استثمار بانکی طبقه زحمتکش!

سام سکوتی بداغ در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «استثمار بانکی طبقه زحمتکش! /  یاری اندر کس نمی‌بینند» نوشت:

بانکداری اسلامی عبارتی است که تنها در متن قانون می‌توان دید و در حوزه اجرا همچون برخی از بندهای میثاق ملی مردم که فقط نقش زینت السطور قانون اساسی را ایفا کرده‌اند، هرگز جنبه عملیاتی پیدا نکرده است و با توجه به رویکرد اقتصادی دولت و فرادولت هرگز هم قرار نیست بکند!

تسهیلات بانکی چنانکه از نامش پیداست برای آسان کردن زندگی و یا راه اندازی کسب و کار جدیدی است و متاسفانه در سیستم بانکی ایران کارکردی کاملا واژگون دارد، حتما شنیده‌اید که دریافت کننده تسهیلات تا موفق نشود اثبات کند که نیازی به این تسهیلات ندارد موفق به دریافت آن نمی‌شود (یعنی بانک‌ها چنان مدارک مالکیت و حقوق و ضمانت‌های سنگین طلب می‌کنند که جمعیت بزرگی از دریافت کننده‌ها یاد عطا و بقا بیفتند) پس از اثبات بی‌نیازی است که تازه قصه‌های جدیدی با توسل به مصوبه بانک مرکزی سرباز می‌کند و طبقه ضعیف جامعه را که پس از تقلای سخت مجبور به دست دراز کردن سمت طبقه سرمایه دار شده است را با بلوکه کردن بخش قابل توجهی از مثلا تسهیلات از منافع هرچند اندکش محروم کنند!

لازم نیست با اقتصاد آشنایی داشته باشیم تا محاسبه کنیم که وقتی بانکی مبلغ مشخصی تسهیلات با سود مشخصی را پرداخت می‌کند بلوکه کردن حتی یک درصد از مبلغ با هر مصوبه‌ای و حتی با هر توافقی بین دریافت کننده و پرداخت کننده غبن آشکار است و دریافت کننده می‌تواند قرارداد را برهم بزند و اینجا درست نقطه‌ای است که بانک ها سو استفاده را کلید می‌زنند! (می‌توانید وام را تسویه کنید اگر ناراحتید.)

بانک ها و موسسات مالی جولانگاه طبقه سرمایه دار است تا با مصوبه‌های کارگروه‌های مختلف میلیونها دلار و هزاران میلیارد تومان تسهیلات دریافت کنند و به تنها چیزی که فکر نکنند بازپرداخت باشد و حقوق بگیران پیش از دریافت فیش حقوقی اقساط کسر شده را به انتظار بنشینند، همانند مالیاتی که از پزشکان نمی‌شود گرفت و حقوق بگیران دولت تنها قشری هستند که فرار مالیاتی در مورد آنان صدق نمی‌کند.

پیش از دولت -ملت مدرن، شورش‌ها و طغیان‌ها علیه هیات حاکم بیشتر از جنس شورش‌های مالیاتی بودند و پادشاهان جریمه ناتوانی خود در مدیریت را از مردم می‌گرفتند و قرارداد بین مردم و حاکم، فروش اطاعت در مقابل امنیت بود و هر زمان این امنیت دچار مخاطره می‌شد شورش امری پذیرفتنی بود. در جهان مدرن عواملی که بتواند زیست جهان سوژه مدرن را ناآرام کند منحصر به اقتصاد نیست و دولت‌ها می‌باید المان‌های متفاوتی را پوشش بدهند تا اطاعت و همراهی جامعه را با خود داشته باشند.

یکی از مهمترین آنها در جوامع در حال توسعه امنیت اقتصادی است که متاسفانه شاهد هستیم توسط نهاد و سازمان‌هایی که تحت نظارت و مدیریت خود دولت هستند مخدوش می‌شود و متاسفانه آنچه تا امروز به جایی نرسیده است فریاد است!

یکی از خسارات قابل توجه ناآرامی‌های اخیر کشور در کنار پمپ بنزین‌ها که دلیل عمده حضور مردم در خیابان‌ها بود، بانک‌ها بودند که بغض مردم پس زده شده و عقده‌های انباشت شده از نمادهای سرمایه داری می‌تواند مورد بررسی روان شناسان اجتماعی قرار بگیرد.

انتهای پیام