کدام عدالت‌خواهی؟ | احمد زیدآبادی
«احمد زیدآبادی»، روزنامه‌نگار در یادداشتی تلگرامی با عنوان «کدام عدالت‌خواهی؟» نوشت:
چند سالی است افراد و تشکل‌هایی تحت عنوان “عدالت‌خواه” در صحنۀ سیاسی کشور ظهور کرده و به فعالیت مشغول‌اند.
منظورشان اما چه عدالتی است؟
مبنا و اساس عدالت در دنیای جدید، باور به حقوق برابر تک تک افراد یک جامعه و تساوی کامل آنها در برابر قانون است. بر این مبنا، هر فرد و جریانی که از این حقوق حمایت و نسبت به اجرای آن وفادار باشد، عدالت‌خواه است، در غیر این صورت، هدفی ناعادلانه را تحت عنوان عدالت‌خواهی دنبال می‌کند.
به عبارت روشن‌تر، عدالت‌خواهی به معنای اعتقاد به حقوق برابر همۀ اتباع یک کشور، مستلزم نفی هر گونه تبعیض و امتیاز سیاسی ویژه برای خود و یا قشری خاص است، بنابراین هر جریانی که حقوق تعریف شده‌ای مانند آزادی بیان، آزادی تحزب و تشکّل، حق اعتراض مسالمت‌آمیز، استفاده از منابع عمومی، تصدی هر نوع شغل و موقعیت دولتی و غیردولتی را در انحصار خود یا اقشار محدودی بخواهد، این ضدِ عدالت است، اما اگر برای همۀ اتباع کشور بخواهد عدالت‌خواهی است.
بدین ترتیب، به رسمیت شناختن آزادی‌های مشروع برای تک تک افراد جامعه، بدون توجه به نوع گرایش سیاسی و اعتقادی آنها، اساس و مبنای عدالت‌خواهی است.
افراد و تشکل‌هایی که حقوق برابر سیاسی و اجتماعی اتباع را رها کرده و به نقض آن بی اعتنایند و عدالت را صرفاً به برخی پیامدهای ناشی از سلب این حقوق مثل مواردی از بروز فساد اقتصادی تقلیل می‌دهند، هر نام و عنوانی که داشته باشند، عدالت‌خواه که نیستند جای خود، بلکه به گونه‌ای ناشیانه یا فریبکارانه در پی ذبح عدالت واقعی‌اند! تاریخ سرشار از این ناشی‌گری‌ها و فریبکاری‌هاست!
انتهای پیام
دمت گرم!