دربارهی سخنان آیتالله بطحایی
حجتالاسلام محمدرضا نائینی در کانال تلگرامی خود نوشت:
«پرسشی از یکی از اساتید محترم دانشگاه:
برادر ارجمند حاج آقا نائینی؛
یکی از اساتید دانشگاه سؤال زیر را در مورد حاج آقا بطحایی پرسیدند. لطفاً راهنمائی فرمائید.
همیشه برای من این سوال بوده که وقتی میگویند فلان روحانی تو حوزه خیلی با سواده یعنی چی ؟ من حقیقتا چون تخصصی تو این مسائل ندارم نفهمیدم فلانی خیلی سواد داره یعنی چکار میکنه ؟
حالا آقا بطحائی در مقیاس با سواد بودن تو حوزه، جزء با سواد ها بوده یا کم سوادها که برای درمان خود خاک می خورده؟ [لینک]
به هر حال خدا رحمتش کنه.
____________________________
و پاسخی که داده شد:
سلام؛
در روایات زیادی آمده که در تربت امام حسین ع شفا است؛
البته به مقدار بسیار کم که در آب مستهلک شود و یا دقیقا از کنار مضجع شریف و ملحقات آن باشد؛
و این امر هرگز به معنای مراجعه نکردن به طبیب نیست؛
خود امامان بزرگوار به طبیب مراجعه می فرمودند؛
از آن دوستمان بپرسید آيا دلیل علمی دارد که ثابت کند خدای متعال نمی تواند در برخی موارد در مقدار بسیار کمی از تربت شفا قرار دهد؟
ما میان افراط و تفریطیم؛
گروهی می خواهند به کل، دستاوردهای بشر در پزشکی را منکر شوند و همه امراض را از فرق سر تا نوک پا با سنبل الطیب و سه پستان درمان کنند؛
و دیگرانی تمام علت و معلول را در یافته های پزشکی می بینند؛
غافل از اینکه علت بخش به علت، خداست؛
بد نیست تجربه ای شخصی را بیان کنم؛
خاله ی من در سی و چند سالگی به بیماری لوپوس از دنیا رفت؛
چندی بعد مادرم همان بیماری را دقیقا با همان علائم گرفت؛
بنده از آنانی نیستم که در خانه بنشینم و به مریض سرطانی تربت بدهم و به همين مقدار بسنده كنم؛
پس از سی و پنج سال تا امروز تمام اقدامات لازم پزشکی را کرده ایم؛
اما به هر حال آن زمان مرض تا بدانجا رفت که هوش مادرم زائل شد و تبدیل به مشتی استخوان گردید؛
در کنار همه اقدامات پزشکی کمی تربت با آب زمزم به او دادم(ربعی از یک قاشق چایخوری) ؛
او اکنون در کنار من است؛
خالق درد و دوا خداست؛
بنده معتقدم او قادر به هر کاری هست؛
اگر مورچه را به سخن آورد؛
اگر ابابیل را بر سر ابرهه خراب کرد؛
می تواند در تربت شفا قرار دهد؛
“يا من يجعل الشفاء في ما يشاء من الأشياء”.
شکر خدا که در پناه حسینم
عالم از این خوبتر پناه ندارد»
انتهای پیام
اين چرندیات چیه؟
حس می کنم تو قرون وسطا گیر کردم الان یکی این وسط بگه اگه یهودی ها رو بکشید این مرض از بین میره دیگه کامل شیم
بضاعت علمی (بنا به تعاریف مختلف ومتفاوت)ارتباطی با معتقدات اشخاص وتنسکات مربوطه ندارد…..
1- در قرآن و روایات چیزهای دیگری نیز به عنوان شفا دهنده مطرح شده ( مانند قرآن ، عسل و …) ولی می بینیم که گاهی شفا می دهد و گاهی نمی دهد .
2- استفاده از تربت برای استشفا آداب خاصی دارد که در مفاتیح الجنان ذکر شده است که به طریق دیگری است .
3- تربت ، دعا ، توسل ، قرآن ، عسل ، طبیب ، دارو و … همه سبب هستند و علت تامه نیستند و منوط به خواست خداوند است اگر بخواهد شفا میدهند و اگر نخواهد نمی دهند که در موارد مختلف تفاوت دارد .
4- ریختن تربت در آب به امید اینکه شفا بدهد (که فقها اصطلاحا می گویند به قصد رجاء ) مشروط بر مشیت الهی ممکن است موجب شفا شود و اگر خدا نخواهد سبب شفا نخواهد بود .
5-خود مرحوم بطحائی نیز اشاره به این نکته که خواست خداوند اصل است و بقیه اسباب هستند ، کرده اند که قبل از جملات فوق گفته اند:
” ولی ما باکمان نیست چرا؟ برای اینکه می گوییم خدایا هر طور تو صلاح می دانی میخواهی باشیم ، باشیم ؛ میخواهی نباشیم ، نباشیم . العبد و ما فی یده کان لمولاه . “