به جای قربان‌صدقه، هزینه سفر را بالا ببرید
مصطفی داننده در عصر ایران نوشت: «با سفر رفتگان چه کنیم؟ با کسانی که به‌راحتی یک جامعه را به خطر می‌اندازند. با کسانی که فکر می‌کنند کرونا یک شوخی است و جدی‌اش نگرفته‌اند. با کسانی که فکر می‌کنند تافته‌ی جدا بافته از دیگران هستند.
فکر می‌کنم دیگر دوران نصیحت کردن و توضیح دادن تمام شده باشد. آنها اگر می‌خواستند بفهمند که سفر کردن خطر دارد تا الان فهمیده بودند. آنها نمی‌خواهند بفهمند یا خود را به نفهمیدن زده‌اند.
عصر کرونا، دوران ویژه‌ای است. این دوران ویژه شاید احتیاج به قوانین مقطعی و خاص دارد؛ مثلا قوانین سفر رفتن. حالا که این افراد به فکر مردم و جامعه نیسند، بهتر است هزینه سفر رفتن را برای آنها بالا ببریم. حالا که حاکمیت قوانین منع آمد و شد وضع نمی‌کند، بهتر است هزینه سفر رفتن این افراد را به قدری بالا ببرد که آنها از رفتن به شهرهای مختلف پشیمان شود.
می‌خواهی در روزهای کرونایی به شیراز سفر کنی؟ اشکالی ندارد، عوارض یک میلیونی آن را هم بپرداز یا آماده باش با ثبت دوربین‌های ورودی شهرها، از سهمیه بنزین سه ماه آینده خود محروم شوی. در صورت جریمه شدن در مسیر، ماشین‌ات توقیف، گواهی‌نامه‌ات ضبط و جریمه‌ات میلیونی خواهد بود.
واقعا این مدت نشان داد، برخی برای زبان لین و نرم، تره هم خُرد نمی‌کنند و تازه با پررویی تمام به دوربین زُل می‌زنند و می‌گویند «بله، ما خودخواه هستیم.»
هلال احمر اعلام کرد حدود ۳ میلیون نفر از شهرهای خود خارج و وارد استان‌های مختلف شده‌اند. این یعنی فاجعه! این یعنی تداوم چرخه کرونا. واقعا دیگر به چه زبانی باید گفت که در خانه بمانید. مردمی که این روزها خود را در خانه حصر کرده‌اند تا شر این بیماری کم شود، چه گناهی کرده‌اند که باید تاوان بی‌عقلی و بی‌مسئولیتی جمعی را بدهند.
نمی‌شود این افراد با سفر رفتن‌های غیر ضروری به ریش عده‌ای که در حال رعایت نکات بهداشتی هستند، بخندند و بعد زندگی عادی و راحتی هم داشته باشند. هزینه سفر برای کسی که مثلا برای یک هفته عازم جنوب کشور است باید به اندازه هزینه سفر کسی باشد که برای یک ماه به اروپا می‌رود.
این افراد سلامت جامعه را به خاطر انداخته‌اند. مردم شهرها نگران حضور مسافران هستند. پس لطفا در این یک مورد مهربان نباشید و تا جایی که می‌شود، تاکید می‌کنم تاجایی که می‌شود بر مسافرت کنندگان سخت بگیرید.
بالاخره قوانین زمان‌های خاص مثل جنگ یا همین کرونا، باید با دوران آرامش و صلح فرق کند. کاری کنید که مردم وقتی همه چیز عادی شد و توانستیم به یکدیگر دست بدهیم، مسافرت کنندگان را با انگشت اشاره به هم نشان بدهند و بگویند اینها همان‌هایی هستند که جان‌مان را به خاطر تفریح خود به خطر انداختن. آنها همان‌هایی هستند که برای دیدار فامیل خود، خانواده‌هایی را برای همیشه از دیدار پدر و مادر محروم کردند.
کاری کنید که بالاخره میخ آهنی در سنگ فرو رود. یا شهرها را قرنطینه کنید یا هزینه سفر رفتن را بالا ببرید. دیگر وقت قربان صدقه رفتن تمام شده است.»
انتهای پیام
