آیت الله شبیری: ایستادگی و اخلاص مدرس را ماندگار کرد
آیت الله شبیری زنجانی به فرستاده ویژه رییس جمهور گفت: دولت نمی تواند توقعات همه افراد را برآورده کند، پس در مسیری حرکت کند که رضای خداوند متعال در آن است.
به گزارش انصاف نیوز به نقل از پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله شبیری زنجانی، دکتر نهاوندیان رییس دفتر رییس جمهور شب گذشته با حضور در دفتر این مرجع عالی قدر با وی دیدار و گفتگو کرد.
آیت الله شبیری در این دیدار بر لزوم اخلاص در عمل و استعانت از حضرات معصومین سلام الله علیهم برای موفقیت دولت تاکید کرد. وی خاطر نشان کرد: وقتی که شخصی مسؤولیتی را قبول می کند، افراد مختلف انتظارات متناقض و متفاوتی را از او دارند. در این شرایط نمی شود رضایت همه را جلب کرد لذا بهتر است که انسان در مسیری حرکت کند که رضایت خداوند متعال در آن است و وجدان انسان هم صحیح بودن آن مسیر را تایید می کند.
این مرجع عالی قدر اخلاص و استعانت از حضرات معصومین علیهم السلام را دو عاملی دانست که می تواند به موفقیت دولت یازدهم کمک کند. وی ادامه داد: ما هم در این مسیر برای موفقیت آقایان دعا می کنیم.
آیت الله شبیری زنجانی در این دیدار به بیان خاطراتی از آیت الله مدرّس پرداخته و حفظ استقلال و حق طلبی آن عالم مجاهد را ستود و گفت : در زمانی که مدرّس تحت نظر بودند دو نفر تا آخر با مدرّس رابطه داشتند یکی آقای حاجی میرزا فخر الدین جزایری که از علمای تهران و رفیق خاص حاج آقای ما بود و یکی هم آسید حسن طالبانی. مرحوم آقای جزایری می گفت با بقال کوچه مدرس قرار گذاشته بودم و هر زمان که مراقبتهای منزل مدرس کمتر بود او خبر می داد و من به ملاقات مدرس می رفتم. در یکی از ملاقاتها صد تا هزار تومانی دیدیم که در منزل مدرس بود. آقای جزایری که با سرمایه داران بزرگی مراوده داشت می گفت من تا آن روز هنوز هزار تومانی ندیده بودم؛ گویا که این پولها مخصوص سلاطین بوده است. مدرس گفت اینها را رضاخان فرستاده و گفته این مبلغ خدمت شما باشد و هر پستی هم که می خواهی در اختیار شما می گذارم و شما کار به کار ما نداشته باشید. آقای جزایری از مدرس می پرسد که شما چه کردید و مرحوم مدرس می گوید برای رضاخان پیغام فرستاده ام که به شرطی این پول را می پذیرم که بتوانم در مخالفت او خرج کنم. آقای جزایری می گفت من در منزل مدرس بودم که صدای اسب آمد و فرستاده شاه پولها را برد.
مرجع عالی قدر تشیع افزود: مرحوم والد ما برای دیدار با مدرس به مجلس رفته بودند. ایشان نقل می کردند که رضاخان تعداد زیادی از نماینده ها را خریده بود. مدرس شعر ” آنان که به صد زبان سخن می گفتند/ آیا چه شنیده اند که خاموش شدند” را خطاب به نمایندگان آن دوره مجلس ملی که با تهدید و تطمیع تحت نفوذ رضاخان قرار گرفته بودند، به این شکل می خواند ” آنان که به صد زبان سخن می گفتند/ چه گرفتند؟ چه خوردند؟ چه دیدند که خاموش شدند”.
وی خاطر نشان کرد: ایستادگی مدرس در مقابل رضاشاه حاصل عبادتها و اخلاص او بود. عبادتهای کم نظیر او در تبعید مثال زدنی است و این اخلاص و توکل به خداوند متعال باعث حرکت صحیح ایشان و ماندگاری عمل او شد.
انتهای پیام
