چرا به گزارش پردیس کیش رسیدگی نشد؟

متن کامل این یادداشت که به نمایندگی از جمعی از دانشجویان نوشته و در اختیار خبرنگار انصاف نیوز قرار داده شده، با عنوان «درددلی یا گلایه ای از سر دلسوزی با جناب آقای رهبر ریاست محترم دانشگاه تهران»، در پی می آید:

«بسمه تعالی. سلام عرض می کنم  و در همه حال خواهان موفقیت و سلامتی شما هستم. به عنوان یک دانشجوی ساده و در عین حال با نگاهی نقادانه از باب “المومن مراه المومن” اجازه می‌خواهم حضور انورتان مصائبی را نقل کنم که شاید شنیدن یا خواندن آنها برای جناب عالی زیاد خوشایند نباشد و تلخی خاطر آورد اما چه کنم رهبران دین مرا به گفتن واقعیت‌ها و نابسامانی‌های جامعه بدون ترس و واهمه از باب اصلاح امور توصیه کرده‌اند. حضرت امیر فرموده‌اند: “قول الحق ولوالا انفسکم”.

جناب آقای دکتر رهبر! گلایه‌های من شخصی و خصوصی نیست که اگر این گونه بود شاید بوی غرض یا مرض از آن متصاعد می‌شد، بلکه عنوان کردن مشکلات است که مبتلابه جامعه بوده و شاید حرف دل همردیفان من و سایر دانشجویان است. جناب آقای رهبر! اجازه بفرمایید بدون مقدمه انگشت ابهام و سوال را به طرف شما بگیرم و خالصانه و مخلصانه از شما بپرسم چرا؟

بدواٌ عرض می‌کنم اینجانب حسب وظیفه‌ی شرعی و قانونی و اخلاقی که داشتم بر خود لازم دانستم که نواقص و مشکلات و کم و کاستی‌های دانشگاه پردیس کیش را آسیب شناسی کرده و آنگاه در صورت پذیرش این امر که موارد جمع آوری شده با واقعیت‌ها تطابق می‌کند، خدمت حضرتعالی معروض دارم، شاید به امید خدا در زدودن این نواقص و کاستی ها سهمی داشته باشم اما با کمال تاسف و در عین ناباوری مشاهده کردم که حضرتعالی نه تنها در مقام از بین بردن این نارسایی‌ها هیچ‌گونه اقدام مثبتی را معمول نداشته‌اید بلکه مع الاسف سهواٌ یا زبانم لال عمداً به حمایت از خاطیان و قانون شکنان و متخلفین همت گمارده‌اید، اینک در این نوشتار مختصر می پرسم چرا؟!

1- مشاهده شده است افرادی واجد شرایط در مصاحبه پذیرفته شده‌اند اما در کمال حیرت و ناباوری افراد دیگری به واسطه‌ی قرابت و آشنایی که با برخی از مسئولین داشته‌اند به جای نامبردگان در گزینش نهایی پذیرفته شده اند. این امر با هیچ یک از موازین قانونی و انصاف اسلامی سر سازگاری ندارد.

2- در عمل مشاهده شده است پاره‌ای از مناصب و پست‌های اداری به افرادی بی کفایت و فاقد شرایط لازم واگذار شده است که مطلقاَ قابلیت تصدی این پُست را نداشته‌اند و علی‌رغم تذکرات اینجانب، هیچ‌گونه وقعی به این مساله گذاشته نشد و عجب اینکه هنوز این دسته از افراد نالایق در مسند امور حضور دارند.

(شواهد و مدارک کافی در این رابطه وجود دارد که عندالاقتضا درهر مرجعی که لازم باشد ارائه خواهد شد.)

3- جناب آقای رهبر! موارد عدیده ای ملاحظه شد به این نحو و طرق مختلف و اشکال عدیده فساد های مالی بروز گردید. این فسادهای مالی متاسفانه منابع و سرچشمه هایی داشت و همه می دانند و  بنده نیز حسب وظیفه شرعی خود این موارد را خدمت حضرتعالی منعکس کردم اما متاسفانه آنچه که البته به جایی نرسید فریاد بود.

4- همانطور که معروض شد اینجانب مشکل شخصی خودم را مطرح نکردم که خدا ناکرده حمل بر پاره‌ای از مسایل نشود بلکه عیناَ داد خود را به دادگستری برده‌ام تا اگر بتوانم احقاق حق کنم.

ماحصل کلام، جناب آقای دکتر! حضرتعالی در محضر خطیر و جایی جلوس نموده‌اید که اندیشمندان بزرگی قبل از شما بر این جایگاه ارزشمند جلوس داشته‌اند و از قدیم گفته‌اند “شرف المکان بالمکن”. حضرتعالی که از این مشکلات باخبر شدید چرا هرگز در جهت رفع این مشکلات و برخورد با متخلفین اقدامی معمول نفرمودید؟

نصب و عزل‌های نابجا، تبعیض ناروا و سوء مدیریت‌های عدیده، بی کفایتی و عدم تجربه‌ی پاره‌ای از متصدیان و مسوولان امور، همه و همه باعث شدند تا در این جامعه‌ی دانشگاهی حقوق دانشجویان در معرض تضعیع مسلم قرار گرفته و از لحاظ مالی خسارت‌های فراوانی به این مرکز علمی که جزء اموال و دارایی‌های  مردم و در حقیقت بیت المال است وارد شود و با کمال تاُسف جنابعالی نیز به عنوان ریاست عالیه‌ی این مرکز به لحاظ قصور و تساهل وتسامح و اغماض و سرپوش نهادن بر برخی از مُنکرات فوق سهیم شده‌اید و اگر در این دنیا حساب و کتابی پس ندهید، بالقطع و یقین در آن دنیا مجبور به پس دادن حساب خواهید بود. زیرا مطابق فرمایش خداوند متعال که در روز قیامت خطاب به مسوولان می‌فرمایند: “وقفوهم انهم مسئولون” بایستید، شما مسئول بوده‌اید و بایستی حسابی پس دهید. آن دنیا چه خواهید کرد؟

خداوند عاقبت همه‌ی ما را ختم به خیر کند و از اینکه مطالب را به صورت رُک و صریح از باب وظیفه و دلسوزی عنوان کردم ببخشید.»