این دو روز برای عموم جمعیت ایران یک شانیت دارند. در حالی که سال‌های اول انقلاب اینگونه نبود و مردم خاطرات شهودی از این روزها داشتند. خود 12 و یا 22 بهمن هرکدام موضوعیت دارند و روزهای دیگر هم همین وضعیت را داشت.
به علت فاصله‌ی زمانی این دو نقاط به یکدیگر نزدیک شدند، به نظرم یک مراسم پرشور 22 بهمن بتواند 12 بهمن را پوشش دهد، البته 12 بهمن هم می‌تواند مراسم خودش را داشته باشد. اصرار بر اینکه یک آیین با استفاده از کارمندها و مسوولان هم نداشته باشیم، این طرز نگاه به موضوع بیش از وضعیت کنونی ما به بنیانگذار جمهوری اسلامی ادای دین می‌کند.
ساعت رفتن به حرم در هیات رییسه شورا بررسی خواهد شد
حسن رسولی ، عضو شورای شهر تهران در گفت‌وگو با انصاف نیوز می‌گوید: «برای تجدید میثاق با امام اعضای شورای شهر می‌روند، ما کارمند محسوب نمی‌شویم و باید در ماه 80 ساعت کار کنیم زیرا عضویت در شورای شهر و روستا شغل محسوب نمی‌شود.
در صورتی که اکثریت اعضای شورا تمام وقت کار می‌کنیم، جلسات رسمی شورا در روزهای یک‌شنبه و سه‌شنبه است. بنابراین کارمند نیستیم که در رسیدگی به ارباب رجوع با شرکت در اینگونه مراسم‌های ملی و انقلاب اختلالی ایجاد شود.
به صورتی ساعت مراجعه خود را تنظیم می‌کنیم تا در وقتی که جلسه‌ها به صورت رسمی و علنی نیست به حرم برویم، اینکه در خارج از ساعت کاری برای تجدید دیدار برویم برای دستگاه‌های اجرایی اینکار درست است اما برای اعضای شورای شهر چون کارمند رسمی نیستند این مساله صادق نیست.»
او در پایان گفت:«تلاش خواهیم کرد در روزهای یک‌شنبه و سه‌شنبه که جلسه‌ی رسمی است، این حضور صورت نگیرد؛ ساعت رفتن به حرم هم در هیات رییسه بررسی خواهد شد.»
گفت اگر دردم یکی بودی چه بودی
صادق زیباکلام درباره‌ی مراجعه‌ی مسوولان اجرایی در ساعت کاری به حرم امام خمینی برای تجدید میثاق به انصاف نیوز گفت: «اگر دردم یکی بودی چه بودی، کاش فقط مشکل مسوولین ما در این بود که در ساعت کاری به مناسبت ایام دهه فجر در مراسم حکومتی شرکت میکنند.
واقعیت این است که متاسفانه این تنها مشکل نیست، در بسیاری از مراسم‌های انقلابی و مذهبی که برگزار می‌شود، از آموزش و پرورش، محصلین، کارمندان، سربازها و نظامی‌ها خواسته می‌شود تا در این مراسم شرکت کنند اما بعدش می‌گویند مردم به صورت خود جوش در این مراسم شرکت کردند. بهره‌برداری‌های سیاسی آفت دیگری است که اتفاق میافتد.
یقین دارم مسوولینی که در این مناسبت‌ها شرکت میکنند، هیچکدام برگه‌ی مرخصی رد نمی‌کنند، بلکه در حقیقت جزیی از خدمت آنها به حساب می‌آید. به هیچ وجه مسوولین، کارمندان و درجه‌دارها را مقصر نمی‌دانم. بلکه این وضعیت را مقصر می‌دانم که آکنده از تبلیغات و این مدل از نمایش‌ها است و متاسفانه اشتهای آنها سیری ندارد.
به طور منظم شرکت در این مراسم‌ها را تاییدی برای خود می‌داند، هیچ یک از روزهای دهه فجر تعطیل رسمی نیست، بنابراین این کارکنان وقتی می‌روند در مواردی ممکن است کار ارباب رجوع مختل شود. از نظر شرعی کسی که به اصول دین مقید است، جایز می‌داند وقتی که باید در اداره باشد در مناسبت‌های مختلف حکومتی شرکت کند. در همان دهه شصت که امام خمینی هم زنده بودند این حرکت‌های این چنینی رخ می‌داد. کار یک روز و دو روز نیست. از ابتدای انقلاب تاکنون این وضعیت بوده است.»
این دیدارها از کارهای روتین مدیران دولتی است
رضا شریفی در گفت‌وگو با انصاف نیوز گفت: «به هر حال این تجدید دیدار هم یک کار است، اگر اینطور بخواهیم حساب کنیم، نصف بیشتر کارها غیر ضروری است، بخشی از کاری که یک مدیر انجام می‌دهد از همین کارها است.
از صبح تا شب مدیران ملاقات‌هایی دارند و کارهای مختلف انجام می‌دهند، بخشی از وظایف اداره‌ها همین است. فعالیت‌های فرهنگی، تبلیغاتی دارند و برنامه نماز جماعت دارند. این فعالیت‌ها روتین است. بخشی از این کارها وظیفه‌ی این افراد است و مثلا یک وزیر بخشی از کار او جلسه با معاونین است و یا با ارباب رجوع سر و کار داشته باشد. یک بخشی از کارهای او دیدار و ملاقات است و باید کارهای تشریفاتی‌ای انجام دهند.
یک بخشی از کارها تحت عنوان فعالیت‌های فرهنگی و تبلیغاتی وجود دارد، برای اجرایی شدن آن از وقت کاری استفاده می‌شود. منظور شما این است، این تجدید دیدارها و مراسم‌ها به خارج از وقت کاری موکول شود. این سخن محل چالش است و ممکن است بسیاری این را نپذیرند و بعضیها می‌گویند این مساله ملی است.
این موضوع به همان میزانی که مخالف دارد، موافق هم دارد و دلایل آنها هم غیر منطقی نیست. یک مدیر بخشی از کار او همین است. البته نباید فقط به دهه فجر پرداخت و باید عمومی‌تر باشد. زیرا عده‌ای می‌گویند این جزیی از وظایف آنها است و یک روز در سال که اتفاقی نمی‌افتد و هزینه‌ای ندارد. مثلا شهردار تهران با سفیرهای کشورهای دیگر دیدار دارد و بسیاری از کارهای روتینی که انجام می‌دهد. اصلا نفع آن برای مردم تهران مشخص نیست، بخشی از آن تبلیغات، شوآف و بدون کارکرد است. این کارها به صورت فرهنگ جا افتاده است و یکی دوتا نیست.
مدیران دولتی بخشی از وقت کاری خود را صرف این امور میکنند، می‌توان پیشنهاد جایگزین مطرح کرد، به جای اینکه سی نفر جمع شوند، گل بخرند و هزینه‌ی کلانی صرف این موضوع شود به جای آن در محل کار مراسمی برگزار کنند و یا تعداد کمی به اینگونه مراسم به صورت نمادین بروند. این پیشنهادها وجود دارد اما اینکه اصل آن برگزار نشود، این بحثش فرق دارد. مثلا مدیری در محل کار سخرانی کند، تا این مباحث کابردی‌تر شود و یک ساعت برای مجموعه‌ی خود از ساده زیستی امام بگوید، این برخلاف کارهای تشریفاتی است. این‌ها را می‌توان به عنوان آلترناتیو پیشنهاد کرد اما اصل ماجرا را نمیتوان زیر سوال برد، زیرا بخشی از وظایف روتین آنها است.
انتهای پیام
