تلنگري براي بیدار کردن آراء خاموش: رفت از سر خفتگان خُماری

سهند حاجی‌بیک‌لو در یادداشتی در بهارنیوز نوشت: این یادداشت بر آن است که از منظرِ رفتارِ مجلسِ نهم با کابینه دولتِ یازدهم و همچنین، لزوم ِ تداومِ سیاستهای دولتِ حسن روحانی، اهمیت حضور در انتخابات هفتم اسفند ماه را بیان نماید.

در ابتدا توجه به این نکته ضروری است که اگر قرار بود انتخابات هفتم اسفند 94 با یک مهندسی از پیش تعیین شده پیش برود، طوفان رد صلاحیتها اینگونه فضای سیاسی کشور را تحت تاثیر قرار نمی‌داد. پس نشانه هایی از این نوع، گواه است که دستِ متنفذینِ اقتدارگرا، برای مهندسی انتخابات، بطور کامل باز نیست. بنابراین رای همه واجدین شرایط، بسیار تاثیر گذار خواهد بود. همانطور که همواره مشارکت حداکثری در نهایت به نفع عامه مردم بوده و اگر در مواردی ساختارهای سیاسیِ کشور، مانع از انتخاب برخی افراد مورد نظر اکثریت شده، به مرورِ زمان و بطور سیستماتیک، نظام ِ سیاسی، این نقایص را آهسته و پیوسته اصلاح کرده و به نظر اکثریت نزدیک شده است.

نکته دیگر آنکه در این برهه زمانی، شرکت در هر دو انتخاباتِ مجلس خبرگانِ رهبری و مجلس شورای اسلامی، به یک‌اندازه اهمیت داشته و غفلت از هر کدام جبران ناپذیر است اما یکی از معیارهای‌ اندازه‌گیریِ میزانِ همکاری ِ مجلس با دولت، استفاده از حق ِّ استیضاح اعضای کابینه از نظرِ کِیفی است. طبعاً استیضاح، حقِّ مجالس شورای اسلامی بوده و پیش از دولت تدبیر و امید، استیضاح، در چند مورد ناجی ِ کشور شده است. استیضاح ِ مرحوم علی کردان (وزیر وقت ِ کشور) ، حمید بهبهانی (وزیر وقتِ راه و‌ترابری و استاد محمود احمدی نژاد در دانشگاه) و عبدالرضا شیخ الاسلامی (وزیرِ وقتِ کار و امور اجتماعی) ، هنوز در یادها هست.

اما بیایید استیضاح شدگان ِ کابینه حسن روحانی (توسطِ مجلسِ نهم) را بطور اجمالی بررسی کنیم. عمده دلایل ِ استیضاحِ رضا فرجی دانا (وزیر وقتِ علوم، تحقیقات و فن آوری) به بهانه برخی انتصابها و طرح ِ موضوع بورسیه‌های اعطا شده در دولت احمدی‌نژاد بود. البته دلیلِ اصلیِ این استیضاح، نگرانی مجلس نهم از مستقل‌تر شدن دانشگاه‌ها از منظر تصمیم گیری و تصمیم‌سازی در اثر وجود ِ اشخاصی مانند میلی‌منفرد و جعفر توفیقی در وزارتخانۀ مذکور بود. چرا که اگر گربۀ ماجرایِ بورسیه‌ها در حجله کشته نمی‌شد، کنترل دانشگاهها برای اقتدارگرایان روز به روز مشکلتر می‌شد.

به فاصله کمی از استیضاحِ فرجی دانا، استیضاحِ علی اصغر فانی (وزیر آموزش و پرورش) انجام شد. هر چند که استیضاح رای نیاورد، اما جدا از طرح دلایلی چون عدم توجه به مسائل‌تربیتی دانش آموزان و عدم توجه به بیمه فرهنگیان، یکی از مهمترین دغدغه‌های استیضاح کنندگان، انتصابات ِ سیاسی ِ علی اصغر فانی عنوان شد.

مشهود بود که جنس این استیضاح نیز چیزی شبیه به موردِ فرجی دانا است. مجلسِ نهم در سومین تلاشِ خود برای استیضاح، به سراغ ِ عباسِ آخوندی (وزیر راه و شهرسازی) رفت که این بار نیز مانند موردِ قبل ناموفق بود. البته اگر تا آن زمان برجام به فرجام رسیده بود و قراردادهای بین المللی که بعد از آن بسته شد، در آن ایام بسته شده بود، شاید امروز عباسِ آخوندی دیگر وزیر نبود.

بنابر آنچه بصورتِ گذرا آورده شد، ادامۀ مجلسی شبیه به مجلسِ نهم، اصطکاکِ اجرایی را در کشور افزایش داده و دولت روحانی را مشغولِ اموری می‌کند که در شرایط فعلی از اولویت‌های کشور نیست. اولویتهای دولت تدبیر و امید، آوار برداری از خرابه‌های اقتصادی به جا مانده از دولت قبل ناشی از تعهداتِ فراوانِ ایجاد شده، کنترلِ تورمِ لگام گسیخته، معضلِ بیکاری و بطور خلاصه بهبود شاخص‌های اقتصادی و مبارزه با فساد مالی است.

برای تداوم و کاراییِ دولت روحانی، طبیعی است که مجلسی می‌خواهیم پی گیر و قاطع در برابر تخلفات و قانون‌گریزی‌ها و در عین حال هم جهت با استراتژی‌های دولت تدبیر و امید. امروز به نظر می‌رسد که یادآوری رفتارهای مجلس نهم با دولت حسن روحانی و مقایسه آن با رفتاری که همین مجلس با تخلفات ِ آشکارِ دولتِ احمدی نژاد داشت، می‌تواند در بیدار کردن آراء خاموش تاثیر گذار باشد. به ویژه آنکه شرایط منطقه ایجاب می‌کند ضمن ِ داشتنِ مجلس شورای اسلامی با نمایندگانی عالم، کارآمد و ژرف اندیش، مجلس خبرگانی مقتدر نیز داشته باشیم.

به یاد آوریم که در انتخاباتِ گذشتۀ مجلس، شمعِ مشارکتِ حداکثریِ مردم خاموش گردید و در نتیجه، سختی‌های زیاد و هزینه‌های سنگینی بر دولت ِ منتخبِ سال 92 تحمیل شد. به امید آنکه، اینگونه یادآوری‌ها موجب شوند تا از سرهای ما، هر گونه خُماری رخت بر بندد، که به قول دهخدای بزرگ:
ای مرغ سحر چو این شب تار / بگذاشت ز سر سیاهکاری
وز نفحهٔ روح‌بخش اسحار /  رفت از سر خفتگان خماری
بگشود گره ز زلف زر تار / محبوبهٔ نیلگون عماری
یزدان به کمال شد پدیدار /  واهریمن زشت خو حصاری
یاد آر ز شمع مرده یاد آر

انتهای پیام