ضرورت ارتقای سطح سیاست ورزی حرفه‌ای
دکتر عباس نعیمی جورشری، جامعه شناس در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز نوشت:
اولویت بخشیدن به منافع ملی نسبت به منافع گروهی، شاید مهمترین نکته در جامعه شناسی سیاسی اخلاق گرا باشد.
این امر برای ایران اهمیت راهبردی دارد که منافع ملی بر منافع گروهی ارجحیت داده شود. اگرچه ساختار جامعه شناختی ایران در دهه‌ی اخیر بیش از هر زمانی به سمت نوعی اپورتونیسم لگام گسیخته و فرصت طلبی فردی حرکت کرده است.
در یک سیر تاریخی، در طول تاریخ معاصر نیز کمتر حزب و تشکلی در این امر توفیق داشته است.
در قبل انقلاب و در پارادايم فکری چپ، گروه نیروی سوم خلیل ملکی در این امر شاخص بود. همانطور که پیشتر، در پارادايم مذهبیون آیت ا.. مدرس در پهلوی اول این نقش را ایفا کرده بود.
در پارادايم ناسیونالیسم که از پان ايرانيست‌ها تا گرایشات دربار را شامل می‌شد، تنها دکتر مصدق در راس جبهه‌ی ملی اول و جمعیتی که تا لحظه‌ی آخر در خط ماندند، در این امر توفیق داشتند.
در بعد انقلاب بیش از هر جریانی، شورای ملی مذهبی توانست در امر ارجحیت دادن منافع ملی بر منافع گروهی موفق ظاهر شود.
مساله اساسا هیچ کدام از این نام‌ها نیستند بلکه اين تفکر و سبک کنشگری است که منافع ملی را بر منافع حزبی و جناحی ارجحیت می‌دهد. فارغ از تعلق خاطر به هر جریانی، باید کمک کرد سایر جریانات بلکه جریانات رقیب از مرتبه‌ی ادب و عقلانيت بالاتری برخوردار باشند.
دو جریان موسوم به اصلاح طلب (پیوست اعتدالی) و اصولگرا به عنوان کارگزاران تغییر بعد از دهه‌ی هفتاد بر منافع ملی تاثیرگذار بوده اند. تعلق خاطر حامیانشان از طبقات و اقشار متنوع اجتماعی نیز در مرحله «بسیج عمومی» بر منافع ملی تاثیرگذار است. لذا فارغ از منافع جناحی و گروهی باید کمک کرد هر دو طیف در پوزيشنی نزدیکتر به منافع ملی قرار بگیرند.
آسیبی که جریان موسوم به اصلاح طلب را «احتمالا» تهدید می کند، غفلت از این نکته است.
جریان موسوم به اصولگرا در پروسه‌ی منتهی به انتخابات 94 به سطح نازلی از عقلانيت و ادب درافتاد. حتی براساس استانداردهای داخلی خودشان. ائتلاف آنها بیش از هر زمانی به سمت جناح رادیکال و خشن چرخش داشت. این نقطه ضعف بزرگ شاید بیش از هر نکته‌ای، به فقدان شخصیتی اجماع دهنده و میانه رو مانند آیت ا.. مهدوي کنی مربوط می‌شد.
آنچه مسلم است منافع ملی ایران تا حد زیادی در گروی این مساله قرار دارد که سطح سیاست ورزی حرفه‌ای در جریانات سیاسی کارگزار و موثر به مرتبه‌ای والاتر و اخلاقی‌تر جهش پیدا کند.
انتهای پیام
